လွ်ပ္တျပက္ဂ်ာနယ္ႏွင့္ အင္တာဗ်ဴး

ကုိယ္ပိုင္ခံစားခ်က္မ်ားနဲ႔ သိရွိနားလည္သမွ်ကုိ ေပါင္းစပ္ၿပီး စာတစ္ပုဒ္အသြင္ ျပန္လည္ ပံုေဖာ္ႏိုင္ျခင္းမွာ ထူးျခားေသာ ဉာဏ္ပညာပုိင္ရွင္ စာေရးဆရာမ်ား၏ အားသာခ်က္ႏွင့္ အရည္အေသြးေၾကာင့္ဟု သံုးသပ္မိပါတယ္။ ထိေရာက္ေသာ အေရးအသား၊ ေလးနက္ေသာ အေတြးအေခၚမ်ားႏွင့္ စာဖတ္ပရိသတ္ အႀကိဳက္ ဝတၴဳရွည္မ်ားကုိ မျပတ္တမ္း ေရးသား ထုတ္ေဝေနတဲ့ Best Seller တန္းဝင္ ဆရာမလြန္းထားထား (ေဆးတကၠသုိလ္) ႏွင့္ေတြ႕ဆံုခိုက္ ဆရာမရဲ႕ စာေပဖန္တီးမႈ အင္အားရပ္မ်ားအေပၚ ရွာေဖြစူးစမ္းမႈမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့ပါတယ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံႏွင့္ ေလးႏွစ္ခြဲၾကာ အေနေဝးကြာ ေနေသာ္လည္း ထူးျခားစြာ ေျပာင္းလဲမသြားတဲ့ ဆရာမရဲ႕ သြင္ျပင္ လကၡဏာမ်ားႏွင့္ အတူ စာေပေရးသားမႈ မ်ားစြာဖန္တီးႏုိင္မႈအေပၚမွာလည္း ဂုဏ္ယူဝမ္း ေျမာက္စြာေဖာ္ထုတ္ရင္း . . .
“ဆရာမက ျမန္မာႏုိင္ငံနဲ႔ အေနေဝးကြာေနေပမယ့္ ဆရာမရဲ႕ဝတၴဳေတြကုိ ပရိသတ္ေတြက ပံုမွန္ဖတ္ေနရတယ္။ ပရိသတ္နဲ႔ ဆရာမရဲ႕စာေတြက Keep in Touch ျဖစ္ေနတယ္ေလ။ အဲလို အေနအထားရေအာင္ ဘယ္လိုဖန္တီး အားထုတ္ခဲ့ရပါသလဲရွင္”
ႏုိင္ငံျခားမွာေနတဲ့အခါ ျမန္မာျပည္ပရိသတ္နဲ႔ အဆက္အသြယ္မျပတ္ေအာင္ နံပါတ္တစ္က အဆက္မျပတ္စာေတြေရးေနရတယ္။ ကုိယ္ေရးတဲ့စာေတြကုိ ပရိသတ္က အဆက္မျပတ္ဖတ္ေနႏုိင္ေအာင္၊ ပရိသတ္ရဲ႕ဆႏၵ၊ သူတုိ႔ဘာကုိ ႀကိဳက္တတ္လဲ၊ ဘာကုိလို္ခ်င္လဲ၊ အခုေခတ္ကေလးေတြရဲ႕အေျပာအဆို၊ အေနအထုိင္၊အေလ့အထေလးေတြကုိ ကုိယ္က up-to-date ျဖစ္ေအာင္ ေနာက္က်မက်န္ခဲ့ေအာင္ အၿမဲတမ္း Internet ၾကည့္ရတယ္။ Facebook ဆုိလည္း သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ပရိသတ္ေတြနဲ႔ အၿမဲတမ္းေျပာေနျဖစ္တယ္။ Facebook ဖြင့္လုိက္တာနဲ႔ပဲ အေျခအေနေတြကုိ ေတာ္ေတာ္ေလးသိရတယ္။ အထူးသျဖင့္ Internet အကူအညီယူရတယ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံက မဂၢဇင္း၊ ဂ်ာနယ္၊ စာအုပ္ေတြရဲ႕ Website ေတြကုိ ဖတ္ရတယ္။ ျမန္မာျပည္ကုိ ကိုယ္က မ်က္ေျမျပတ္ၿပီး မက်န္ခဲ့ေအာင္ အၿမဲတမ္းျပန္ၾကည့္ ေနရတယ္။ မ,အေနနဲ႔ အခက္အခဲေတာ့မရွိဘူးေပါ့။ ကုိယ္ကဒီမွာမေနတာတစ္ခုပဲ ခုလုိတစ္ႏွစ္တစ္ခါ၊ ႏွစ္ႏွစ္တစ္ခါ  ျမန္မာျပည္ျပန္လာတယ္။ ဆုိင္အသစ္ဖြင့္တာေတြကအစ ဓါတ္ပံု ႐ိုက္ယူသြားတယ္။ ဝတၴဳျပန္ေရးတဲ့ အခါ ကိုယ္ျပန္လည္အသံုးခ်ရတာေပါ့ေနာ္။
