စိတ္ကူးသက္သက္



(က)
သူမရင္ထဲတြင္ သက္ျပင္းကေလး ခပ္တိုးတိုး တစ္ခ်က္ခ်မိသည္။ ဒီ ဘတ္စ္ကားမွတ္တိုင္ကေလးဆီ ေရာက္တိုင္း သူမရင္ခုန္လႈပ္ရွားစၿမဲျဖစ္သည္။ သိပ္ေတာ့မၾကာလွေသးပါ။ လြန္ခဲ့ေသာ တစ္ပတ္ေလာက္ကမွ စတင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ မ်ားေသားအားျဖင့္ ဒီဘတ္စ္ကားမွတ္တိုင္ကေလးမွာ လူေတာ္ေတာ္ရွင္းေလ့ရွိပါသည္။ ဘတ္စ္ကားတစ္စီးလာဖို႔ဆိုလွ်င္ အေတာ္ၾကာေအာင္ ေစာင့္ရတတ္သည္။ ဟိုးအရင္ေတြတုန္းက ဘတ္စ္ကားေစာင့္ရတာကို စိတ္မရွည္၊ ၿငီးေငြ႔ခဲ့ဖူးေသာ္လည္း လြန္ခဲ့ေသာတစ္ပတ္ေလာက္မွစ၍  သူမစိတ္ေတြ ေျပာင္းလဲလာခဲ့သည္။
သူမစိတ္ကို ေျပာင္းလဲေပးခဲ့ေသာ အရာမွာ စူးရွခ်ိဳၿမိန္ေသာ မ်က္ဝန္းတစ္စံုျဖစ္သည္။ ထိုမ်က္ဝန္းတစ္စံုကို လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္က ပိုင္ဆိုင္ပါသည္။ သူ႔ပံုစံကေလးမွာ အရပ္ျမင့္ျမင့္၊ သြယ္လ်လ်ႏွင့္ ဆံပင္ကေလး ေတြက ေျဖာင့္စင္းမေနဘဲ ေခြတြန္႔တြန္႔ကေလးေတြ ျဖစ္သည္။ လူပံုစံကေလးက ဂ်စ္ကန္ကန္၊ အပိုးမက်ိဳးေသာ အရုပ္ကေလးႏွင့္ သူမကိုေစာင့္ၾကည့္ေသာ မ်က္ဝန္းေတြက ညႇိဳ႕ငင္ႏိုင္စြမ္းအျပည့္ရွိသည္။ ထိုေကာင္ကေလးကို လြန္ခဲ့ေသာ တစ္ပတ္ေလာက္က စတင္၍ သတိထားမိခဲ့ကာ သူကလည္း သူမအလာကို အခ်ိန္မွန္မွန္လာေစာင့္ေနသလိုပင္ တစ္ရက္မပ်က္ ဒီေနရာကေလးမွာ ရွိေနခဲ့ေလသည္။ ၿပီးေတာ့ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွေန သူမဆီသို႔ အၾကည့္ဆိုးဆိုးျဖင့္ စိုက္ေငးၾကည့္ေနတတ္သည္။ သူ႔ပံုစံကေလးက ေခတ္လူငယ္တစ္ေယာက္လို တီရွပ္အမည္းႏွင့္ ဂ်င္းေဘာင္းဘီကိုသာ အၿမဲတမ္းဝတ္ေလ့ရွိသည္။ သူမႏွင့္သူ မ်က္လံုးအၾကည့္ခ်င္းဆံုျဖစ္ၾကသည္ကလြဲလို႔ ထိုတစ္ပတ္အတြင္း ဘာမွမထူးျခားပါ။
ဘတ္စ္ကားလာလွ်င္ သူမတက္ေသာ ဘတ္စ္ကားေပၚသို႔ သူပါလိုက္တက္ကာ သူမကို ေငးၾကည့္တတ္ၿမဲျဖစ္သည္။ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ သူမရင္ထဲတြင္ သာယာယစ္မူးေသာစိတ္ကေလး ဘယ္ကေန ဘယ္လုိ စိမ့္ဝင္လာခဲ့သည္မသိဘဲ ယစ္မူးခ်ိဳၿမိန္လာခဲ့သည္။ ရင္ခုန္တိမ္းမူးဖြယ္ စိတ္ကူးအိပ္မက္သည္ ထိုအခ်ိန္မွ စတင္ခဲ့တာျဖစ္သည္။
(ခ)
