ေဟာက္တတ္သူမ်ား


(က)

အျဖစ္ကေတာ့ ရယ္စရာေကာင္းပါတယ္။ ကၽြန္မဘဝမွာ အေၾကာက္ဆုံးအသံက လူတေယာက္အိပ္တဲ့အခါ  အိပ္ေမာက်ၿပီး ထြက္ေပၚလာတဲ့ ေဟာက္သံကိုပါပဲ။ အထူးသျဖင့္ ညဥ့္နက္သန္းေခါင္ ကိုယ္က အိပ္မေပ်ာ္ေသးခင္ တပါးသူေတြရဲ့ အသံမ်ိဳးစံုနဲ႕ ေဟာက္သံေတြကို ၾကားရရင္ ကၽြန္မ စိတ္ေခ်ာက္ခ်ားၿပီး ပိုလို႕ေတာင္ အိပ္မရျဖစ္ရပါတယ္။
အိမ္မွာဆိုရင္ေတာ့ အင္မတန္ေဟာက္သံက်ယ္တဲ့ ေမေမနဲ႕အတူ မအိပ္ရဲလို႕ ငယ္ငယ္ကတည္းက ေဖေဖက ကၽြန္မအတြက္ သီးသန္႕အခန္းကေလး လုပ္ေပးထားပါတယ္။ အခန္းကေလးက ရွည္ေမ်ာေမ်ာနဲ႕ ဝင္ထြက္ဖို႕ တံခါးေပါက္တခုနဲ႕ ဝရန္တာကို ထြက္ဖို႕ တံခါးေပါက္တခုရယ္သာ ပါဝင္တာမို႕ sound proof ျဖစ္ပါတယ္။ တခါတရံ ေမေမ့အခန္းကို အိပ္မေပ်ာ္လို႕ သြားအိပ္မိတဲ့အခါမ်ိဳးမွာ အေမအိပ္ေမာက်တဲ့အခါ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ႐ွဴး႐ွဴးရွားရွား အသံနက္ႀကီးကို ၾကားရၿမဲပါပဲ။ အဲဒီအခါက်ရင္ ကၽြန္မကလည္း အထိတ္တလန္႕နဲ႕ ထြက္ေျပးလာရၿမဲပါပဲ။
တခါတုန္းကေတာ့ ေမေမက သူေခ်းထားတဲ့ ေငြေတြ ျပန္မရေသးလို႕... ခုတေလာ က်န္းမာေရး ခ်ဴခ်ာလို႕ဆိုၿပီး ေဗဒင္သြားေမးပါတယ္။ ေဗဒင္ဆရာက ေသာၾကာသမီးနဲ႕အတူတူ အိပ္ရာေျပာင္းအိပ္ဖို႕ ယၾတာေပးပါတယ္။ ယၾတာေၾကာင့္ ေမေမဟာ ကၽြန္မအခန္းထဲမွာ လာအိပ္တဲ့ ညတညဟာ ကၽြန္မဘဝရဲ့ စိတ္ေခ်ာက္ခ်ားဖြယ္ ညတစ္ညေပါ့။ ေမေမ့ေဟာက္သံႀကီးကို ထိုင္နားေထာင္ရင္း မိုးလင္းတဲ့အထိ တေမွးမွ မအိပ္လိုက္ရပါဘူး။ 
"ေမေမရယ္.... မေဟာက္ဘဲ အိပ္ရင္ မရဘူးလား"
လို႔ ကၽြန္မကေျပာေတာ့ ေမေမက ရယ္ပါတယ္။ 
"သမီးရယ္... အိပ္ေပ်ာ္သြားမွေတာ့ ဘယ္သူက ဘာသိေတာ့မွာလဲ၊ သမီးအိပ္ေပ်ာ္သြားရင္လည္း ေဟာက္တာပါပဲ  "
"အံမယ္... သမီးက ေဟာက္သံကို ဒီေလာက္မုန္းေနတာ ေဟာက္မွာမဟုတ္ပါဘူး၊ ေမေမ တမင္ေျပာတာေနမွာ"
ကၽြန္မက သူမ်ားေဟာက္တာေတြကိုသာ မုန္းၿပီး ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ေဟာက္တတ္တယ္ဆိုတာကိုေတာ့ လက္မခံခ်င္သူပါ။
"ေအး .... တေန႔က်မွ သမီး ေဟာက္သံေတြကို ေမေမ ရီေကာ္ဒါနဲ႕ ဖမ္းထားဦးမယ္"
လို႔ ေမေမက ဆိုပါတယ္။
အဲ့ဒီလို ေဟာက္သံေတြကို ေၾကာက္တတ္ေလ့ရွိတဲ့ ကၽြန္မဟာ ဘယ္ေနရာသြားသြား ေဟာက္တတ္သူေတြနဲ႕သာ ႀကံႀကံဖန္ဖန္ တိုက္ဆိုင္ဆံုေတြ႕ ႀကံဳႀကိဳက္ေလ့ရွိတတ္ပါတယ္။