“အဂၤလန္မွာေနၿပီး ဒီမွာထြက္ေနတဲ့ဝတၴဳ ဘယ္ႏွစ္အုပ္ေလာက္ ရွိသြားၿပီလဲ ဆရာမ။”
မွတ္မွတ္ရရ မ,ဒီကေန ထြက္သြားတုန္းက (၁၃၇)အုပ္ေျမာက္ ထြက္ၿပီးသြားတယ္။ ဟုိကေန ဆက္ထုတ္တာက အခုဆို (၁၈ဝ)ေက်ာ္သြားၿပီ။ ဒါေပမယ္လည္း မ,ထင္တယ္။ စာအေရးအသားကလည္း သိပ္ၿပီးကြာဟမသြားဘူးး။ အရင္ေရးတဲ့ ပံုစံေလးအတုိင္းပါပဲ။
“ဆရာမရဲ႕ဇာတ္ေကာင္ေတြဆုိရင္ ႏုိင္ငံျခားမွာေနၿပီး ေရးျဖစ္တာေၾကာင့္လား မသိဘူး။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ဇာတ္ေကာင္ေတြရဲ႕ Character က ႏြမ္းပါးတာေတြနည္းတယ္ေနာ္ ဘာေၾကာင့္ဒီလို ျဖစ္သြားတာလဲ ဆရာမ။”
အဓိက,ကေတာ့ မ,ဘယ္လိုေျပာမလဲ။ အဲဒါေလးကိုေတာ့ ဂ႐ုစိုက္ရမယ္။ အဲဒါမ်ဳိးေတြ ေရးလာတာမ်ားၿပီေပါ့ေနာ္။ နည္းနည္းေတာ့ ျပန္ၿပီးေတာ့ အဲဒီအခ်က္ေလးေတြကုိ သတိေမ့သြားတာ လည္းပါမယ္။ ဇာတ္လမ္း စတည္ေတာ့မယ္ဆုိရင္ အဲဒီကိစၥကုိ ေခါင္းထဲမထည့္မိဘူး။ မ,လိုခ်င္တဲ့ဇာတ္လမ္း၊ ဇာတ္ကြက္၊ Plot နဲ႔ ဇာတ္ေကာင္စ႐ိုက္နဲ႔ သူတုိ႔ရဲ႕ အျဖစ္အပ်က္ေတြ ဘာေတြ၊ ဘာေတြခ်ေရးမယ္ ဆင္းရဲတဲ့အေၾကာင္းပဲေရးမလား၊ ခ်မ္းသာတဲ့အေၾကာင္းပဲ ေရးမလား ဆိုတာကုိ သတိမထားမိဘူး။ အခုတေလာ မ,ၾကားၾကားေနရတယ္။ တစ္ခါလည္း Internet မွာဖတ္မိပါတယ္။ မ,ေရးတဲ့ ဇာတ္ေကာင္ေတြက မ်ားေသာအားျဖင့္ ခ်မ္းသာတဲ့လူမ်ဳိးအေၾကာင္းပဲ ေရးတယ္။ ဆင္းရဲတဲ့လူေတြ အေၾကာင္းေရာ မေရးတတ္ေတာ့ဘူးလားေပါ့။ အဲလို ျပန္ၾကားရေတာ့ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ သတိထားမိလာတယ္။ ေၾသာ္ ဟုတ္တယ္။ မ,ေရးတဲ့ ဇာတ္ေတြထဲမွာ ဆင္းရဲတဲ့လူငယ္ေလးေတြ၊ ဘဝကုိႀကိဳးစားၿပီး ႐ုန္းကန္ေနတဲ့ လူငယ္ေလးေတြအေၾကာင္း ေရးရမယ္။ မေရးဖူးတာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ မ,ေရးခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ နည္းတယ္။ အမ်ားစုကေတာ့ ဘဝမွာ အဆင္ေျပေျပနဲ႔ ေနထုိင္တဲ့ လူငယ္ေလးေတြရဲ႕ အခ်စ္ေရး၊ လူမႈေရးေတြကုိ ေရးတာမ်ားတယ္။ ဒါေပမယ့္ တစ္ခါတစ္ေလက်ေတာ့ ဆင္းရဲၿပီးဘဝကုိ ႀကိဳးစား႐ုန္းကန္ေနတဲ့ ကေလးေတြအေၾကာင္းလည္း ေရးျဖစ္ပါတယ္။ ဆုေျပာတာကုိေတာ့ ေခါင္းထဲမွာ ျပန္ထည့္ထားရမွာေပါ့။ နည္းနည္း ျပန္ေျပာင္းရမွာေပါ့။
