ကိုယ္ခြဲမ်ား

“အခုလို ကိုယ္ခြဲကေလးဖန္တီးၿပီး
ေနခ်င္သလိုေနၾကည့္ရင္း
စိတ္ကူးေနရတာကိုက 
အရသာတစ္ခုျဖစ္ေနၿပီ”
........
 သူမ မ်က္လံုးမ်ားကို စံုမွိတ္ထားလ်က္ ဘာလုပ္ရေကာင္းမလဲ ေတြးေတာေနမိ၏။ တကယ္ေတာ့ ဘာမွ လုပ္၍ မရေခ်။
လြန္ခဲ့ေသာ တစ္ပတ္ခန္႔က လႈပ္လႈပ္ရွားရွား တက္တက္ႂကြႂကြ ဗ်ာမ်ားခဲ့သူ၊ အလုပ္ဟူသမွ်ကို ကိုယ့္အတြက္ခ်ည္းသာဟု သတ္မွတ္ခဲ့သူ မိန္းမတစ္ေယာက္က အခုေတာ့ အိပ္ရာထက္တြင္ ပက္လက္ကေလး ၿငိမ္သက္စြာ လဲေလ်ာင္း႐ွိၿပီ။ ဘာလုပ္ရမလဲ။
လြန္ခဲ့ေသာ တစ္ပတ္က သူမ ဘယ္ဘက္ရင္ဘတ္ထဲက စူးစူးဝါးဝါး ေအာင့္မ်က္လ်က္ ရင္ေတြ တလွပ္လွပ္တုန္ရင္ကာ ေမာပန္းျပာမိုက္သြားခဲ့သည္။
လုပ္ၾကပါဦး၊ ကယ္ၾကပါဦး ႏွင့္ တစ္အိမ္သားလံုး ဗ်ာမ်ားသြားၾကကာ ဆရာဝန္ပင့္ရေလသည္။ ဆရာဝန္က E.C.G ဆြဲၾကည့္သည္။ ႏွလံုးေရာဂါရဲ႕ လကၡဏာမ်ား ေတြ႕ရသည္ဟုဆိုကာ ေနာက္ရက္တြင္ Echo ႐ိုက္ၾကည့္ၿပီး ႏွလံုးေရာဂါအျဖစ္ ေရာဂါအမည္သတ္မွတ္လိုက္ေလသည္။
ထို႔ေနာက္ေတာ့ ေဆးမ်ားေသာက္ေစကာ အိပ္ရာေပၚတြင္ အနားယူခိုင္းေလသည္။ တစ္သက္လံုးက အိပ္ရာထက္တြင္ ညဘက္အိပ္႐ုံ၊ ေျခာက္နာရီအထက္ ပိုမအိပ္ဘူးခဲ့ေသာ မိန္းမတစ္ေယာက္သည္ အိပ္ရာေပၚတြင္ ေန႔ေရာညပါ လဲေလ်ာင္းရမည္ဆိုေသာအခါ သူမ အလြန္စိတ္ညစ္ညဴး အားငယ္ သြားေလသည္။ 
သို႔ေပမယ့္ တစ္အိမ္သားလံုးက သူမအား ဝိုင္း၍ နားခ်ေခ်ာ့ေမာ့ၾကေလသည္။ က်န္းမာေရးေလာက္ ဘာကမွ အေရးမႀကီးေၾကာင္း ဖြဲ႕ဖြဲ႕ႏြဲ႕ႏြဲ႕ ေဖ်ာင္းဖ်ၾကေလေသာအခါ သူမမွာ မတတ္သာလြန္း၍ အ႐ႈံးေပးလက္ေျမွာက္ကာ အိပ္ရာထက္တြင္ ဗုန္းဗုန္းသား လဲေတာ့ေလသည္။
မနက္ေလးနာရီဆိုလွ်င္ က်င့္သားရေနေသာ မ်က္လံုးမ်ားက ဖ်တ္ခနဲႏိုးလာသည္။ ထၿပီး ဘုရားရွိခိုး၊ ဆြမ္းေတာ္၊ ေရခ်မ္းကပ္ဖို႔ စိတ္ကူးေသးသည္။ သို႔ေသာ္ ဘုရားခန္းက အေပၚထပ္မွာ ေလွကားကို တက္ရမည္။ ဆရာဝန္က ေလွကားေတာင္ မတက္ပါနဲ႔လို႔ မွာထားတာကို သတိရ၏။
