ခ်စ္ေသာႏွင္း

 
က။
ဒီဇင္ဘာ ၄၊ ၂၀၀၈။

ဒီေန႔ ကၽြန္မတုိ႔ ေနထုိင္တဲ့ အဂၤလန္ရဲ႕ အေရွ႕ေျမာက္ပိုင္း တစ္ခုလံုး ႏွင္းေတြ သည္းထန္စြာ က်ပါတယ္။
ႏွင္းက်လိမ့္မယ္ ဆုိတာကုိ မိုးေလ၀သ ခန္႔မွန္း ေၾကညာခ်က္ကေန ေၾကညာ ထားၿပီးသားမုိ႔ ကၽြန္မတုိ႔က ႀကိဳၿပီး ေပ်ာ္ရႊင္ ရင္ခုန္ ေနခဲ့တာပါ။ ႏွင္းေတြကုိ ကၽြန္မ သိပ္ခ်စ္တယ္ေလ။ ကၽြန္မထက္ ပိုၿပီး စိတ္လႈပ္ရွား ေပ်ာ္ရႊင္ ေနသူကေတာ့ သမီးေလးေပါ့။ သူက ႏွင္းက်ရင္ Snow Man လုပ္မလုိ႔တဲ့ေလ။ Chrimas နီးလာေလေလ သူက လက္ေဆာင္ေတြ ရေတာ့မယ္ဆုိတဲ့ အသိကေလးနဲ႔ စိတ္လႈပ္ရွားေလပါ။

“မီးေလး Presents ေတြ ရခ်င္တယ္ေနာ္ ေမေမ” တဲ့။ ပူဆာေနတာ။ “မီးေလးက ဘာ Presents ေတြ ရခ်င္လုိ႔လဲ” ဆုိေတာ့ ၿပံဳးစိစိကေလးနဲ႔။

“အင္း Bicycle ရယ္၊ Skate ရယ္၊ Fairy Princess Dress ကေလးနဲ႔ ရွဴး(စ္)ေလးရယ္” လုိ႔ ေျပာတယ္။ ကၽြန္မနဲ႔ သူ Eldon Square ဆုိတဲ့ Shopping Mall ႀကီးဆီ သြားေတာ့ အဲ့ဒီမွာ Fenwick ဆုိတဲ့ Store ဆုိင္ႀကီးထဲမွာ Santa Claus ႀကီးနဲ႔ သူ႔ကုိ ေပးေတြ႔ခဲ့ပါတယ္။ Santa ႀကီးက “ဘာလုိခ်င္လဲ” လို႔ ေမးေတာ့ သူ႔မွာ ေျဖလုိက္ရတာ မ်က္လံုးကေလး အ၀ုိင္းသားနဲ႔ေပါ့။ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္မကုိ ပူဆာပါတယ္။

“ေမေမ မီးေလးကုိ Socks ႀကီး ၀ယ္ေပးေနာ္။ Santa က Presents ေတြ လာထည့္ဖုိ႔” ဆုိလုိ႔ Socks အနီႀကီးႀကီး ၀ယ္ေပးၿပီး သူ႔ခုတင္ ေျခရင္းမွာ ခ်ည္ထား ေပးရပါတယ္။ မနက္မုိးလင္းရင္ သူ႔မွာ ေျခအိတ္ႀကီးထဲ ေခ်ာင္းလိုက္ရတာ အေမာ။ Santa ႀကီး လက္ေဆာင္ေတြမ်ား လာထည့္ၿပီလားေပါ့။ ကၽြန္မက “မီးေလးကလည္း ဒီဇင္ဘာ ၂၅ ရက္ေန႔က်မွ ဖြင့္ၾကည့္ရမွာေလ” လုိ႔ ေျပာေတာ့ ညစ္ခ်င္ဟန္ မ်က္ႏွာေပး ကေလးနဲ႔ “အုိ ၂၄ ရက္ပါ” လုိ႔ တစ္ရက္ ေစ်းဆစ္ ေနပါေသးတယ္။