“ဆု,ဆုိလိုခ်င္တာက စာဖတ္ပရိသတ္က လူတန္းစားအမ်ဳိးမ်ဳိး ရွိေတာ့ ဆရာမ,ေရးတဲ့ ဇာတ္ေကာင္ အမ်ားစုက တကယ့္ Grand က်တဲ့သူေတြ ျဖစ္ေနလို႔ပါ။နာမည္ႀကီး Brand နဲ႔အသံုးအေဆာင္ ပစၥည္းေတြကုိ နားလည္တဲ့ စာဖတ္ပရိသတ္ ရွိတယ္။ နားမလည္ၾကတဲ့ အေျခခံ လူတန္းစားေတြလည္း ရွိတယ္။ သူတုိ႔က ဆရာမ,ေရးတဲ့ Brand ေတြအေၾကာင္း နားမလည္ၾကဘူးလို႔ ျပန္ၾကားရလို႔ပါ။”
မ,သတိလက္လြတ္ ျဖစ္သြားတာကုိ ဆုကေျပာေတာ့မွ ေခါင္းထဲေရာက္လာတာေပါ့ေနာ္။ စာေရးဆရာ ဆုိတာကလည္း စာဖတ္ပရိသတ္ ေျပာတဲ့အေပၚမွာမွ ကိုယ္က ျပန္သတိထားရတာေပါ့။ မိဘေနာက္ခံ Background မရွိေပမယ့္လည္း သူတုိ႔ေျခေထာက္ေပၚ သူတုိ႔ရပ္တည္ၿပီး ႀကိဳးစားေနတဲ့ ထက္ထက္ျမတ္ျမတ္ ကေလးေတြ အျပင္မွာ အမ်ားႀကီးရွိတယ္။ သူတို႔အေၾကာင္းလည္း ေရးရမယ္ဆုိတဲ့ အသိလည္းရွိတယ္ ေခါင္းထဲကုိဝင္လည္း ဝင္လာပါတယ္ဆုရယ္။
“(၂ဝဝ၆)ခုႏွစ္တုန္းက ထြက္ခဲ့ဖူးတဲ့ ''ခ်စ္တဲ့သူ၊သူငယ္ခ်င္း''လုိ ဘာသာျပန္ ကဗ်ာစာအုပ္နဲ႔ ဝတၴဳတို ေပါင္းခ်ဳပ္ (၁ဝဝ)စာအုပ္ေတြလို ထိေရာက္တဲ့စာအုပ္ေတြ ဖန္တီးဖုိ႔ရွိေသးလားဆရာမ။”
ဝတၴဳတုိေလးေတြကုိေပါင္းၿပီး ျပန္ထုတ္ဖုိ႔စိတ္ကူးရွိပါတယ္။ ႏိုင္ငံျခား ဘာသာျပန္(ကဗ်ာ)ေရာ၊ ကုိယ့္တုိင္ေရးခ်င္တဲ့ကဗ်ာေလးေတြလည္းရွိပါတယ္။ ကဗ်ာစာအုပ္ေလးထပ္ထုတ္ဖုိ႔ အစီအစဥ္ရွိပါတယ္။
“ဝတၴဳတုိေပါင္းခ်ဳပ္(၁ဝဝ)က စုစုေပါင္း (၃ဝဝ)ထဲက Selection ထုတ္ထားတာလုိ႔ သိရပါတယ္။ ေနာက္ထပ္ဝတၴဳတို (၂ဝဝ)ကေရာ ဆရာမစာအုပ္ အျဖစ္ ထုတ္ျဖစ္မွာေပါ့ေနာ္။”
ဝတၴဳတုိေတြ က်န္ပါေသးတယ္။ အဲဒီတုန္းက ဝတၴဳတုိ(၁ဝဝ)က ေတာ္ေတာ္ေလးလည္း ထူသြားတယ္။ တစ္ခ်က္ပဲစိုးရိမ္တာက ဝယ္ခ်င္တဲ့လူေတြ အတြက္ အဆင္ေျပပါ့မလားေပါ့ေနာ္။ စာအုပ္ထူသြားေတာ့ ေစ်းလည္း နည္းနည္း မ်ားသြားတယ္ေလ။ ေနာက္ထပ္ ေပါင္းခ်ဳပ္(၁ဝဝ) ထပ္ထုတ္ခ်င္ပါတယ္။ စာအုပ္ရဲ႕ အေျခအေနေလးကုိ နည္းနည္း ခ်ိန္ေနလုိ႔ေလ။ (၂ဝဝ၆)ခုႏွစ္က ထုတ္တာဆုိလည္း စာအုပ္ေစ်းက နည္းနည္းမ်ား သြားတယ္ေလ။ ကုိယ္ကထုတ္ၿပီဆုိမွေတာ့ quality ေကာင္းေကာင္းေလးလုပ္ခ်င္တာေလ။
“ျမန္မာျပည္ကုိ ျပန္လာတဲ့ ခရီးစဥ္အေၾကာင္းအရာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဝတၴဳေရးဖု႔ိ စဥ္းစားေနၿပီလား ဆရာမ။”