မျဖစ္ေသးပါဘူးေလ။ ဘာလုပ္ရပါ့။ ဟုတ္ၿပီ...။ အခုခ်ိန္ကစၿပီး ငါ ကစားနည္းတစ္ခုေတာ့ ကစားမွျဖစ္ေတာ့မယ္။ အဟင္း...ဟင္း...။ ကိုယ္ခြဲကစားနည္းေလ။ ဒီေလာက္ ၿငိမ္ၿငိမ္သက္သက္ လွဲေနရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ပ်င္းစရာေကာင္းလွသည္ေလ။ ဒီေတာ့ ႀကံႀကံဖန္ဖန္ ကစားနည္းထြင္ၿပီး စိတ္ကို အလုပ္ေပးဦးမည္။ ဘာမွ ပင္ပန္းတာမဟုတ္။
ကဲ... ကိုယ္ခြဲကေလးေရ...။ ဘုရားစင္ေရွ႕သြားေပေတာ့။ လုပ္ေနက်အတိုင္း ဆြမ္း၊ ေရခ်မ္း၊ ဆီမီး၊ နံ႕သာကပ္ၿပီး ဘုရားရွိခိုး တရားထိုင္ေပေတာ့။
သူမက ၿပံဳးၿပံဳးကေလးႏွင့္ မ်က္လံုးမ်ားမွိတ္ထားလိုက္ကာ စိတ္ထဲကေန ကိုယ္ခြဲကေလး တစ္ကိုယ္ လႊတ္ေပးလုိက္သည္။ ကဲ... ဘယ္ေလာက္စိတ္ခ်မ္းသာဖို႔ ေကာင္းလိုက္ပါသနည္း။ သူမစိတ္ကူးထဲတြင္ သူမရဲ႕ ကိုယ္ခြဲတစ္ခု ဘုရားစင္ေရွ႕တြင္ လုပ္ေနက်အလုပ္ကို လုပ္ေနတာ ျမင္ရေလသည္။
ကဲ... ဘယ္မလဲ အိပ္ရာထဲက လူနာ၊ သူမ တကယ္ပင္ ဘုရားစင္ေရွ႕သို႔ ေရာက္သြားေလသည္။ သူမ ေတာ္ေတာ္ စိတ္ခ်မ္းသာသြားေလသည္။
မနက္ေျခာက္နာရီ ထိုးၿပီ။ သူမ မ်က္ႏွာသစ္သြားတိုက္ဖို႔ ငွားထားေသာ ေကာင္မေလးက ေရခြက္၊ သြားတိုက္ေဆး၊ ဆပ္ျပာကို သူမခုတင္ေဘးသို႔ ယူလာေပးသည္။ သူမ အိပ္ရာထဲမွာပင္ မ်က္ႏွာသစ္၊ သြားတိုက္လိုက္ရသည္။ နံနက္စာ ႏြားႏို႕ႏွင့္ဘီစကစ္ကို စားရသည္။ လူမမာစာ၊ သူမဘယ္တုန္းကမွ မႀကိဳက္ခဲ့ေသာ အစားအစာမ်ားျဖစ္သည္။ 
ခါတိုင္းဆိုလွ်င္ မနက္ခင္းစားကို ခ်ိစ္ျပား၊ ေပါင္မုန္႔မီးကင္၊ မလိုင္၊ ၾကက္ဥေၾကာ္ စသည္ျဖင့္ အဆီအႏွစ္မ်ား စားေနက်။ သူမစိတ္ကူးထဲမွာ ကိုယ္ခြဲကေလးကို ထုတ္ရျပန္သည္။
ကဲ... ကိုယ္ခြဲကေလးေရ...။ သြားလုိက္ပါဦး ထမင္းစားခန္းထဲကို...။ ၿပီးေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း နံနက္စာျပင္ဆင္၊ စားခ်င္တိုင္းစား၊ ေပါင္မုန္႔မီးကင္မွာ ေထာပတ္ထူထူသုတ္၊ အခ်ိဳႀကိဳက္သူမို႔ ေကာ္ဖီဟာ ႏို႔ဆီ၊ သၾကား ခပ္ပ်စ္ပ်စ္နဲ႔ တစ္မက္ခြက္စာေဖ်ာ္၊ ခ်ိ(စ္)ႀကိဳက္သူပီပီ ခ်ိ(စ္)ျပားကို တစ္ခါစားရင္ ႏွစ္ခ်ပ္၊ သံုးခ်ပ္၊ ဒီအတိုင္း တၿမံဳ႕ၿမံဳ႕ဝါး၊ ၾကက္ဥေၾကာ္၊ ဝက္အူေခ်ာင္းေၾကာ္ေတြ ႀကိဳက္သေလာက္စားေနတဲ့ ကိုယ့္ကိုယ္ခြဲကေလးကို အိပ္ရာေပၚကေန သူမက ျမင္ေယာင္ၿပီး ၿပံဳးမိပါတယ္။ ေက်နပ္ဖြယ္ေကာင္းေလစြ၊ သူမဝမ္းထဲမွာ အေတာ္ျပည့္က်ပ္သြားေလသည္။