ဒီလုိနဲ႔ ညကတည္းက ႏွင္းေတြ တဖြဲဖြဲ စက်ေနတာကုိ ကၽြန္မက တစ္ေရးႏိုးၿပီး ကတည္းက သိေနပါၿပီ။ ႏွင္းေတြ ေဖြးၿပီး ပတ္၀န္းက်င္ တစ္ခုလံုးက ေရႊလိေမၼာ္ေရာင္ ၀င္းေနတာ သိပ္ကုိလွတာမုိ႔ ကၽြန္မမွာ ျပန္အိပ္လုိ႔ေတာင္ မေပ်ာ္ႏုိင္။ အေအး ဒီဂရီက မုိင္းနပ္(စ္)က်ေနၿပီမို႔ သိပ္လည္း ေအးေနပါၿပီ။

ခ။
မနက္ မုိးလင္းေတာ့ ေမာင္ ေဆးရံုသြားခါနီး ကားတစ္ကားလံုး ေပၚမွာ ဖံုးေနတဲ့ ႏွင္းေတြကုိ ေမာင္ ျခစ္ဖယ္ေနတာကို လုိက္ၾကည့္ရင္း ကၽြန္မ ေပ်ာ္ေန ေတာ့တာ။

“ေမာင္ ကားကုိ ျဖည္းျဖည္း ေမာင္းေနာ္။ တစ္လမ္းလံုး ႏွင္းထုေတြက နည္းတာ မဟုတ္ဘူး။ တစ္လက္မ ထုေလာက္ ရွိမယ္။ ဂရုစိုက္” လုိ႔ ေမာင့္ကုိ မွာရပါတယ္။ သမီးေလးက အေစာႀကီး ႏိုးထ လာရာကေန .. “ေမေမ Snow ေတြ” လုိ႔ ၀မ္းသာအားရ ေအာ္ပါတယ္။

“ေအး သမီ၊ ၿခံထဲ ဆင္းရေအာင္။ Snow Man ႀကီးး လုပ္မယ္” ဆုိေတာ့ သူ႔မ်က္ႏွာကေလး တစ္ခုလံုး အားပါးတရ ၿပံဳးေနေတာ့တာ။ သူ႔ကုိ လံုၿခံဳ ေႏြးေထြးေအာင္ ၀တ္ေပးၿပီး သားအမိ ႏွစ္ေယာက္သား အိမ္ေနာက္ဘက္ ၿခံထဲမွာ ခုန္ဆြ ေျပးၾက၊ ႏွင္း အဆုပ္အခဲေတြနဲ႔ ပစ္ေပါက္ၾက။ ဓာတ္ပံုေတြ၊ ဗီဒီယိုေတြ ရိုက္ၾက၊ Snow Man လုပ္ၾကနဲ႔ ကဲခ်င္တုိင္း ကဲေနေတာ့တာပါ။ ဒီေန႔ သမီးေလးကုိလည္း ေက်ာင္း မပို႔သလုိ၊ ကၽြန္မရဲ႕ Instructor ကလည္း ရာသီဥတု မေကာင္းလုိ႔ ကားေမာင္း မသင္ျဖစ္ပါဘူး။ ေပ်ာ္လုိက္တာ။ ႏွင္းေတြကုိ ခ်စ္လုိက္တာ။