ဟုတ္တယ္။ ဟုတ္တယ္။ စဥ္းစားထားတာေပါ့ဆုရယ္။ ဒီကုိလာတဲ့လမ္း တစ္ေလွ်ာက္အခက္အခဲေလးေတြ၊ အေတြ႕အႀကံဳ၊ ျပႆနာေလးေတြကုိ ဝတၴဳေရးဖို႔ စိတ္ကူးထားပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ သမီးေလးနဲ႔ ပတ္သက္တာ ေလးေတြေရာ စိတ္ကူးထားပါတယ္။
“စာအုပ္တစ္အုပ္ ေရးေတာ့မယ္ဆုိရင္ အဓိက စဥ္းစားတဲ့ဇာတ္လမ္းနဲ႔ ဇာတ္ေကာင္ေတြကုိ ဘယ္လုိ Creation လုပ္ျဖစ္လဲဆရာမ။ ဝတၴဳေရးဖုိ႔ အခ်ိန္ ဘယ္ေလာက္ယူပါသလဲ။”
စာေရးေတာ့မယ္ဆုိရင္ ပထမစစဥ္းစားတာက ဇာတ္လမ္း၊ ေနာက္တစ္ခါ ကဇာတ္အိမ္ေပါ့။ တစ္ခါတစ္ေလက်ေတာ့လည္း ဇာတ္ေကာင္စ႐ိုက္ေပါ့ေနာ္။ ေကာင္ေလးကုိ ဘယ္လိုစ႐ိုက္၊ ေကာင္မေလးကုိ ဘယ္လိုစ႐ိုက္ေရးမယ္ဆုိၿပီး ဇာတ္ေကာင္စ႐ိုက္ကုိ စ,ရတာလည္းရွိတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလက်ရင္ အျပင္မွာ တစ္ခုခုကုိကုိယ္ၾကားလုိက္တာမ်ဳိး၊ စာဖတ္ရင္းနဲ႔သိလုိက္တာမ်ဳိး၊ ႐ုပ္ရွင္ၾကည့္ ရင္းနဲ႔ေပၚလာတာမ်ဳိး၊ အေတြးေလးတစ္စကေန စ,တည္ၿပီးေတာ့ ဒီဇာတ္အိမ္ကုိ ျပန္ခ်ဲ႕တာေပါ့ေနာ္။ ထပ္ၿပီးေတာ့ Plot ကုိ ဆင့္ပြားရတာေပါ့ေနာ္။ ေခါင္းထဲ မွာေတာ့ တစ္ပုဒ္လံုးရေအာင္ အရင္စီလုိက္တယ္။ ႐ုပ္ရွင္တစ္ကား႐ိုက္သ လုိေပါ့။ ရယ္စရာေျပာရရင္အထူးသျဖင့္ မ,တရားထုိင္ၿပီး ပုတိးစိပ္တဲ့အခ်ိန္ဆုိ ဇာတ္လမ္းေတြကေပၚၿပီ။ ဆက္စပ္ၿပီးဇာတ္လမ္းကုိ စဥ္းစားေနမိတယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ အံ့ၾသဖို႔ေကာင္းတာက တရားထုိင္ေနရင္း ဇာတ္လမ္းရတာမ်ားတယ္။ အၿမဲတမ္းေတာ့ မဟုတ္ဘူးေပါ့ေနာ္။ တစ္ခါတစ္ခါ ညဘက္ထရတယ္ ဆုိရင္ ခ်က္ခ်င္းစာရြက္နဲ႔ခဲတံကုိင္ၿပီး ေရးရတာေပါ့ ေနာ္။ Dialogue ေတြက တစ္ခါတစ္ေလက်ရတတ္တာကုိး။ ခုေနာက္ပုိင္းက်ေတာ့ Dictaphone ေလးနဲ႔ အသံဖမ္းထားလိုက္တယ္။ အားလံုးၿပီးရင္ ဇာတ္အက်ဥ္းကုိ ခ်ေရးလိုက္တယ္။ အခန္းစဥ္ေတြနဲ႔ေပါ့။ အခန္းစဥ္ၿပီးရင္ ဇာတ္ေကာင္ နာမည္ရွာတယ္။ ဝတၴဳေခါင္း စဥ္ရွာတယ္။ အားလံုး Perfect ျဖစ္ၿပီဆုိမွ ဝတၴဳတစ္ပုဒ္စေရးတာမ်ားတယ္။ ဟုိမွာဆုိရင္ စာၾကည့္တုိက္မွာ ပံုမွန္သြားေရးျဖစ္ပါတယ္။ အလုပ္တစ္ခုလို သြား ထုိင္ေရးတယ္။ တစ္ေန႔ကုိ A4 ႏွစ္မ်က္ႏွာ အနည္းဆံုးေရးတယ္။ တစ္ခါတစ္ ေလစ်ာန္ဝင္သြားရင္ သံုး,ေလးမ်က္ႏွာ ျဖစ္သြားတယ္။ ကုိယ္က Scene Serial ေရးထားၿပီးၿပီဆုိေတာ့ ဒီေန႔အခန္း(၁)ေရးမယ္ေပါ့။ ခုေတာ့ စိမ္ေျပနေျပ ေရးေနတယ္။ ေရးရင္းနဲ႔ အလယ္ေလာက္မွာ စိတ္မပါရင္ရပ္ထားလိုက္တယ္။ အရင္ကေတာ့ သြန္ၿပီးေရးတယ္။ ေရးခ်င္ခ်င္၊မေရးခ်င္ခ်င္ေရးရင္းနဲ႔ စိတ္ပါလာ တာေပါ့ေနာ္။ အခုေတာ့ ကိုယ့္ကုိယ္ကုိအလုိလိုက္တာေပါ့ေနာ္။ အသက္ႀကီး လာေတာ့ မေရးခ်င္ဘူးဆုိရင္ ဒီတစ္ရက္ေတာ့ နားလိုက္ပါဦးမယ္ဆိုၿပီးေန လိုက္တဲ့အခါ တစ္လခြဲေတာ့ၾကာသြားတယ္။ ဝတၴဳတစ္အုပ္ကုိေပါ့ေနာ္။
“ဆရာမရဲ႕ ဇာတ္ေကာင္နာမည္ေတြက နည္းနည္း ဆန္းတယ္ေနာ္။ အဲဒီ နာမည္ေတြက်ေတာ့ ဘယ္လို idea ရတာလဲဟင္”
နာမည္ဆန္းဆန္းေတြကုိ မ,ကႀကိဳက္တယ္။ ကဗ်ာစာအုပ္၊ သီခ်င္းစာအုပ္ေတြမွာ ပါတဲ့ စာလံုးအလွေတြ လုိက္စပ္ၾကည့္တယ္။ နာမည္ထြင္ရတာ ႀကိဳက္တာကုိး။ Facebook သံုးေနေတာ့ ပုိဆုိးတယ္။ အခုဆုိ သူငယ္ခ်င္းေတြ လာ added လုပ္ၾကတယ္။ သူတုိ႔သမီးေလးေတြ၊ တူမေလးေတြ နာမည္ ေပးေပးပါဆုိၿပီး ေပးခုိင္းၾကတာမ်ဳိးေတာင္ ရွိပါတယ္။
“ေနာက္ပိုင္းဖန္တီးသြားမယ့္ ဝတၴဳေတြကုိ ေခတ္စနစ္အလုိက္ အျပင္ လူငယ္ေတြရဲ႕ ေျပာင္းလဲမႈေတြ ေပါင္းစပ္ၿပီး ေရးသြားဖို႔ ေတာင္းဆုိပါတယ္ ဆရာမ”
ဟုတ္တယ္ ဆုရယ္။ မ,ခုဒီတစ္ေခါက္ ျပန္လာေတာ့ အရမ္းကုိ ေျပာင္းလဲေနတာေပါ့။ ကေလးေတြ၊ လူငယ္ေလးေတြကုိ လုိက္ၾကည့္ရတာေပါ့။ လြန္ခဲ့တဲ့ ေလးႏွစ္က တစ္ေခါက္ ျပန္လာတာနဲ႔ေတာင္ မတူေတာ့ဘူး။ ကေလးေတြ အားလံုးက တကယ့္ကုိ ေခတ္မီမီနဲ႔ တက္တက္ၾကြၾကြ၊ လန္းလန္းဆန္းဆန္းေလးေတြနဲ႔ ျဖစ္ကုန္ၿပီ။ ေနရာအေနအထား အကုန္လံုးေခတ္မီၿပီး ႏုိင္ငံျခားစတုိင္ အတုိင္းပါပဲ။ ႏိုင္ငံျခားမွာနဲ႔ေတာင္ သိပ္ႀကီးေတာ့ ကြာဟမေနပါဘူး။ တကယ္လုိ႔ လူငယ္ေတြအေၾကာင္း ေရးျဖစ္မယ္ ဆုိရင္လည္း သိပ္ကြာဟေနမွာ မဟုတ္ဘူးေလ။ ဘာျဖစ္လုိ႔ဆုိရင္ အရမ္းကုိ ေခတ္မီလာတာေပါ့ေနာ္။ တခ်ဳိ႕ Shopping Mall ေတြမွာဆုိ အဂၤလန္က လူငယ္ပံုစံေတြ ေတြ႕ရတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ ေတြ႕ရတာေတြက ႏိုင္ငံျခားေရာက္ေနတဲ့ အတုိင္းပါပဲ။ လူငယ္ေလးေတြကလည္း ဆံပင္လွလွပပ၊ အေရာင္စံုစံုေလးေတြနဲ႔ ဆုိေတာ့ အရင္နဲ႔ကုိမတူေတာ့ပါဘူးကြယ္။
လက္ရွိအခ်ိန္မွာ လံုးခ်င္းဝတၴဳရွည္ေပါင္း (၁၈ဝ)ေက်ာ္၊ ဝတၴဳတုိ ေပါင္း(၃ဝဝ)ေက်ာ္ႏွင့္ ကဗ်ာမ်ားစြာကုိ ေရးသားၿပီးစီးခဲ့ၿပီ ျဖစ္တဲ့ ဆရာမ လြန္းထားထား (ေဆးတကၠသိုလ္)မွာ အဂၤလန္ႏိုင္ငံသုိ႔ ဇန္နဝါရီလ (၂၃)ရက္မွာ ျပန္လည္ ထြက္ခြာသြားတယ္လု႔ိ သိရွိရပါတယ္။