သူမ၏ ဘဝတေလွ်ာက္လုံုးတြင္ ခ်စ္သူဟူ၍ တစ္ခါမွ် မထားခဲ့ဖူးေခ်။ တကယ္ေတာ့ သူမ၏႐ုပ္ရည္က အေခ်ာအလွစာရင္းထဲမွာ မပါဝင္ပါ။ သူမ၏မ်က္ႏွာေပၚရွိ မ်က္ခံုး၊ မ်က္လံုး၊ ႏွာတံ၊ ႏႈတ္ခမ္းတို႔မွာ ဘာတစ္ခုမွ ထူးထူးျခားျခား အသိအမွတ္ျပဳေလာက္စရာ အလွအပမရွိပါ။ ထူးျခားတာတစ္ခုကေတာ့ သူမ၏ ဒူးေခါက္ခြက္အထိ ရွည္လ်ားလွေသာ ဆံပင္အံုထူထူအရွည္ႀကီးပင္ျဖစ္သည္။ ထိုဆံပင္ေတြက သူမအတြက္ အထူးျခားဆံုး က်က္သေရတစ္မ်ိဳးျဖစ္ခဲ့သည္။ သူမ၏ ေရွးကုသိုလ္ဟုပင္ ဆိုရမလိုပင္။ လူတိုင္းက သူမဆံပင္ေတြကိုျမင္တိုင္း တအံ့တၾသ သေဘာက်ႏွစ္ၿခိဳက္ၾကၿမဲျဖစ္သည္။ သူမ၏ဆံပင္သားေတြမွာ ပိုးသားမွ်င္ေတြလို ေတာက္ေျပာင္သန္စြမ္းလ်က္ နက္ေမွာင္ထူထဲလွေပသည္။ လူတကာက သူမကို အေနာက္ကေန ျမင္ၿပီးလွ်င္ သူမ၏မ်က္ႏွာကို သဲႀကီးမဲႀကီး လုိက္ၾကည့္ၾကၿမဲျဖစ္သည္။ သူမ၏မ်က္ႏွာကို ျမင္လိုက္ရခ်ိန္မွာေတာ့ သူတို႔၏စိတ္ဝင္စားမႈက အနည္းငယ္ ေလ်ာ့ပါးသြားတတ္သည္။ ဆံပင္ေတြက ထူးထူးျခားျခား ဆြဲေဆာင္မႈရွိသေလာက္ သူမ၏မ်က္ႏွာက ထူးထူးျခားျခား မလွပဘဲကိုး။
အဲသည္ထက္ ပိုဆိုးသည္က သူမသည္ မ်က္ႏွာကို ဘာမွ် ျခယ္သျခင္းမရွိျခင္းပင္။ ႏႈတ္ခမ္းနီကေလးပင္ မဆိုးတတ္ေခ်။ ခပ္႐ိုး႐ိုး ခပ္ေအးေအးသာ ေနတတ္ခဲ့သူျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ထိုစိတ္ကူးအိပ္မက္ကေလး စတင္ခဲ့ခ်ိန္မွစ၍ သူမက မ်က္ႏွာကို ေပါင္ဒါခပ္ဖံုဖံု ႐ိုက္တတ္ခဲ့သည္။ ႏႈတ္ခမ္းနီ ခပ္ပါးပါး ဆိုးျခယ္တတ္ခဲ့ၿပီ။
(ဂ)
တကယ္တမ္းေျပာရလွ်င္ သူမဘဝမွာ ယခုတစ္ႀကိမ္သည္ ပထမဆံုးေသာ ရင္ခုန္ရျခငး္ျဖစ္သည္။ ေကာင္ကေလးက သူမထက္ေတာ့ ငယ္ပံုရွိသည္။ သို႔ေသာ္ အဲဒါက အေရးမႀကီးပါ။ သူဟာ သူမကို စိတ္ဝင္တစားျဖင့္ ေစာင့္ၾကည့္ေနခဲ့တာေတာ့ ေသခ်ာသည္။ ဘယ္အခ်ိန္မွာ သူမကို စကားလာေျပာမလဲလို႔
သူမက စိတ္လႈပ္ရွား ရင္တဖိုဖုိျဖင့္ ေစာင့္ဆိုင္းေနခဲ့ေလသည္။
အကယ္၍ သူဟာ သူမကို ခ်စ္စကားဆိုလာခဲ့လွ်င္ သူမ ဘယ္လို ဆံုးျဖတ္ရမွာပါလိမ့္။ အို... ခ်က္ခ်င္းႀကီးေတာ့ အေျဖေပးဖို႔ မသင့္ေတာ္ပါဘူးေလ။ တစ္လ၊ ႏွစ္လေလာက္ေတာ့ စၪ္းစားဦးမည္ဟု အခ်ိန္ယူကာ မူလိုက္ဦးမည္ဟု စိတ္ထဲမွာ ႀကံစည္ထား၏။ အဲသည္ေနာက္ေတာ့ သူႏွင့္အတူ လက္ခ်င္းတြဲကာ လူေတြၾကားထဲမွာ ေလွ်ာက္သြားၾကမည္။ ႐ုံးမွာ သူမကိုျမင္တိုင္း...
“အပ်ိဳႀကီး... မစြံေသးဘူးလား”
ဟုေမးတတ္သည့္ ႐ုံးသူ ႐ုံးသားေတြကို သူမမွာ ခ်စ္စရာလူငယ္ကေလးတစ္ေယာက္ရွိခဲ့ၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္းကို သက္ေသျပဦးမည္။