(ခ)

တရားစခန္းဝင္တုန္းကလည္း ကၽြန္မအတြက္ ဒုကၠရစရိယ အက်င့္ရဆံုးအခ်ိန္ဟာ ညဘက္အခ်ိန္ေတြပါပဲ။ အခန္းက်ယ္တခုတည္းမွာ ခုတင္ေတြစီတန္းၿပီး အမ်ားနဲ႕ အိပ္ရတာမို႕ ညညဆို ကၽြန္မကလည္း အိပ္မေပ်ာ္ႏိုင္။ ေဟာက္သံေတြကိုလည္း သံစံုတီးဝိုင္းေတြလို ဟိုကထြက္ ဒီကထြက္နဲ႕ ခပ္စူးစူး ခပ္ရွည္ရွည္နဲ႕ ဆိုးဆိုးရြားရြား ထြက္ေပၚေနပါတယ္။ 
ေျခရင္းဘက္ ခပ္ေစာင္းေစာင္းက်တဲ့ ခုတင္က အန္တီႀကီးဆီက ထြက္ေနတဲ့ ေဟာက္သံဟာ တသက္နဲ႔တကိုယ္ မႀကံဳဘူးတဲ့ ရထားဥၾသသံရွည္လို မီးရထားခုတ္ေမာင္းတဲ့ ဂ်ံဳးဂ်ံဳးဂ်က္ဂ်က္အသံကို ခပ္ျပင္းျပင္း ၿခိမ္းတဲ့ မိုးႀကိဳးသံလို အခန္းတခန္းလံုးကို လႊမ္းမိုးထားပါတယ္။
အဲ့ဒီအန္တီဟာ မအိပ္ခင္ ေဆးေပါင္းခတဲ့ညဆိုၿပီး သူမခႏၶာကိုယ္ ဝတုတ္ႀကီးကို လိမ္းေဆးေတြ အမ်ိဳးစံုလိမ္း၊ ျမန္မာေဆးေတြ ခြက္တခုမက ႏွစ္ခုေလာက္နဲ႕ေဖ်ာ္၊ နာရီျခားၿပီး အဂၤလိပ္ေဆးလည္း ေသာက္ထားရဲ့။ သူမကေတာ့ သူမရဲ့ ေဆးအစြမ္းေတြေၾကာင့္ ေခါင္းခ်တာနဲ႕ ေကာင္းေကာင္း အိပ္ေမာက်ေနၿပီ။
ကၽြန္မမွာ အဲ့ဒီ ေဟာက္သံေတြကို ထိုင္နားေထာင္ရင္း အိပ္မရတာနဲ႕အတူတူ ဘယ္သူ႕ေဟာက္သံေတြကေတာ့ ဘယ္ေလာက္ပိုက်ယ္တယ္။ ဘယ္အသံႀကီးက ရယ္စရာေကာင္းတယ္နဲ႕ ေတြးရင္း မိုးလင္းခဲ့တဲ့ရက္ေပါင္းကလည္း မေရတြက္ႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။

(ဂ)