သတင္းေတြထဲမွာေတာ့ ႏွင္းေတြ သိပ္သည္းလြန္းလုိ႔ တခ်ဳိ႕ ေနရာေတြမွာ လွ်ပ္စစ္မီးေတြေတာင္ ျပတ္ေတာက္ကုန္ၿပီး ေက်ာင္းေတြလည္း ပိတ္ထားရသတဲ့။ လမ္းေတြမွာလည္း ကားေတြ သြားရလာရတာ အႏၲရာယ္ မ်ားလုိက္တာ။ ကြၽန္မတုိ႔ သားအမိသာ ေပ်ာ္ခ်င္တုိင္း ေပ်ာ္ေနၾကတာ။ အိမ္ေရွ႕ထြက္လုိက္၊ အိမ္ေနာက္ ထြက္လုိက္နဲ႔ ႐ႈပ္ေနေတာ့တာ။ သမီးေလးက ထူးအိမ္သင္ရဲ႕ “ခုေတာ့သိၿပီ မင္းကုိ ကုိယ္ခ်စ္သည္”ဆုိတဲ့ သီခ်င္းကုိေတာင္ ဆုိလုိက္ေသး။ အဲဒီအထဲမွာ “ႏွင္းေတြလည္း က်ေနသည္ +++ ဒီေဆာင္း ေျမာက္ေလ ျမဴးသည္” ဆုိတာ ပါတာကုိး။ ၿပီးေတာ့ ႏွင္းဖြဲမႈန္ေတြကုိ မ်က္ႏွာကေလး ေမာ့ၿပီး ပါးစပ္ကေလးဟ၊ လွ်ာကေလး ထုတ္ၿပီး ခံယူ လုိက္ေသးတာပါ။ သူကေလးလည္း ကြၽန္မလုိပဲ ႏွင္းေတြကုိ ခ်စ္တတ္တာ ပါလား။ အံ့ၾသစရာ။ ကြၽန္မကေတာ့ ႏွင္းက်ရင္ လူက ႏွလုံးသားထဲ အလုိလုိ ႏူးညံ့ မူးရီၿပီး တစ္ခုခုကုိ လြမ္းခ်င္ေနတတ္ ေတာ့တာ။ အဲ့ဒီေလာက္ ႏွလုံးသား ႏုတယ္ ဆုိရမယ္။

ဂ။
ႏွင္းေတြက ခံစား စိတ္ကူးယဥ္ဖုိ႔သာ ေကာင္းတာ၊ ျဖဴေဖြး ႏူးညံ့ၿပီး ထိေတြ႕ခံစား ၾကည့္ဖုိ႔သာ ေကာင္းတာပါ။ တကယ့္ ႏွင္းထုထဲ လက္ေတြ႕ တုိး၀င္ ေလွ်ာက္လွမ္း ရတဲ့ အခါမွာေတာ့ ႏွင္းက မာယာ အမ်ားသား။ အႏၲရာယ္ကလည္း အမ်ားသား။ ႏွင္း ေတြေပၚကေန ျဖတ္သန္း ေမာင္းရတဲ့ ကားေတြက Slip ျဖစ္တာတုိ႔၊ တိမ္းေမွာက္တာတုိ႔ ျဖစ္ႏုိင္သလုိ ႏွင္းေတြ ေပၚကေန လမ္းေလွ်ာက္ရင္လည္း အခန္႔မသင့္ရင္ ေခ်ာ္လဲ က်ဳိးပဲ့ ႏုိင္ျပန္ေသးတာ။ ႏွင္းဟာ မုိးေပၚကေန မြမြ ဖြဖြ လြလြကေလး က်ေနတုန္းသာ သန္႔စင္လွပတာ။ လမ္းမွာ ကားေတြ ျဖတ္ေမာင္း ၿပီးသြားရင္ေတာ့ မည္းညစ္သြားေရာ။ လမ္းမေတြလည္း ညစ္ပတ္ ကုန္ေရာ။

စိတ္ကူးယဥ္သမား ျဖစ္တဲ့ ကြၽန္မက ႏွင္းေတြကုိ သိပ္ခ်စ္၊ ႏွင္းက်ရင္ ေပ်ာ္ေန တတ္ေပမယ့္ ဘ၀သမား ျဖစ္တဲ့ ေမာင္တို႔လုိ ႏွင္းက် လည္း မနားရဘဲ အလုပ္သြား ေနရတဲ့ လူေတြကေတာ့ ႏွင္းကုိ စိတ္ညစ္ၾကပါတယ္။ ေၾသာ္… ဘ၀မွာ အရာရာတုိင္းဟာ အေကာင္းခ်ည္း သက္သက္မွ မရွိႏုိင္တာေနာ္။ ေကာင္းျခင္းနဲ႔ ဆုိးျခင္း ဟာ ဒြန္တြဲ ေနတတ္တာ။ ဒါ ကုိ လက္ခံႏုိင္မွ ဘ၀ဟာ ေနေပ်ာ္မွာ။

ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ အေကာင္းေတြကုိခ်ည္း ေရြးယူလုိ႔မွ မျဖစ္ႏုိင္တာ။ ေပ်ာ္စရာ လည္းရွိ၊ စိတ္ညစ္စရာလည္း ရွိေပါ့။ ႏွင္းေတြထဲမွာ ေပ်ာ္ေနတဲ့ သမီးေလးကုိ ၾကည့္ ၿပီး ကြၽန္မ ေတြးမိတာပါ။ Snow Man ႀကီးကုိ ႏွင္းေတြ နဲ႔ ပုံေဖာ္ ထုဆစ္ရင္း ႐ုပ္လုံးေပၚ သက္၀င္လာတဲ့ Snow Man ႀကီးကုိ ၾကည့္ၿပီး ေပ်ာ္စရာ ေကာင္းသလုိ ဒီ ႏွင္းထုႀကီးဟာ တစ္ခ်ိန္မွာလည္း အရည္ေပ်ာ္ၿပီး ေပ်ာက္ကြယ္ရဦးမွာကုိ သမီးေလး သိျမင္ နားလည္ေအာင္ ရွင္းျပဖုိ႔မ်ား သိပ္ေစာ ေနဦးမလား။ စၿပီး ေဆာက္ကတည္းက ႏွင္းေတြနဲ႔ ေဆာက္ခဲ့တာ ဆုိေတာ့ ႏွင္းဆုိတာ အခ်ိန္ တန္ရင္ အရည္ ေပ်ာ္စျမဲေလ။ ကြၽန္မကေတာ့ အေတြးသမား ပီပီ ႏွင္းေတြကုိၾကည့္ၿပီး အံမယ္ သံေ၀ဂေတြ ဘာေတြေတာင္ ရေနေတာ့တာ။ လူ႔ဘ၀ ဆုိတာကလည္း တစ္ခ်ိန္မွာ အရည္ေပ်ာ္ဖုိ႔ မဟုတ္ေပမယ့္ “ျပာ” အျဖစ္ေတာ့ ေျပာင္းရဦးမွာေလ။

စၿပီး ေမြးဖြားလာ ကတည္းက “အသက္”နဲ႔ ေမြးလာခဲ့တာ ဆုိေတာ့ အသက္ ဆုိတာလည္း အခ်ိန္ တန္ရင္ ကုန္ဆုံးရ စျမဲပဲေလ။ ကြၽန္မကေတာ့ ခုဆုိ အသက္ ကေလး ရလာလုိ႔လား မသိပါဘူး။ ေတြးတတ္လာပါၿပီ။

လူဆုိတာ ႐ုပ္နဲ႔နာမ္ ႏွစ္ခုတည္းပဲ ရွိတာပါလုိ႔။ သူလည္း ႐ုပ္နဲ႔နာမ္၊ ကုိယ္လည္း ႐ုပ္နဲ႔နာမ္ အတူတူပါ ပဲလုိ႔။ အဲ့ဒါဆုိရင္ မာနဆုိတာလည္း မရွိေတာ့။ မနာလုိ ၀န္တုိမႈေတြ၊ ခြဲျခား ဆက္ဆံျခင္းေတြလည္း ေလ်ာ့တန္ သေလာက္ ေလ်ာ့သြား ႏုိင္ပါလိမ့္မယ္ေနာ္။




လြန္းထားထား(ေဆးတကၠသိုလ္)
(ေရႊအျမဳေတမဂၢဇင္း)

0 comments:

Post a Comment

ေဝဖန္ခ်က္ေလးတစ္ခုခုေပါ့....

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
Free Image Hosting Upload Photos Animation Pics