ဆုကဗ်ာ

(မွတ္ခ်က္။ လွ်ပ္တျပက္ဂ်ာနယ္မွ ေဒၚဆုကဗ်ာႏွင့္ ေတြ႕ဆံုေမးျမန္းခန္းတြင္ ေျဖၾကားခဲ့သည္မ်ားကို အြန္လိုင္းစာဖတ္ပရိသတ္အတြက္ ျပန္လည္ေဖာ္ျပျခင္းျဖစ္ပါသည္။)
မူရင္း.... http://www.snapshot-news.com/index.php?option=com_content&view=article&id=7795:-bestseller-&catid=524:vol3-no26&Itemid=113

လြန္းထားထား(ေဆးတကၠသိုလ္)

3 comments:

စာေတြအမ်ားၾကီး ေရးႏိုင္ပါေစလို႔...
အားေပးလွ်က္ပါ...

 

interview ထဲမွာေျပာတဲ႔ အတုိင္း
တကယ္႔သဘာဝက်က် လုူငယ္ ( ဆင္းရဲ ) ဇာတ္မ်ဳိး
ဖတ္ခ်င္ပါတယ္... ေမးလ္လိပ္စာေလးသိပါရေစ

 

ေက်းဇူးပါ..ေခ်ာေရ..

 

Post a Comment

ေဝဖန္ခ်က္ေလးတစ္ခုခုေပါ့....

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
Free Image Hosting Upload Photos Animation Pics