ရယ္စရာေကာင္းတာက ေဟာက္သံေတြကို ေၾကာက္တတ္တဲ့ ကၽြန္မဟာ အၿမဲတမ္း ေဟာက္တတ္သူေတြနဲ႕ပဲ ကံဆံုေလ့ရွိပါတယ္။ တခါတုန္းက ကၽြန္မ ကိစၥတခုနဲ႕ SRILANKA  ကိုအသြား BKK Airport မွာ Transist က ၅နာရီၾကာေအာင္ေနၿပီးမွ ကိုယ္သြားမယ့္ SRILANKA ကို သံုးနာရီေက်ာ္ ေလယာဥ္ထပ္စီးၿပီးမွ ေရာက္မွာမို႕ BKK ေလဆိပ္ထဲမွာ ထုိင္ေနၿပီး စာဖတ္ေနတုန္း ကၽြန္မရဲ့ေဘးကို ခပ္ဖို္င့္ဖိုင့္ ထိပ္ေျပာင္ေျပာင္နဲ႕ ႏိုင္ငံျခားသားတေယာက္ လာထိုင္ပါတယ္။ သူ႔ကိုၾကည့္ရတာ အင္မတန္ Alert ျဖစ္ေနၿပီး ကၽြန္မဖတ္ေနတဲ့ မဂၢဇင္း ၿပီးရင္ သူ႔ကို ခဏငွားပါဆိုၿပီး မိတ္ဖြဲ႕လာပါတယ္။
သူလည္း SRILANKAကိုပဲ သြားမွာမို႕ အၾကာႀကီးေစာင့္ရမွာမို႕ဆိုၿပီး စကားစေတာ့ ကၽြန္မနဲ႕ ခရီးအတူတူျဖစ္တာမို႕ ဝမ္းသာစြာနဲ႕ ေတာင္ေရာက္ေျမာက္ေရာက္ စကားေတြ ေျပာျဖစ္ၾကပါတယ္။ တေအာင့္ေလာက္ေနေတာ့ သူ႔မ်က္လံုးေတြက ေမွးစင္းစျပဳလာၿပီ။ အဲဒါနဲ႕ ကၽြန္မလည္း Airportထဲက Mall ေတြမွာ ေလွ်ာက္ၾကည့္ မုန္႕စားရင္း အခ်ိန္ေတြျဖဳန္းရပါတယ္။ 
ေလယာဥ္ထြက္မယ့္ ညအခ်ိန္လည္းေရာက္ေရာ အဲဒီဖက္တီးႀကီးက ကၽြန္မရဲ့ထိုင္ခံုေဘးမွာ တိုက္ဆိုင္စြာ ေရာက္လာပါတယ္။ ခရီးစဥ္က စီးရမွာ သံုးနာရီေက်ာ္တာမို႕ ေလယာဥ္ေပၚမွာ စာဖတ္ သီခ်င္းနားေထာင္ ပရိတ္ရြတ္နဲ႕ လုိက္သြားပါတယ္။ ေလယာဥ္ပ်ံခ်ိန္ တစ္နာရီေလာက္ေရာက္ေတာ့ ေဘးက သေကာင့္သားက အိပ္ေမာက်စျပဳၿပီး ခလူးခလူးေနေအာင္ ေဟာက္လို႕ေနပါေတာ့တယ္။ ေသေရာ၊ ဒီလို ေဟာက္တတ္သူေတြနဲ႕ပဲ ေရစက္လာလာဆံုေနရတာ ဘယ္ေလာက္မ်ား စိတ္ပ်က္စရာေကာင္းလိုက္ပါ သလဲ။ ေဟာက္သံၾကားရင္ကို ကၽြန္မမွာ ေမွးခ်င္တိုင္း ေမွးလို႔မရဘဲ စိတ္တိုေတာင္းစြာနဲ႕ အညံ့ခံေန ရပါေတာ့တယ္။
အဲ့ဒီလုိ ဘယ္ေနရာသြားသြား ေဟာက္စတားေတြနဲ႕ခ်ည္းသာ ဆံုစည္းရေလ့ရွိတဲ့ ကၽြန္မအျဖစ္ဟာ ေတြးလိုက္တိုင္း ရယ္ရမလိုလို ငိုရမလိုနဲ႕ အေတာ္ ေအာင့္သီး ေအာင့္သက္ ျဖစ္ရပါတယ္။

(ဃ)

