မိန္းမသံုးေယာက္


(က)

ဒီအခ်ိန္ကို ေမသီ အမုန္းဆံုး။ ေဆး႐ုံကေန ပင္ပင္ပန္းပန္း တစ္ေယာက္တည္း ကားေမာင္းၿပီး အိမ္ျပန္လာ။ အိမ္ေပါက္ဝကေန “ေမာလာၿပီလား ဟန္နီ”  လို႔ ဆီးႀကိဳေထြးေပြ႕မည့္သူ မရွိ။ အိမ္က အေမွာင္အတိက်လို႔။ ေအးစက္စက္ အသံဗလံ ဘာမွမရွိ။ ေႏြးေႏြးေထြးေထြး ဘာမွ မရွိ။ ရယ္ေမာ ေနာက္ေျပာင္ က်ီစယ္သံေတြ မရွိ။ ခၽြဲႏြဲ႕ျမွဴခ်ိဳသံေတြ မရွိ။ ပကတိ ေအးစက္တိတ္ဆိတ္ျခင္း သက္သက္။ ဒါဟာ ေမသီ ေန႔စဥ္ရင္ဆိုင္ရတဲ့ ညေနခင္းေတြ။ ရင္မဆိုင္လို႔လည္း မရ။ ေရွာင္ေျပးစရာလည္း မရွိ။ ဒါကို “ၿငီးေငြ႔စရာ အထီးက်န္ဘဝ” လို႔ အမည္တပ္မယ္ဆိုရင္ ဘယ္လိုေနမလဲ။ ေမသီျဖင့္ ျငင္းစရာလည္း လိုမယ္မထင္။ ဒါက ေမသီကိုယ္တိုင္ စိတ္တိုင္းက် ေရြးခ်ယ္ခဲ့တဲ့ ဘဝေလ။ ေမသီ့ဘဝမွာ သင္ယူေလ့လာစရာေတြ အမ်ားႀကီးပဲ ရွိေနေသးတာ။ MBBS တဘြဲ႕တည္းနဲ႔ မတင္းတိမ္ မေရာင့္ရဲႏိုင္လို႔ MRCP (UK) ဘြဲ႕လည္း ထပ္ယူခဲ့ၿပီးၿပီ။ က်က္ခဲ့မွတ္ခဲ့ရတဲ့ စာေတြ။ အျခားလူမႈေရးကိစၥေတြအတြက္ အခ်ိန္ကို မေပးႏိုင္ခဲ့တာ။ ၿပီးေတာ့ ေမသီ့လို ပညာကိုသာ တန္ဖိုးထား ေရွ႕တန္းတင္ၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္သာ အခ်စ္ဆံုးျဖစ္တဲ့ တစ္ကိုယ္ေကာင္းလည္း ဆန္ေလ႔ရွိတဲ့ ပညာတတ္မိန္းမတစ္ေယာက္အဖို႔ နံေဘးမွာ မွီခိုအားထားစရာအေဖာ္တစ္ေယာက္ကို ေသြး႐ူးေသြးတန္း ရွာစရာမလိုပါဘူး လို႔လည္း မာနေသြးက တက္ခဲ့ေသးေတာ့။ 
