ရေဝႏြယ္အသစ္....

'အရွင္ဆႏၵာဓိကအသစ္' ဆိုတဲ့စကားလံုးေလးကို ကြန္ပ်ဴတာ စာလံုးေလး စီ၊ အေနေတာ္ကတ္ျပားေလး ထုတ္၊ ပလတ္စတစ္ေလးေလာင္းျပီး စာေရးစားပဲြေရွ့က ေက်ာင္းတိုင္မၾကီးရဲ့ နံရံကပ္ပစၥည္းတင္ စင္ေလးေပၚမွာ ျမင္သာ ထင္သာ ေထာင္ထားရရင္ ေကာင္းမလားလို့ ခုတစ္ေလာ မၾကာခဏ ေတြးေနမိပါတယ္။
လုပ္ခ်င္တဲ့ အလုပ္ေတြ အမ်ားၾကီးထဲက အလုပ္သင့္ဆံုး အလုပ္ကိုပဲ အဓိကဦးစားေပး လုပ္ျဖစ္သြားဖို့နဲ့ လုပ္သင့္တဲ့အလုပ္ေတြ အမ်ားၾကီးထဲက အလုပ္ခ်င္ဆံုးအလုပ္ကိုပဲ ေဇာက္ခ်လုပ္ျဖစ္ေနဖို့အတြက္ပါ။ တိက်ျပတ္သားတဲ့ စိတ္ဓာတ္နဲ့ ကိုယ့္ရဲ့ အဓိကအလုပ္ကို ထိထိေရာက္ေရာက္ တြင္တြင္က်ယ္က်ယ္ လုပ္ျဖစ္ေနခ်င္လို့ 'အရွင္ဆႏၵာဓိကအသစ္ ဘယ္ေတာ့မ်ားျဖစ္လာမလဲ' လို့ ေတြးေတြး ေနမိတာေန့စဥ္ ေန့တိုင္းပါပဲ။
[ ၂ ]
'အရွင္ဆႏၵာဓိကအသစ္'ဆိုတဲ့ စကားလံုးေလးကို ၂၀၀၂ခုနွစ္၊ ေဖေဖာ္၀ါရီလ (၂)ရက္ေန့က စ,ေျပာျဖစ္ခဲ့တာပါ။ ၂-၂-၂၀၀၂ ဆိုေတာ့ (၂)ေလးလံုးေန့ကေပါ့။ အဲဒီေန့က နီေပါႏိုင္ငံ၊ ခတၱမႏၵူေလဆိပ္ကေန လုမၺိနီေလဆိပ္ကို ဦးတည္ပံ်သန္းလာတဲ့ စာေရးသူတို့ရဲ့ တြင္ေအာ္တာ အမ်ိဳးအစား ေလယာဥ္ငယ္ေလးကို ျပင္းအားမ်ားတဲ့မိုးၾကိဳး ထိမွန္ခဲ့ပါတယ္။
ေလယာဥ္ကို မိုးၾကိဳးပစ္ျပီလို့ သိလိုက္တာနဲ့ တစ္ျပိဳင္နက္ ေလယာဥ္ေပၚက ေရႊပါရမီအဖဲြ့သားေတြ လက္အုပ္ကိုယ္စီခီ်ျပီး ဘုရားစာရြတ္လိုက္၊ ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ပြားလိုက္နဲ့ အားလံုး သတိအေနအထား ျဖစ္သြားပါတယ္။
ေလယာဥ္ဘယ္အခိ်န္ မီးေလာင္ျပီး ပ်က္က်မလဲ ဆိုတဲ့ အေတြးနဲ့အားလံုးပဲ တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္စြာ ...။ တစ္ေယာက္မ်က္နွာေတာင္ တစ္ေယာက္ မၾကည့္မိၾက ...။ ကိုယ့္တရားအာရံုေလးနဲ့ကိုယ္၊ ကိုယ့္ကုသိုလ္ အာရံုေလးနဲ့ ကိုယ္ ေသဖို့ အသင့္အေနအထား ျပင္ဆင္ခဲ့ၾကပါတယ္။ နဂိုကတည္းက တလႈပ္လႈပ္ တခါခါ ျဖစ္ေနတဲ့ ခရီးသည္ (၁၈)ေယာက္ပဲ ဆံ့တဲ့ တြင္ေအာ္တာေလယာဥ္ အေသးစားေလးဟာ ဆိုးရြားလွတဲ့ ေလထု၊ တိမ္ထုၾကားမွာ တယိမ္းယိမ္း တထိုးထိုးနဲ့ ေလာကဓံကို အန္တုေန ရရွာပါတယ္။ ေရွ့ဆက္သြားရမယ့္ ေလယာဥ္လမ္းေၾကာင္းကို လံုး၀ မျမင္ေတြ့ရေတာ့တဲ့အတြက္ ေနာက္ေၾကာင္း ျပန္လွည့္ခဲ့ရတဲ့ ဗုဒၶအဲလိုင္းက ေလယာဥ္ငယ္ေလးဟာ ဟိမ၀နၱာေတာင္နံရံနဲ့လည္း အခိ်န္မေရြး တိုက္မိပ်က္က်ႏိုင္ပါေသးတယ္။ (မေန့တစ္ေန့ကမွ အဲဒီလို တစ္စီး ျဖစ္ခဲ့ဖူးေသးတယ္ေလ)