ဒီလိုနဲ႕ ေမေမေပးစားတဲ့ ေယာက္်ားကို ယူရေတာ့မယ့္အခ်ိန္မွာ ကၽြန္မ ပထမဆံုး သတိရ မေမ့မေလ်ာ့ ေမးမိတဲ့ ေမးခြန္းကေတာ့ အဲ့ဒီေယာက္်ား ေဟာက္တတ္သလား၊ မေဟာက္တတ္ဘူးလား ဆိုတာပါပဲ။ တသက္လံုး ကိုယ္နဲ႕ တခုတင္တည္း အိပ္ရမယ့္ ေယာက္်ားဟာ ကၽြန္မအေၾကာက္ဆံုးနဲ႕ စိတ္အပ်က္ဆံုး ေဟာက္သံေတြ ျမည္တမ္းတတ္ရင္ေတာ့ ေဆာရီးပါပဲ။ တသက္လံုး အပ်ိဳႀကီးပဲ လုပ္ပါေတာ့မယ္။
သူနဲ႕.... ပထမဆံုး လူခ်င္းစေတြ႕ေတာ့ ႐ုပ္ရည္ကလည္း ေခ်ာေမာသန္႕ျပန္႕ ဆိုဖြယ္ရာမရွိ၊ ပညာကလည္း ဆရာဝန္ဆိုေတာ့ အျပင္ပန္းအားျဖင့္ အျပစ္ေျပာစရာမရွိ။ 
"ရွင္ ေဟာက္တတ္လားဟင္"
ကၽြန္မကေမးေတာ့ သူက ခပ္ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ျဖစ္လို႕။
"မေဟာက္တတ္ပါဘူး၊ ဘာျဖစ္လို႔ ေဟာက္ရမွာလဲ"
လို႕ ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္ ျပန္ေျဖပါတယ္။ ကၽြန္မကိုလည္း ဒီမိန္းမ ကတ္သီးကတ္သတ္ ဘာေတြေမးေနပါလိမ့္ ... ဆိုတဲ့ အၾကည့္မ်ိဳးနဲ႕ ၾကည့္ပါတယ္။
"တကယ္ေသခ်ာတယ္ေနာ္၊ ကၽြန္မက ေဟာက္တတ္သူဆို သိပ္မုန္းတာ၊ သည္းကို မခံႏိုင္ဘူး"
"တကယ္ မေဟာက္တတ္ဘူး"
လို႕ သူကေျဖတာနဲ႕တင္ ေတာ္ေတာ္ေက်နပ္သြားပါတယ္။ တျခား အက်င့္စာရိတၱေကာင္းသလား အရက္ေသာက္တတ္သလား ဖဲ႐ိုက္တတ္သလား မိန္းမေပြ႐ႈပ္တတ္သလား ဆိုတာေတြ ဘာတခုမွ ရွည္ရွည္ေဝးေဝး ေတြးမေနေတာ့ပါဘူး
ေက်ေက်နပ္နပ္ပဲ အဲ့ဒီ မဂၤလာပြဲကို သေဘာတူေခါင္းညိတ္လိုက္ပါတယ္။ သူ႔အေပၚ သေဘာမက်ႏိုင္စရာ အခ်က္အလက္ ဘာတခုမွ မျမင္မိပါဘူး။ အားလံုး ေက်နပ္စရာအတိပါပဲ။

(င)