အင္း.... ခုေတာ့ ေမသီ့အသက္ သုံးဆယ့္ရွစ္ ျပည့္ေတာ့မယ္။ အိမ္ေထာင္လည္း မျပဳခ်င္ခ့ဲ။ အေဖာ္လည္း မရွာခဲ့။ တစ္ေယာက္တည္း ရွင္သန္ရတာ သိပ္ကို အားရွိတာပဲလို႔ ယူဆခဲ့တာေလ။ အမွီအတြယ္ေတြ အေႏွာင္အဖြဲ႕ေတြ အပူေသာကေတြလည္း မလိုခ်င္ခဲ့။ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ရပ္တည္ေျဖရွင္းႏိုင္စြမ္းရွိတဲ့ ဘဝကိုပဲ ဂုဏ္ယူေက်နပ္ခဲ့တာ။ ဘယ္သူေတြနဲ႔ပဲ ယွဥ္လိုက္ယွဥ္လိုက္ တစ္ေယာက္တည္းမို႔ အားလည္းမငယ္ေပါင္။ အပူအပင္ကင္းတဲ့ ဘဝ။ လုပ္ခ်င္တာ လုပ္ခြင့္ရတဲ့ဘဝေလာက္ ၿငိမ္းခ်မ္းတာ ရွိဦးမလားလို႔ ဟစ္ေႁကြးခဲ့တာ။ ေမသီ့မွာျဖင့္ အားလည္း မအားႏိုင္ခဲ့ေပါင္။ စာေတြက်က္ရ စာေမးပြဲေတြေျဖရ ေဆး႐ုံမွာ လူနာေတြနဲ႔ အလုပ္ေတြ႐ႈပ္ရနဲ႔ အားလပ္ခ်ိန္ရယ္လို႔ကို မရွိခဲ့တာ။ အပန္းေျဖစရာဆိုလို႔ တခါတရံ သူငယ္ခ်င္းေတြ စုၿပီး ခ်ိန္းၾက၊ picnic ထြက္ၾက၊ စားၾကေသာက္ၾက၊ ႐ုပ္ရွင္ေလး ၾကည့္ၾက။ ဒါေလးပဲ ရွိတာ။ ေမသီက ဘဝမွာ ပညာကိုသာ အေလးအနက္ထားခဲ့လြန္းေတာ့ ဘယ္အရာကိုမွ ပညာေလာက္ အေရးႀကီးတယ္လို႔ တယ္မထင္ခဲ့ဘူးေလ။ အခ်စ္ဆိုတာကိုလည္း လံုးဝ အယံုအၾကည္ မရွိ။ ခ်စ္သူ အေဖာ္မြန္ဆိုတာကိုလည္း အခ်ိန္ကုန္ေစတယ္လို႔ ထင္မိသူ။ ခုေတာ့ အရြယ္ေတာ္လည္း ေတာ္ေတာ္ဟိုင္းခဲ့ၿပီမို႔ အေဖာ္ကိုလည္း မတမ္းတ လိုေတာ့ပါဘူး။ အေဖာ္မရွာခဲ့တာကို ေနာင္တေတာ့ မရခ်င္ေပမယ့္ ကိုယ့္ဘဝကို ဘာကို စိတ္တိုင္းမက် ျဖစ္မိမွန္းမသိ။ စိတ္တိုင္းမက်မိတာေတာ့ အမွန္ပါပဲ။ ဘာကိုလိုအပ္မွန္း ေတာင့္တခ်င္မွန္းလည္း မသိ။ အထီးက်န္ဆန္ ခံစားမိတာကိုေတာ့ျဖင့္ မဖံုးကြယ္လိုပါဘူးေလ။ ခုခ်ိန္က်ေတာ့မွ....။