အေတြးစိတ္ကူးျဖင့္ပင္ သူမက ရွက္ေသြးျဖာသြားကာ ၿပံဳးတြန္႕တြန္႕ကေလး ျဖစ္မိေသးသည္။ သူမ၏စိတ္ကူးကို သူမ်ားစိုးရိမ္သြားမလားဟု စိုးရိမ္ရင္ဖိုစြာျဖင့္ သူ႔ဆီ မသိမသာ ခိုးၾကည့္မိေတာ့ သူက သူမကို စူးစူးစိုက္စိုက္ ေငးေမာေနဆဲပင္။
သူ စီးကရက္ေသာက္ေနတာျမင္ေတာ့ စိတ္ထဲမွာ မႀကိဳက္ခ်င္သလို ျဖစ္မိေသးသည္။ သူ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ႏွင့္ ဘာျဖစ္လို႔မ်ား စီးကရက္ေတြ ေသာက္ေနတာပါလိမ့္။ ႐ုပ္ေတြရင့္ကုန္ေတာ့မွာပဲ။ ေနာင္တစ္ခ်ိန္ ရင္းႏွီးပတ္သက္လာတဲ့အခါ ေဆးလိပ္မေသာက္ရဟု တားျမစ္ရဦးမည္။
ဘတ္စ္ကားလာေသာအခါ သူမ ဘတ္စ္ကားေပၚသို႔ ကပ်ာကယာတက္လိုက္မိသည္။ သူက ထံုးစံအတိုင္းပင္ ဘတ္စ္ကားေပၚသို႔ ပါလာခဲ့သည္။ ခုခ်ိန္ထိေတာ့ သူ႔ဘက္မွ ထူးထူးျခားျခား လႈပ္ရွားမႈတစ္စံုတစ္ရာ မရွိေသးတာကို အနည္းငယ္ေတာ့ အံ့အားသင့္ရသည္။
(ဃ)
အဲဒီေန႔က နည္းနည္းေတာ့ ထူးျခားသည္ဟု ဆိုရမည္။ ဘတ္စ္ကားမွတ္တိုင္မွာ သူမႏွင့္သူ ႏွစ္ေယာက္တည္းရွိစၪ္ ျဗဳန္းဆို မိုးက ရြာခ်လိုက္သည္။ သူမက ထီးပါလာေသာေၾကာင့္ ထီးကို ဖြင့္ေဆာင္းလိုက္မိကာ သူ႔ဆီသို႔ တစ္ခ်က္ၾကည့္မိေသးသည္။ ၾကည့္စမ္း... မိုးေရထဲမွာ ေကာင္ေလး ဖ်ားေတာ့မွာပဲ ဟု က႐ုဏာစိတ္ကေလး ျဖစ္သြားမိ၏။ သို႔ေသာ္ သူမက စၿပီးေခၚရေအာင္လည္း မသင့္ေတာ္ဘူးမဟုတ္လား။ 
မိုးက သည္းသည္းထန္ထန္ပင္ ရြာလ်က္။ သူမမွာ သူ႔ကိုစိုးရိမ္ေသာစိတ္ကေလးႏွင့္ မၾကာခဏ လွည့္ၾကည့္မိေလသည္။ ဒီေကာင္ကေလး ေတာ္ေတာ္ေပေတတာပဲေနာ္။ 
ခဏေနေတာ့ သူ သူမရွိရာသို႔ တေရြ႕ေရြ႕ ခ်ၪ္းကပ္လာသည္ကို မ်က္ဝန္းေထာင့္စြန္းမ်ားျဖင့္ ျမင္ရေသာအခါ သူမရင္ထဲ တထိတ္ထိတ္ဖိုလာခဲ့သည္။
အို... သူစၿပီးေတာ့ လႈပ္ရွားၿပီ။ သူ ဘာလာေျပာမလို႔ပါလိမ့္။ မိုးေတြသည္းေနသည့္ၾကားမွ သူမမ်က္ႏွာဆီမွာ ရွိန္းခနဲ ပူေႏြးလာခဲ့သည္မွာ ရွက္ေသြးေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္ရမည္။ 
“ကၽြန္ေတာ္ ခဏ ထီးခိုလို႔ရမလား”
သူ႔အသံမွာ ခပ္ၾသၾသ ခ်ိဳခ်ိဳကေလး ျဖစ္သည္။ 
“ရပါတယ္.. လာေလ”
သူမ အလြယ္တကူပင္ ထီးကိုေျမွာက္၍ သူ႔အေပၚပါ ေဆာင္းေပးလိုက္သည္။ သူက သူမ၏အေနာက္နားမွာ ရပ္လ်က္ ထီးအရိပ္ေအာက္မွာ မိုးခိုေနေလသည္။ သူမကို ဘာစကားတစ္ခြန္းမွ မေျပာေခ်။ သူမ၏ႏွလံုးသားေတြ လႈပ္ရွားယိမ္းထိုးလွ်က္ရွိသည္။ ဘုရားေရ... မၾကာခင္မွာ သူတစ္ခုခုေျပာေတာ့မွာပဲ။