တကယ္ေတာ့ ေလာကဟာ ေနတတ္ရင္ေတာ့ ေက်နပ္စရာေပါ့ေလ။ ငါ အိပ္ရာထဲမွာ လူမမာျဖစ္ေနရေကာင္းလား၊ စားခ်င္တာ မစားရ၊ သြားခ်င္တာ မသြားရ၊ လူျဖစ္႐ႈံးရေကာင္းလားလို႔ အိပ္ေတြးေနလို႔ ဘာမွျဖစ္လာမွာမွ မဟုတ္တာ။
အခုလို ကိုယ္ခြဲကေလးဖန္တီးၿပီး ေနခ်င္သလိုေနၾကည့္ရင္း စိတ္ကူးေနရတာကိုက အရသာတစ္ခုျဖစ္ေနၿပီ။
ခ်က္တဲ့ျပဳတ္တဲ့ အခါက်ေတာ့လည္း သူမက သူမ်ားခ်က္တာကို ဘယ္ေတာ့မွ စိတ္တိုင္းမက်၊ ကိုယ္တိုင္ ႐ုံးမသြားခင္ တေမာတပန္း ခ်က္ျပဳတ္သြားရမွ၊ အခုေတာ့ အိပ္ရာထက္မွာ ၿငိမ္ၿငိမ္သက္သက္။ 
“မမေလး၊ ကၽြန္မေစ်းသြားလိုက္မယ္၊ တစ္ပတ္စာ ဘာေတြဝယ္ရမလဲ၊ မမေလး စားခ်င္တာရွိရင္ ေျပာေလ”
ဟု လာေျပာေသာ ေကာင္မေလးကို တအံ့တၾသလွမ္းၾကည့္မိသည္။ အရင္က ဒီအလုပ္ဟာ သူမရဲ႕အလုပ္။ ေဒါင္းတိေမာင္းတိျဖင့္ ကားကို ကိုယ္တိုင္ေမာင္းကာ တစ္ပတ္စာ အသားငါး ဟင္းသီးဟင္း႐ြက္ေတြ ကိုယ္တုိင္သြားဝယ္ေနက်။ တစ္အိပ္လံုးရွိလူေတြကို ဘာစားခ်င္သလဲ စာရင္းလုိက္ေကာက္ရသူမွာ သူမျဖစ္သည္။
“ဝယ္ခ်င္တာသာ ဝယ္ခဲ့ပါေအ”
ဟုေျပာကာ မ်က္လံုးမ်ား ျပန္မွိတ္ထားလိုက္သည္။ မျဖစ္ေသးပါဘူး။ ဒီ လူနာဆိုတဲ့ ဘဝႀကီးဟာ...။
ကဲပါ... ကိုယ္ခြဲကေလးရယ္... ေစ်းကို ေျပးလိုက္စမ္းပါဦး။ ခါတိုင္းလိုပဲ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် ကိုယ္ဝယ္ခ်င္တာေတြ စိတ္တိုင္းက် ဝယ္ပါေခ်ဦး။
သူမ အိပ္ရာထက္တြင္ မ်က္လံုးစံုမွိတ္ကာ ပက္လက္ကေလး နားေနေပမယ့္ စိတ္ကူးထဲမွာ သူမရဲ႕ ကိုယ္ခြဲကေလးကေတာ့ ကားေမာင္းကာ ေစ်းဆီသို႔သြားေနၿပီ။ ေစ်းထဲေရာက္ၿပီ။  လူေတြ မ်ားျပားႃပြတ္သိပ္လွတဲ့ ေစ်းထဲမွာ သူမက အေမာတေကာနဲ႔ ေစ်းဝယ္လ်က္ရွိၿပီ။
ခါတိုင္းလိုပင္ အားပါးတရ ေဈးဆစ္တာဆစ္၊ အေလးျပည့္ မျပည့္ သမာဓိခ်ိန္ခြင္မွာခ်ိန္၊ စတာေတြနဲ႔ အလုပ္႐ႈပ္ေနေသာ သူမရဲ႕ ကိုယ္ခြဲကေလးကို စိတ္ကူးထဲမွာ ေက်နပ္ႏွစ္သိမ့္စြာျဖင့္ သူမျမင္ေနရလွ်င္ အိပ္ရာေပၚမွာလွဲေနေသာ လူမမာဘဝကို ေမ့သြားေတာ့သည္။