(ခ)
ညေန ေျခာက္နာရီဆို ေမာင္ျပန္လာခ်ိန္...။ ေကသီက ငါးနာရီခြဲဆို မီးဖိုခန္းထဲမွာ သီခ်င္းကေလး တေအးေအးနဲ႔ ခ်က္ျပဳတ္ျပင္ဆင္ေနက်...။ ဒါမွ ေမာင္ျပန္လာခ်ိန္မွာ... တုိင္ပင္ကိုက္ ထမင္းဟင္း ပူပူေႏြးေႏြးစားရမွာကိုး။ သမီးေလးက ေက်ာင္းကျပန္ေရာက္ၿပီး ခဏနား ေရခ်ိဳးေပးၿပီး ခဏအိပ္ခိုင္းထားၿပီ။ သူ႔ေဖေဖ ျပန္လာရင္ ႏိုးေနက်။ အဲဒီေတာ့မွ မိသားစုသံုးေယာက္ ထမင္းဝိုင္းမွာ... ရယ္ေမာ စကားေတြ ဆိုရင္း အေတြ႕အႀကံဳေတြ ဖလွယ္ၾက။ အဲ့ဒီအခ်ိန္ကေလးကို ေကသီ မက္ေမာေပ်ာ္ရႊင္မိပါရဲ့...။ တေနကုန္ တလႈပ္လႈပ္နဲ႔ အိမ္မႈကိစၥ ေဝယ်ာဝစၥေတြၾကားမွာ မအားလပ္ႏိုင္ေအာင္ ရွိခဲ့ေပမယ့္လည္း ေမာလွတယ္လို႔ ေကသီျဖင့္ မထင္မိေပါင္။ ေကသီခ်စ္ျမတ္ႏိုးေသာ ေမာင္နဲ႔ သမီးေလးအတြက္ ေဝယ်ာဝစၥလုပ္ကိုင္ေပးရတာကို ေကသီ ၾကည္ႏူးႏွစ္သက္ၿမဲ...။ အိမ္ရဲ့ဝင္ေငြကို ေမာင္က ျပည့္စံုေလာက္ငွစြာ ေဖြရွာေပးႏိုင္သူမို႔ မိသားစုဘဝ သာယာေပ်ာ္ရႊင္မႈကေလးကို ေကသီက ပိုက္ဆံထက္ ပိုမက္ေမာတာမို႔ အိမ္ရွင္မဘဝကို ၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴပဲ ေရြးခ်ယ္ခဲ့တာပါ။ အိမ္ရွင္မ လုပ္ေနရတဲ့အတြက္ ေအာက္က်သိမ္ငယ္တယ္ရယ္ လို႔လည္း မခံစားမိပါဘူး။ ေမာင္နဲ႔သမီးေလးတို႔ရဲ့ ရယ္ေမာသံ ေနာက္ေျပာင္က်ီစယ္သံေတြ ညံစီေနတဲ့ ဒီအိမ္ကေလးကိုပဲ တြယ္တြယ္တာတာ ရွိလွတာပါ။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေနာက္မွာထား ျမွဳပ္ႏွံၿပီး ေမာင္နဲ႔သမီးအတြက္ ပါရမီျဖည့္ရတာကိုပဲ ေက်နပ္ေနသူ....။
သူမ်ားေတြအတြက္ေတာ့ ေကသီမသိ။ ေကသီကေတာ့ ေမာင့္အတြက္ ႐ုံးသြားဖို႔ အဝတ္အစားကို သပ္သပ္ရပ္ရပ္ လိုက္ဖက္ညီေအာင္ ေရြးခ်ယ္ေပးရတာ။ ေမာင့္ရဲ့ neck tie ကို ကိုယ္တိုင္ခ်ည္ေပးရတာ။ သမီးေလးကို ကိုယ္တုိင္ေက်ာင္းပို႔ရတာ။ စာေတြသင္ေပးရတာ။ ကဗ်ာေတြ အတူတူရြတ္ေပးရတာ။ ဘုရားအတူတူ ရွိခိုးရတာ။ အိပ္ရာဝင္ပံုျပင္စာအုပ္ေတြ ဖတ္ျပရတာကို ေပ်ာ္ေမြ႕ၾကည္ႏူးတတ္သူပါ။ ေကသီ့သူငယ္ခ်င္းေတြ စီးပြားေရးနယ္ပယ္အသီးသီးမွာ ေအာင္ျမင္မႈေတြ ရေနခ်ိန္မွာ ေကသီက အမ်ားအျမင္မွာ ဘာမွမဟုတ္တဲ့ သာမန္အိမ္ေထာင္ရွင္မတစ္ေယာက္လို႔ပဲ ျမင္ၾကလိမ့္မယ္။ ေကသီကေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အေပ်ာ္႐ႊင္ဆံုးမိန္းမတေယာက္လို႔ သတ္မွတ္ပါတယ္။ လူဆိုတာ ကိုယ္ေရြးခ်ယ္ထားတဲ့ဘဝကို ေက်နပ္ေရာင့္ရဲႏိုင္မွ ေပ်ာ္ရႊင္ႏိုင္တာမွတ္လား။ အေပ်ာ္ရႊင္ဆံုးလူေတြဆိုတာ အေကာင္းဆံုးေတြ ရထားတဲ့သူေတြကို ေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ္ရထားတာေတြအေပၚ ေက်နပ္ေရာင့္ရဲႏိုင္သူေတြကမွ အေပ်ာ္ဆံုးလူေတြပါ...။