သို႔ေသာ္ သူမေမွ်ာ္လင့္ခဲ့သလို သူက ဘာစကားတစ္ခြန္းမွ် မေျပာခဲ့ပါ။ သူမ မေမွ်ာ္လင့္ေသာ အလုပ္တစ္ခုကိုသာ ဖ်တ္ခနဲလႈပ္ရွားခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ သူ၏ လႈပ္ရွားမႈအရွိန္အဟုန္မွာ လ်င္ျမန္လြန္းလွသျဖင့္ ႐ုတ္တရက္ သူမပင္ အငိုက္မိကာ ေၾကာင္အမ္းလ်က္ က်န္ရစ္ခဲ့မိသည္။ ေအာ္ဟစ္ဖို႔ သတိမရလိုက္ေခ်။ မယုံၾကည္ႏိုင္လြန္းသျဖင့္ ဆြံ႕အသြားျခင္းမ်ိဳးလည္း ျဖစ္မည္။
သူက လ်င္ျမန္သြက္လက္စြာ လႈပ္ရွားသြားၿပီးေနာက္ တစ္ႀကိဳးတည္းထြက္ေျပးသြားခဲ့သည္မွာ အေနာက္သို႔ပင္ တစ္ခ်က္ လွည့္မၾကည့္ေခ်။ သူ႔လက္ထဲမွာေတာ့ သူမ အႏွစ္ႏွစ္အလလ တန္ဖိုးထားစြာ တယုတယ ပိုးေမြးသလို ျပဳစုယုယ ေမြးျမဴခဲ့ရေသာ ဆံပင္အရွည္ႀကီးက က်စ္ဆံျမည္းက်စ္ထားသည့္အတိုင္း ပါသြားခဲ့သည္။
“သြားပါၿပီ၊ ဘုရားေရ...လုပ္ရက္လိုက္တာ၊ လူယုတ္မာကေလး”
သူမ နာနာက်င္က်င္ ဆို႔ဆို႔နစ္နစ္ႀကီး ေရရြတ္ျမည္တမ္းမိကာ သူမဆံပင္အေနာက္ဆီသို႔ စမ္းလိုက္မိသည္။ သူ ဘယ္အခ်ိန္မွာ ကတ္ေၾကးထုတ္လိုက္သလဲပင္ သူမ မသိလိုက္။ သူမ၏ေက်ာျပင္ေနာက္နားဆီမွာ တစ္ေခ်ာင္းတည္းေသာ က်စ္ဆံျမည္းအရွည္ႀကီးကို က်စ္လ်က္ ခ်ထားေသာ သူမ၏ဆံပင္ေတြကို သူက ရႊီခနဲေနေအာင္ ျဖတ္ယူလ်က္ ေျပးသြားျခင္းျဖစ္သည္။
မယံုၾကည္ႏိုင္မႈ၊ အံ့ၾသနာက်င္မႈ၊ ႏွေျမာေၾကကြဲမႈတို႔ျဖင့္ သူမတကိုယ္လုံး တဆတ္ဆတ္တုန္ယင္ေနကာ မ်က္ရည္ေတြက ပါးျပင္ေပၚသို႔ တလိမ့္လိမ့္က်ဆင္းလာခဲ့သည္။ ေဘးပတ္ဝန္းက်င္မွာ ေအာ္ဟစ္အကူအညီေတာင္းဖို႔ပင္ လူမရွိေခ်။ ဘယ္လိုမွ ေမွ်ာ္လင့္မထားေသာေၾကာင့္ အငိုက္မိကာ ခံလိုက္ရျခင္း ျဖစ္သည္။ မယံုႏိုင္စရာေကာင္းလိုက္တာ။ အ႐ုပ္ကေလးက သနားကမားႏွင့္ သူတစ္ပါး၏ ဆံပင္ေတြကို ျဖတ္လုတတ္သည့္ လူဆိုးေတေလကေလးဟု ထင္ပင္မထင္ရက္ခဲ့ေခ်။ သူမ၏အျဖစ္ကို ဘယ္သူ႔ကိုမွ ဖြင့္ေျပာ၍မရ။ စိတ္ထိခိုက္လြန္းသျဖင့္ တကိုယ္လံုး တုန္တန္ယင္ယင္ျဖစ္ေနသည္။ ထို ေကာင္ေလး၏ အရိပ္အေယာင္ကေလးမွ်ကိုပင္ မျမင္ရေတာ့ေခ်။
ဘတ္စ္ကားဆိုက္လာေသာအခါ သူမသည္ ဘတ္စ္ကားေပၚသို႔ ကပ်ာကယာတက္လိုက္ေလသည္။ အက်င့္ပါေနေသာ လက္ေတြက အေနာက္မွာပို႔ထားေသာ ဆံပင္ေတြကို သိမ္းယူဖို႔ သပ္လိုက္မိစၪ္ လက္ထဲမွာ ဘာဆံပင္မွ် ပါမလာခဲ့ေတာ့ေခ်။
“ေတာက္... လုပ္ရက္လုိက္တာ၊ ေသနာကေလး”
သူမစိတ္ထဲက ခပ္တိုးတိုး က်ိန္ဆဲပစ္လုိက္မိပါသည္။ 