မဂၤလာပြဲကလည္း စည္ကားသိုက္ၿမိဳက္စြာနဲ႔ပဲ ၿပီးဆံုးသြားခဲ့ပါတယ္။ သူနဲ႕လည္း အင္မတန္ လိုက္ဖက္လွခ်ည့္လို႕ လူတကာက ခ်ီးမြမ္းမဆံုးပါဘူး။
အျဖစ္အပ်က္အားလံုးက သမား႐ိုးက်ပါပဲ။ သမား႐ိုးက်မဟုတ္တာတခုက ညဥ္႕နက္သန္းေခါင္ယံအခ်ိန္မွာ ကၽြန္မ ႐ုတ္တရက္ လန္႕ႏိုးလာခဲ့ျခင္းပါပဲ။ ကၽြန္မ လန္႕ႏိုးရတာ တျခားေၾကာင့္ မဟုတ္ပါဘူး။ အလြန္အင္မတန္ က်ယ္ေလာင္လွတဲ့ ေဟာက္သံႀကီးတခုေၾကာင့္ပါ။
ေဟာက္သံႀကီးဟာ... ကၽြန္မၾကားဖူးသမွ် ေဟာက္သံေတြထဲမွာ အထူးျခားဆံုးနဲ႕ အဆန္းၾကယ္ဆံုးပါပဲ။
"ဘုရားေရ..."
ကၽြန္မ အလန္႕တၾကားျဖစ္ၿပီး ေငါက္ခနဲ ငုတ္တုတ္ ထထိုင္မိပါေတာ့တယ္။ အဲ့ဒီ ေဟာက္သံရွည္ရွည္ ဆြဲဆြဲငင္ငင္ႀကီး ထြက္ေပၚလာေနရာက ကၽြန္မေဘးမွာ အိပ္စက္အိပ္ေမာက်ေနတဲ့ ေယာက္်ားတဦးဆီကပါ၊ အင္မတန္ကို စိတ္ပ်က္ဖြယ္ေကာင္းတဲ့ အျဖစ္ပါလား။
"ေသေရာ... ဒီေဟာက္သံႀကီးနဲ႕ တသက္လုံး ဘယ္လိုစခန္းသြားရမလဲ၊ ၾကည့္စမ္း ေျပာေတာ့ျဖင့္ မေဟာက္တတ္ဘူးတဲ့၊ လိမ္ေသးတယ္" 
ကၽြန္မ ေတာ္ေတာ္ပဲ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ႀကီးစြာ ျဖစ္ရပါတယ္။ အိပ္ေမာက်ၿပီး ခပ္မွန္မွန္ေဟာက္ေနတဲ့ သူ႕ကို အေတာ္ၾကာေအာင္ ေငးၾကည့္ေနမိေသးပါတယ္။ သည္းမခံႏိုင္တဲ့ အဆံုးမွာေတာ့ ကၽြန္မဟာ သူ႕ကို အတင္းဆြဲလႈပ္ႏႈိးမိပါေတာ့တယ္။
"ဟင္....ဟင္.... ဘာလဲ ... ဘာလဲ"
သူက အလန္႕တၾကား ျပဴးျပဴးပ်ာပ်ာ ႏိုးထလာပါတယ္။ 
"ရွင္ေျပာေတာ့ မေဟာက္တတ္ဘူးဆို၊ အခုေတာ့ ေဟာက္သံႀကီးက တခန္းလံုးမွာ က်ယ္ေလာင္ေနတာပဲ၊ ကၽြန္မေတာင္ လန္႕ႏိုးလာတယ္"
"ဘာမ်ားလဲလို႕ကြာ... အိပ္ေပ်ာ္သြားၿပီးတဲ့ေနာက္ ကိုယ္ေဟာက္သလား မေဟာက္ဘူးလား ဘယ္လိုလုပ္ သိေတာ့မွာလဲ... စိတ္ထဲက ကုိယ့္ဘာသာကိုယ္ မေဟာက္ဘူးပဲ ထင္တာေပါ့၊ အခု ေဟာက္သလား ဟုတ္လား"
လို႕ အိပ္ခ်င္မူးတူးနဲ႕ ျပန္ေမးပါတယ္။ ကၽြန္မအေတာ္ပဲ ေအာင့္သီးေအာင့္သက္ ျဖစ္ေနပါေတာ့တယ္။
"ေဟာက္ပါ့၊ ေဟာက္သမွ ဘယ္လိုအသံမွန္းကိုမသိဘူး၊ ကၽြန္မအိပ္လို႕ကိုမရဘူး"
သူက စိတ္႐ႈပ္ေထြးတဲ့မ်က္ႏွာနဲ႕ ကၽြန္မကို အသာေငးၾကည့္ေနၿပီး 
"ဒါျဖင့္ ဒီလိုလုပ္ကြာ၊ ခင္အရင္အိပ္ေပ်ာ္ေအာင္ အိပ္၊ ကိုယ္ေစာင့္ေပးမယ္ ခင္အိပ္ေပ်ာ္သြားမွ ကိုယ္အိပ္မယ္ ဟုတ္ၿပီလား"
လို႔ ဆိုပါတယ္။ ဒီလိုဆို မဆိုးဘူးဆိုၿပီး ကၽြန္မအိပ္ေပ်ာ္ေအာင္ အိပ္ဖို႕ ႀကိဳးစားရပါတယ္။
ဒီလိုနဲ႕ ကၽြန္မ အိပ္ေပ်ာ္သြားပါတယ္။ မနက္မိုးလင္း ေကာ္ဖီဝိုင္းမွာ သူနဲ႕ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ဆံုေတာ့ သူက ခပ္ၿပံဳးၿပံဳးလွမ္းၾကည့္ၿပီး...
"ညက အိပ္ေပ်ာ္သြားၿပီး ေဟာက္သံၾကားရေသးလား"
လို႔ ေမးေတာ့...
"ေၾသာ္... အိပ္ေပ်ာ္သြားမွေတာ့ ဘယ္သိေတာ့မွာလဲလို႔"
ျပန္ေျဖလိုက္ပါတယ္။
အဲ့ဒီေတာ့ သူက ခပ္ၿပံဳးၿပံဳးနဲ႕ လက္ထဲက ရေကာ္ဒါေလးကို ကၽြန္မေရွ႕မွာ ခ်ၿပီး ဖြင့္ျပပါတယ္။
"ဒါ... ဘာလဲ"
"နားေထာင္ၾကည့္ေလ"
ရေကာ္ဒါေလးထဲက ထြက္လာတဲ့အသံဟာ ရွည္လ်ားက်ယ္ေလာင္တဲ့ ေဟာက္သံႀကီးတခုပါ။
"ဟင္... လာျပန္ၿပီ၊ ဒီေဟာက္သံ ... ဒါ ဘယ္သူ႔ ေဟာက္သံႀကီးလဲ ဟင္"
"ဘယ္သူရွိမလဲ၊ အဲ့ဒါ ခင္ဗ်ား အိပ္ေမာက်သြားေတာ့ ထြက္လာတဲ့ ေဟာက္သံေပါ့။ ညက တမင္ ရေကာ္ဒါနဲ႕ အသံဖမ္းယူထားတာ"
ကၽြန္မမယံုႏိုင္ေလာက္ေအာင္ အံ့အားသင့္ႀကီးစြာနဲ႕ အငိုက္မိခံလိုက္ရသလို ၿငိမ္သက္သြားပါတယ္။
ဘုရားေရ... ကၽြန္မရဲ့ ေဟာက္သံႀကီးက မုန္းတီးစရာေကာင္းလွပါလား။
အစ္မပုတုသို႔ အမွတ္တရ