(ဂ)

႐ုံးမွာ တေနကုန္ ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ခဲ့ၿပီးရင္... ကားကို ကိုယ္တိုင္ေမာင္းလို႔ အိမ္ျပန္ေရာက္ခ်ိန္မွာ... စႏီၵတေယာက္ သက္ျပင္းေမာကို ခ်မိတာ ေန႔တိုင္းပါပဲ...။ ေယာက္်ားလုပ္တဲ့သူက စႏၵီ႕ထက္ေနာက္က်ၿပီးမွ ျပန္ေရာက္မွာ။ အိမ္မွာ လူပိုေခၚမထားဘဲ စႏီၵတို႔ႏွစ္ေယာက္တည္း ကိုယ္ထူကိုယ္ထစနစ္က်င့္သံုးတာမို႔ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ တြက္ကပ္ခ်င္စိတ္ကေလးေတြလည္း ရွိခ်င္ေသးတာ။ ဝင္ေငြရွာၾကတာခ်င္းအတူတူ ဘယ္သူကမွ ပိုၿပီး အခြင့္အေရးမယူသင့္ဘူး လို႔ကို ေႁကြးေၾကာ္ထားၾကတာေလ။ စႏီၵတို႔ႏွစ္ေယာက္စလံုးက ဘိုဆန္ဆန္အေတြးအေခၚမ်ိဳးေတြ ပိုင္ဆိုင္ထားၾကသူေတြ ဆိုေတာ့ “အခြင့္အေရး” တို႔ “ရပိုင္ခြင့္” တို႔ ဆိုတာေတြကိုေတာ့ တြင္တြင္က်ယ္က်ယ္ သံုးစြဲတတ္တယ္ေလ။ သာတာနာတာေတြ တြက္လြန္းလို႔ ကေလးေတာင္ မယူတာ ၾကည့္။ ကေလးရလာရင္ ကေလးရဲ့ တာဝန္ ေဝယ်ာဝစၥေတြ ကေလးကို ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ရမယ့္ အေရး ... အမေလး ...ေတြးလိုက္ရင္ ရင္ေမာစရာမို႔ ကေလးဆို ေဝးေဝးကေရွာင္ပါ တယ္။ ႏွစ္ေယာက္စလံုးက တကိုယ္ေကာင္းဆန္ခ်င္တာလည္း အတူတူမို႔... ကေလးရွိလာရင္ စြန္႔လႊတ္ေပးဆပ္ရတာေတြ အမ်ားသားမို႔ လံုးဝကေလးမယူေၾကး...။
အိမ္ျပန္ေရာက္ရင္ ဖြယ္ဖြယ္ရာရာ ခ်က္ျပဳတ္ထားရမွာကို စားေတာ့စားခ်င္ေပမယ့္ မလုပ္ခ်င္တာက ဆိုးတာ..။ အဲဒီေတာ့ ေခါက္ဆြဲျပဳတ္ ရယ္ဒီမိတ္အစားအစာေတြနဲ႔ပဲ နပန္းလံုးေနတာ အိမ္ေထာင္သက္ ငါးႏွစ္လံုးလံုး..။ ကိုယ့္အဝတ္ကိုယ္ေလွ်ာ္... ကိုယ့္ဘာသာ မီးပူတိုက္ဝတ္ေၾကး...။ ဘယ္သူ႔ဘယ္သူကိုမွ လုပ္မေပးႏိုင္။ ဒါေတာင္ အိမ္သန္႔ရွင္းေရးအတြက္ ဖုန္စုပ္စက္ဆြဲဖို႔ကို ဘယ္သူကမ်ား အလိုက္သိဆြဲေပးမလဲလို႔ တေယာက္ကိုတေယာက္ ေစာင္းေပေပ ေစာင့္ၾကည့္ခ်င္ေသးတာ။ စႏီၵတို႔က လင္မယားေတြေပမယ့္ စိမ္းေတာ့အစိမ္းသား။ သူကလည္း ျပန္ေရာက္လာရင္ သူ႔ဘာသာ ရွာႀကံစားေသာက္ၿပီး Lap top တလံုးနဲ႔ အလုပ္လုပ္ရင္း အင္တာနက္ဝင္ေနေတာ့တာ။ စႏီၵကလည္း ကိုယ္ပိုင္ Lap top တလံုးနဲ႔ သပ္သပ္...အခ်ိန္ကုန္။ ညအိပ္ရာဝင္ေတာ့လည္း ေက်ာခ်င္းကပ္လ်က္...။ တခါတေလေတာ့လည္း စဥ္းစားမိေသး...။ စႏီၵတို႔ရဲ့ အိမ္ေထာင္သည္ဘဝက ဘယ္လိုႀကီးမ်ားလဲလို႔။ တမိုးေအာက္မွာ သူစိမ္းႏွစ္ေယာက္ အတူေနၿပီး ကိုယ့္ဘဝနဲ႔ကိုယ္ သူ႔ဘဝနဲ႔သူ တိုးတက္ရာတိုးတက္ေၾကာင္း ရွာေဖြႀကိဳးစားေနၾကတဲ့ ဘဝဟာ... ဘာမွလည္း အဓိပၸါယ္မရွိသလိုပါပဲ... ဒါေပမယ့္လည္း စႏီၵက ေနသားတက်ျဖစ္လို႔....။