လြန္းထားထား(ေဆးတကၠသိုလ္) 
Beauty Max (ဒီဇင္ဘာ ၂၀၀၄)

6 comments:

မထင္မွတ္ထားတာ မေတြးမိတာေလးကို ႐ုတ္တရက္ ဖတ္လိုက္ရေတာ႔ ဇာတ္ကြက္ေလးကို သိပ္ကို ဘဝင္က်သြားတယ္.. တကယ္ကို အရသာ႐ွိတဲ႔ စာတစ္ပုဒ္ပါပဲ..

ဆရာမေရ..
အႀကံတစ္ခုေလာက္ ေပးခ်င္ပါတယ္...

Font size ေလး နည္းနည္းေလာက္ ႀကီးၿပီး Line Spacing ေတြ နည္းနည္းေလာက္ျခား လိုက္ရင္ ဖတ္ရတာ ပို႐ွင္းလင္းၿပီး ပိုၿပီးလွသြားမယ္လို႔ ထင္မိပါတယ္...

ခင္မင္ေလးစားခ်စ္ျခင္းအားျဖင့္
(ကိုရင္ေနာ္)

 

သြားေရာင္းစားျပီ ထင္တယ္။
အင္း ဆံပင္ရွည္ရွည္ မိန္းကေလးေတြ သတိထားစရာေပါ႔ေနာ္။

 

ကိုရင္ေနာ္ေရ...
အၾကံေပးတာေလးအတြက္ ေက်းဇူ:ပါ...

 

ဖတ္ၿပီးေတာ့ တမ်ိဳးေလးခံစားရတယ္.. မိန္းကေလးေတြ သတိထားစရာ
ေလးပဲေနာ္မ...။

ခင္မင္စြာ
သဒၶါ

 

ရုပ္ကေလးနဲ႕ မလိုက္ အက်င္႔တန္တဲ႕ သူေတြ ဒီေလာကၾကီးမွာ အမ်ားအျပားပါဘဲေနာ္။
ဒီလိုလူမ်ိဳးေတြကို မီးေမာင္းထိုးျပထားသလိုပါဘဲ

 

မထင္မွတ္တဲ႔ ဇာတ္ကြက္ေလးတခုပါပဲ

 

Post a Comment

ေဝဖန္ခ်က္ေလးတစ္ခုခုေပါ့....

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
Free Image Hosting Upload Photos Animation Pics