ေဈးကျပန္လာလွ်င္ အသားငါးေတြ ဖရီဇာထဲမွာ စနစ္တက်ထည့္သိုၿပီးေတာ့ ခ်က္ျပဳတ္ေရးလုပ္ငန္း စတင္ေလၿပီ။ ထမင္းဘူးထည့္မည့္သူေတြအတြက္ ဦးစားေပးကာ ခ်က္ျပဳတ္ရသည္။ ၿပီးလွ်င္ ထမင္းဘူးေတြထဲ လွလွပပ ျဖစ္ေအာင္ထည့္၊ သူမကိုယ္တိုင္အတြက္ပါ ထမင္းဘူးထည့္ၿပီးခ်ိန္မွာ ႐ုံးသြားဖို႔ ျပင္ဆင္ရေတာ့မည္မို႔ နာရီကို လွမ္းၾကည့္ကာ ရင္ေမာရျပန္သည္။
ကဲ... အေပၚထပ္ကို ေျပးတက္ဦးမွ ကိုယ္ခြဲကေလးေရ....၊ ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္ ေရမိုးခ်ိဳးၿပီးေတာ့ မွန္တင္ခုံေရွ႕ အလွျပင္...၊ အဝတ္အစားကို လုိက္ဖက္တာေတြ လွတာေတြ မေရြးခ်ယ္ႏိုင္၊ ေတြ႕ရာေကာက္ဝတ္၊ ႐ုံးေနာက္က်လို႔ မျဖစ္။ ႐ုံးမွာ အလုပ္ေတြ ပံုေအာေနၿပီ။ 
သူမရဲ႕ ကိုယ္ခြဲကေလးသည္ ဒီလိုႏွင့္ ႐ုံးေရာက္သြားေလၿပီ။
ႏႈတ္ဆက္ၾက၊ ရယ္ေမာၾက၊ အလုပ္႐ႈပ္ၾကႏွင့္ တစ္႐ုံးလုံး ႐ႈပ္ေထြးလို႔ေနသည္။ သူမလည္း အလုပ္ေတြၾကားမွာ ႐ႈပ္ေထြးေနတာကို သူမစိတ္ကူးထဲမွာ ျပန္ျမင္ေနရပါသည္။
ဟိုးအရင္ အလုပ္ေတြမ်ားတုန္း ကာလေတြဆီက သူမသည္ အားလပ္ခြင့္ နားေနခ်ိန္ကို အသည္းအသန္ ငတ္ငတ္မြတ္မြတ္ႏွင့္ အာသာငမ္းငမ္း ေတာင့္တလိုခ်င္ဖူးသည္။
အိပ္ရာေပၚမွာ ဇိမ္ကေလးႏွင့္ အၿမဲေနရရင္ ဘယ္ေလာက္အရသာရွိလိုက္မလဲဟု မၾကာခဏ ေတြးၾကည့္ဖူးခဲ့သည္။
အခုေတာ့ တကယ္ အိပ္ရာထဲ လဲၿပီဆိုေသာအခါ သူမ စိတ္ဓာတ္က်ခ်င္လာသည္။ စိတ္သြားတိုင္း ကိုယ္မပါႏိုင္ ဘဝေရာက္မွပင္ က်န္းမာခ်ိန္က တက္ႂကြမႈမ်ားကို အလူးအလိွမ့္ ျပန္လိုခ်င္ေနသည္။
သူမ စိတ္ကုိ ထြက္ေပါက္တစ္ခုေပးဖို႔ လိုအပ္လာသျဖင့္ အိပ္ရာထဲလဲေလ်ာင္းရင္း ကိုယ္ခြဲနည္းကစားျခင္းကို ရွာႀကံကစားရင္း ၿငီးေငြ႕အထီးက်န္ေသာ စိတ္ကို ကစားေပးေနျခင္းသာ ျဖစ္ေလသည္။
ၾကည့္စမ္း... အျပင္မွာ အဲ့ဒီလိုသာ ကိုယ္ခြဲလို႔မ်ားရရင္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလိုက္မလဲေနာ္။ သူမအတြက္ေတာ့ ေနာက္ထပ္ ကိုယ္ခြဲကေလး တစ္ကိုယ္မ်ားရရင္ ေက်နပ္ပါၿပီ။