ကံေကာင္းေထာက္မစြာ ... ခတၱမႏၵူေလဆိပ္ကို ေလယာဥ္ျပန္လည္ဆင္းသက္ႏိုင္ခိ်န္မွာေတာ့ ... ေလယာဥ္ေပၚက ဆင္းဆင္းခ်င္း ... 'ဦးဇင္းေတာ့ အရွင္ဆႏၵာဓိကအသစ္ ျဖစ္သြားျပီ' လို့ ေျပာလိုက္မိပါေတာ့တယ္။ ေရႊပါရမီ ေက်ာင္းဒကာ၊ ေက်ာင္းအမကလည္း အားက်မခံ ျပန္ေျပာပါတယ္။
'တပည့္ေတာ္လည္း ရိွန္၀င္းအသစ္ ျဖစ္သြားျပီ'
'တပည့္ေတာ္လည္း ခင္ခ်ိဳဦးအသစ္ ျဖစ္သြားျပီ'
ခမည္းေတာ္ၾကီးကေတာ့ နႈတ္က ဘာမွထုတ္မေျပာဘဲ ျပံဳးၿပံဳးၾကီးလုပ္ေနလို့ အဲဒီအၿပံဳးရဲ့ အဓိပၸာယ္ကို အေျပးအလႊား ဖြင့္ဆိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ 'တပည့္ေတာ္လည္း စိန္၀င္းအသစ္ပါ' ... တဲ့။
ေနာက္တစ္ေန့မနက္ထြက္တဲ့ ဟိနၵဴသတင္းစာ တစ္ေစာင္မွာ 'ျမန္မာသံအမတ္ၾကီး စီးနင္းလိုက္ပါလာတဲ့ ေလယာဥ္ လြန္စြာ အင္အားျပင္းထန္ေသာ မိုးၾကိဳးပစ္ခံရ' ဆိုတဲ့ သတင္းပါလာပါတယ္။ စာေရးသူတို့ရဲ့သီးသန့္ ဗုဒၶဂယာဘုရားဖူးခရီးစဥ္ကို ဦးေဆာင္သူက နီေပါဆိုင္ရာျမန္မာသံအမတ္ၾကီး ဦးေန၀င္းနဲ့ ဇနီး ေဒါက္တာႏြယ္ႏြယ္လိႈင္ပါ။ ေသရြာျပန္လို့ ဆိုႏိုင္တဲ့ 'အရွင္ဆႏၵာဓိကအသစ္' ဆိုတဲ့ ခံစားမႈက တစ္နွစ္ကို နွစ္အုပ္နႈန္းပဲ စာေရးမယ္လို့ ဆံုးျဖတ္ထားတဲ့ စာေရးသူကိုေဟာတရားေတြ ျမန္ျမန္ကုန္ေအာင္ ေရးဖို့ တြန္းအားျဖစ္ေစခဲ့ပါတယ္။
'အရွင္ဆႏၵာဓိကအသစ္' ဆိုတဲ့ ေမာင္းနွင္အားေၾကာင့္ အသက္(၄၀)မွာ အုပ္ေရ(၄၀)ျပည့္ေအာင္ စာေရးႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ အသက္ (၃၀)က စ, ေရးခဲ့တာမို့ စာေရးသက္ (၁၀)နွစ္ျပည့္ အမွတ္တရပါ။ တစ္နွစ္ နွစ္အုပ္နႈန္း မွန္းထားရာက တစ္နွစ္ ေလးအုပ္နႈန္း ျဖစ္သြားတယ္ဆိုေတာ့ လုပ္ငန္းစြမ္းေဆာင္ရည္ နွစ္ဆတိုးသြားခဲ့တာေပါ့။
ေသျခင္းတရားဟာ တြန္းအားအျပင္းထန္ဆံုး သူငယ္ခ်င္းခ်စ္သူေလးပါလား ...။ ေက်းဇူးပါပဲ တြင္ေအာ္တာေလးရယ္ ...။
[ ၃ ]
'အရွင္ဆႏၵာဓိကအသစ္' ဆိုတဲ့ စကားလံုးေလးကို 'ေနာင္တ ရစရာမလိုေအာင္ အလုပ္လုပ္ထားသူ' ဆိုတဲ့ အဓိပၸာယ္နဲ့ တစ္သားတည္း ျဖစ္ေနေစခ်င္ပါတယ္။ ဘာလို့လဲဆိုေတာ့ အရွင္ဆႏၵာဓိကအေဟာင္းက အလုပ္နဲ့ပတ္သက္ရင္ တစ္ခါတစ္ရံမွာ ေနာင္တတရားနဲ့လည္း ပတ္သက္ေနရတတ္လို့ပါ။