လြန္းထားထား(ေဆးတကၠသိုလ္)

7 comments:

အေပၚဆံုးတစ္ေယာက္က ကိုယ္မ်ားလားေလ
ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား တူေနတယ္
မထားက ညီမကို ေစာင္းေရးထားတာလား မသိေနာ္ း)

 

အေပၚဆံုးက တစ္ေယာက္ရဲ႕
စိတ္ကူးေလးနဲ႔ ခံယူခ်က္ကို ၾကိဳက္တယ္။

 

သံုးေယာက္လံုးကို ေပါင္းၿပီး Remix လုပ္လိုက္ရင္ ေကာင္းမယ္ အစ္မထား..........ဟီးဟီးဟီး.......

 

တတိယ အမ်ိဳးအစားပါ...

ဒါေပမယ့္ မတူတာက weekdaysေတြမွာေတာင္ အိမ္ေစာေစာျပန္ေရာက္ရင္ အတူခ်က္ျပဳတ္စားၾကတယ္...
ဟင္းကေတာ့ အလြယ္ေပါ့(ဥပမာ ၾကက္ဥေမႊေၾကာ္ + လက္ဖက္သုတ္၊ ပဲဟင္းခ်ိဳ + ခရမ္းခ်ဥ္းသီသုတ္ ...)
ဒါလဲ စားေကာင္းတာပါပဲ...

ေစာေစာျပန္မေရာက္ရင္ေတာင္ အခ်ိန္တူတူျပန္ျဖစ္ရင္ အိမ္နားက shopping mallမွာ ညစာအတူစားၾကတယ္...
အားရင္ mall၁ခုလုံး ေလွ်ာက္ၾကည့္ၾကေသးတယ္...

အိမ္ေရာက္ရင္လဲ အနည္းဆုံးေတာ့ TV ၾကည့္တယ္။
channel၁ခုခုက seriesေတြၾကည့္ခ်င္ၾကည့္... မၾကည့္ရင္လဲ သီခ်င္းေခြ၁ေခြေလာက္ေတာ့ အနည္းဆုံးၾကည့္ၿပီး အတူတူ စိတ္ကိုအနားေပးၾကတယ္...