လြန္းထားထား(ေဆးတကၠသိုလ္)

4 comments:

အျမဲတမ္းအလုပ္နဲ႔လက္နဲ႔ မပ်က္သူက ျငိမ္ျငိမ္ေလးေနရတာ တကယ္စိတ္အပင္ပန္းဆံုးအလုပ္ေပါ့..။
ကိုယ္ပြါးေလးေတြအလုပ္လုပ္ေနေပမယ့္ တကယ္တမ္း မစားရ မလုပ္ရရင္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး စိတ္ညစ္မိမွာေသျခာတယ္။
ေလးစားစြာ
ျမတ္မြန္

 

ငယ္ငယ္တုန္းက ဟိုးေခတ္ေဟာင္းက တေစၦသရဲ၀တၳဳေတြ ဖတ္ေတာ့ စိတ္ေျပာင္းကုိယ္ခြာ ဆိုတဲ့ ၀တၳဳတစ္ပုဒ္ဖတ္ခဲ့ဖူးတယ္။ ႏိုုင္ငံျခား၀တၳဳတစ္ခုခုကို မွီးထားလားေတာ့မသိဘူး။ အဲဒီမွာ ဇာတ္လိုက္က အိပ္ရာထဲ လွဲေနၿပီး စိတ္၀ိညာဥ္ကို ေနရာအႏွံ႕လႊတ္တာေလ့က်င့္ခဲ့တယ္။ ပထမေတာ့ အိမ္ထဲ ဟိုနားဒီနား။ ေနာက္ေတာ့ ႏိုင္ငံအႏွံ႕သြားႏိုင္တဲ့အထိ ေအာင္ျမင္သြားတယ္။ မ, ရဲ႕ ၀တၳဳေလးကို ဖတ္တဲ့အခါ အဲဒီဇာတ္လိုက္ စိတ္ေျပာင္းကိုယ္ခြာ လုပ္ဖို႕ ေလ့က်င့္ေနတဲ့ အခန္းေတြကို ျမင္ေယာင္သြားတယ္။ တူတယ္လို႕ ေျပာတာေတာ့ မဟုတ္ဘူးေနာ္။ ကေလးဘ၀က စိတ္ကူးယဥ္ memory ကို ျပန္ေခၚေပးေစတဲ့ စာေလးမွာ စီးေမ်ာဖတ္ရႈသြားပါတယ္။ :)

 

ျမတ္မြန္ေရ..

comment ေလးအတြက္ ေက်းဇူ:ပါ..

 

pandora ေရ..

စာေရးေကာင္းတဲ ့ ညီမေလးဆီက အမွတ္တရ comment ေလးအတြက္ ေက်းဇူ:ေနာ္..ညီမ ရဲ ့ စာေလးေတြ မထားၾကိဳက္တယ္...

 

Post a Comment

ေဝဖန္ခ်က္ေလးတစ္ခုခုေပါ့....

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
Free Image Hosting Upload Photos Animation Pics