လြန္းထားထား(ေဆးတကၠသိုလ္)

11 comments:

ဖတ္ဖူးတယ္.. ျပန္ဖတ္ၿပီး ျပန္ၿပံဳးမိတယ္...

 

ဖတ္ျပီး ႏွစ္ႏွစ္ခ်ိဳက္ခ်ိဳက္ ရယ္လိုက္မိတယ္..
ကိုယ္တိုင္လည္း ဒီလိုမ်ား ျဖစ္ေနမလားမသိဘူးရယ္
အိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ႕ ကိုယ္ေဟာက္တယ္ မေဟာက္ဘူးဆိုတာ ဘယ္သိပါ႕မလဲေနာ္
ခုလို ရီေကာ္္ဒါနဲ႕ ဖမ္းေပးမဲ႕သူရွိရင္ေတာ႕ ေဟာက္မေဟာက္ သိရမွာဘဲ း)

 

ဒီအေၾကာင္းေလး ဖတ္ဖူးတယ္။ ထပ္ဖတ္ျပီးလည္း ျပန္ျပံဳးမိတယ္။

 

ဖတ္ၿပီးၿပံဳးမိတယ္ အမ

 

း))) ဟုတ္တယ္ဗ် အမရ ကၽြန္ေတာ္လည္း အစက ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အိပ္တာ အသံမထြတ္ဘူးေပါ့ေနာ္ ေမေမနဲ႔ ျငင္းႀကတာေလ . .. ေနာက္ဆံုး ေမေမတကယ္ အသံဖမ္းထားမွ ကြက္တိကို မိေတာ့တာ း)))

 

လူတိုင္းကေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို မေဟာက္ဘူးလို႕ ထင္ၾကတာေပါ့.. အိပ္ေပ်ာ္သြားျပီးမွေတာ့ ဘယ္သိေတာ့မလဲ..
:)

 

ေအာင္မငီး... အဲလိုဆို ေသျပီ ဆရာပဲ..... :P

 

ဆရာမေရ..
က်ေနာ္႔ အေဖကေတာ႔ အေမ႔ ေဟာက္သံေလးၾကားမွ အိပ္ေပ်ာ္သတဲ႔..
အေမကလည္း အေဖ႔ေဟာက္သံေလး မၾကားရရင္ ဘာလိုေနမွန္းကို မသိဘူး ဆိုပဲ.. း)

အခုလည္း ေနာက္ဆံုးေတာ႔ဒီလိုပဲ သိပ္ခ်စ္သြားၾကမွာေပါ႔..

လင့္ခ်ိတ္ထားပါရေစခင္ဗ်ာ...

ခင္မင္ေလးစားခ်စ္ျခင္းအားျဖင့္
ကိုရင္ေနာ္

 

ဒါလဲၾကိဳက္တာပဲ။ဖတ္ဖူးတယ္
ဖတ္ဖူးေပမယ့္ထပ္ဖတ္ျပီး သေဘာက်တုန္း
:D

 

က်ေနာ္ကေတာ့ေဟာက္ဘူးၾကိမ္းေသပဲဟဲဟဲ.....
စာဖတ္ရင္းနဲ ့ေဘးကသူငယ္ခ်င္းကိုေမးလိုက္တာေလ

 

ဒီ post ေလးႀကိဳက္လို႔

 

Post a Comment

ေဝဖန္ခ်က္ေလးတစ္ခုခုေပါ့....

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
Free Image Hosting Upload Photos Animation Pics