ပိတ္ရက္ေတြဆိုရင္ေတာ့ shoppingအတူသြားရင္သြား၊ သူငယ္ခ်င္းေတြအိမ္ အတူသြားလည္ရင္လဲ လည္တယ္...
ဒါမွမဟုတ္လို႔ အိမ္မွာပဲ ေနျဖစ္ရင္ေတာ့...
ျမန္မာထမင္းဟင္း စုံစုံလင္လင္၊ မုန္႕ဟင္းခါး၊ အုန္းႏို႔ေခါက္ဆြဲ၊ ရွမ္းေခါက္ဆြဲ၊ အုန္းထမင္း၊ ဒန္ေပါက္၊ ၾကက္/ဆိတ္သား ပလာတာ၊ ရခိုင္မုန္႕တီ၊ ကုလားပဲသုပ္၊ အသုပ္စုံ၊ အေၾကာ္စုံ၊ မုန္႕ၾကာစိ သာကူ၊ ေကာက္ညွင္းေပါင္း၊ ဆီထမင္း ... စသည္ျဖင့္ ေတာ္ေတာ္စုံစုံကို လင္မယားႏွစ္ေယာက္အတူတူ လုပ္စားၾကတယ္...

အစ္မထားေျပာသလိုပါပဲ...
အေပ်ာ္ရႊင္ဆံုးလူေတြဆိုတာ အေကာင္းဆံုးေတြ ရထားတဲ့သူေတြကို ေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး။
အေပ်ာ္ရႊင္ဆံုးလူေတြဆိုတာ ကိုယ္ေရြးခ်ယ္ထားတဲ့ဘဝကို ဘယ္လိုေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္ စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ ေနမလဲဆိုတာ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ဆုံးျဖတ္ႏုိင္စြမ္းရွိၿပီး လက္ေတြ႔မွာလဲ က်င့္သုံးေနထိုင္ၾကသူေတြပါ။
ကိုယ္ပိုင္တဲ့ကိုယ့္ဘဝကို ကိုယ္တိုင္အေကာင္းဆုံး ဖန္တီးၾကဖို႔သာ...

 

အလယ္ကတ‌ေယာက္ကတို့နဲ့တဝက္တူတယ္...။‌ေကသီ့လိုဘဲကိုယ္‌ေရြး
ခ်ယ္တဲ့လမ္းမွာကိုယ့္ဘာကိုယ္အ‌ေပ်ာ္ဆုံးလို့ထင္ထားခဲ့‌ေပမဲ့........။
တခါတရံ...‌ေက်ာင္းတူတျူပီးတဲ့သူငယ္ခ်င္း‌ေတြနဲ့‌ေတြ ့ရင္တခ်ိ ု့ကမန္‌ေနဂ်ာမျကီး‌ေတြ၊တခ်ိ ု့ကလ/ထညြွန္မွ ူး‌ေတြျဖစ္‌ေနျကတာ‌ေတြ ့ရင္ကိုယ့္
ဘဝကိုယ္သိမ္ငယ္သလိုခံစားရတယ္၊စိန္နားကပ္အ‌ေရာင္နဲ့ပါး‌ေျပာင္‌ေနရ
တဲ့ဘဝလို ့ထင္လာမိတယ္။အဲ....ဒါ‌ေပမဲ့သူငယ္ခ်င္း‌ေတြက‌ေတာ့ကိုယ့္ကို
အားက်တယ္တဲ့....လူ ့အလိုနတ္မလိုက္နိ ုင္ဘူးဆိုတာဒါမ်ိ ုးထင္ပါရဲ ့....။

 

အေပၚဆံုးက မိန္းမတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနခဲ႕ရတယ္ ။ ခံစားခ်က္ေတြ ေတာ္ေတာ္တူေနတယ္ မထားေရ ။ ဒါေပမယ္႕အဲေလာက္ေတာ႕မၾကီးေသးဘူးေပါ႔ ။ တစ္ခါတစ္တစ္ေလေတာ႕လဲ စိတ္ထင္ရာ လုပ္ပစ္ခြင္႕ရခ်င္တယ္ ။

 

ပထမ တေယာက္လို ကိုယ့္ေျခေထာက္ေပၚကိုယ္ရပ္ျပီး ဒုတိယတေယာက္လို ေပ်ာ္ရႊင္မွဳမ်ိဳးရခ်င္မိတယ္ ..
အဲဒါဆို စတုတၳမိန္းမ လို့ ေခၚရမလား ပဲ ။

 

Post a Comment

ေဝဖန္ခ်က္ေလးတစ္ခုခုေပါ့....

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
Free Image Hosting Upload Photos Animation Pics