စာေရးသူရဲ့ မနက္ပိုင္းအခိ်န္ကို စိတ္ေက်နပ္မႈ ရိွ မရိွ ေရခ်ိဳးခိ်န္မွာ သိႏိုင္ပါတယ္။ ေန့ဆြမ္းမစားမီ ၁၁ နာရီ၀န္းက်င္ ေရခ်ိဳးခိ်န္ဟာ စာေရးသူရဲ့ မနက္ပိုင္းကာလ အခိ်န္ စီမံခန့္ခဲြမႈအေပၚ ေက်နပ္အားရမႈ ရိွ မရိွ အဆံုးအျဖတ္ေပးတဲ့ အခိ်န္ပါ။ မနက္ပိုင္းအခိ်န္ကို 'စာေရးခိ်န္' လို့ သတ္မွတ္ထားတဲ့အတြက္
သတ္မွတ္ထားတဲ့အတိုင္း စာ တကယ္ေရးျဖစ္တယ္ဆိုရင္ စာေရးခိ်န္ ျပည့္သြားလို့ ေရခ်ိဳးေနတဲ့အခိ်န္မွာ အင္မတန္ စိတ္ေက်နပ္မႈ ျဖစ္ရပါတယ္။ 'သူ့ အခိ်န္နဲ့သူ လုပ္သင့္လုပ္ထိုက္တဲ့အလုပ္ကို တိတိက်က် လုပ္ျဖစ္သြားျပီ'ဆိုတဲ့ အေတြးေၾကာင့္ ျဖစ္ရတဲ့ပီတိက ဘာနဲ့မွ မလဲႏိုင္ပါဘူး။
တစ္ပိုဒ္ပဲ ေရးျဖစ္ ေရးျဖစ္၊ တစ္မ်က္နွာပဲ ေရးျဖစ္ ေရးျဖစ္ ... စာေရးျဖစ္တယ္ဆိုရင္ကိုပဲ 'ဒီေန့ မနက္ေတာ့ စာေရးျဖစ္သြားျပီ' ဆိုတဲ့အေတြးနဲ့ ပီတိေတြ တသိမ့္သိမ့္ ျဖစ္ရပါတယ္။ စာေရးျဖစ္တဲ့ေန့ဆို ေရခ်ိဳးရတာ အရသာ ရိွမွရိွ ...။ ေရခ်ိဳးတဲ့အလုပ္ လုပ္ေနရတာကိုက အဓိပၸာယ္ေလးနက္ေနသလိုလို ...။ ေရခ်ိဳးေနရင္း ေမတၱာပို့လို့လည္းေကာင္း၊ ဂုဏ္ေတာ္ပြားလို့လည္းေကာင္း၊ ၀ိပႆနာရႈလို့လည္းေကာင္း၊ အားလံုး အားလံုး ေကာင္းမွေကာင္း ...။ အံမယ္ ... ေၾကးတြန္းရတာေတာင္ အရသာ ရိွေနေသး ...။ ဟိုစာအုပ္ေလး ဆဲြဖတ္လိုက္၊ ဒီစာေစာင္ေလး ေကာက္လွန္လိုက္နဲ့ စာပဲဖတ္ျဖစ္ျပီး စာ လံုး၀ မေရးျဖစ္တဲ့ေန့ဆို ေရခ်ိဳးရတာ လံုး၀ အရသာ မရိွေတာ့ပါဘူး။ အခိ်န္က်လို့သာ ေရခ်ိဳးခန္း ၀င္လိုက္ရတယ္ ... ေျခလွမ္းေတြက ေလးကန္လို့ ...။ 'ဒီေန့ စာ လံုး၀မေရးျဖစ္လိုက္ဘူး'ဆိုတဲ့ အေတြးက ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ မေက်မနပ္ ျဖစ္ေစပါတယ္။ တစ္မနက္လံုး ဖတ္ထားတဲ့ စာေတြက အခ်က္အလက္ ဘယ္ေလာက္ပဲေကာင္းေကာင္း ... ေရခ်ိဳးခိ်န္မွာ စိတ္ေက်နပ္မႈ လံုး၀ မေပးႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ မနက္ပိုင္းအခိ်န္ပဲ ကိုယ့္စိတ္နဲ့ ကိုယ့္ဦးေနွာက္က စာေရးလို့ေကာင္းတာဆိုေတာ့ ေန့လယ္ပိုင္းမွာ ျပန္အစားထိုးဖို့ကလည္း မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ ဘူးေလ။ မနက္ပိုင္း စာ မေရးျဖစ္ရင္ အဲဒီေန့အတြက္ စာေရးခြင့္ ကုန္ဆံုးသြားပါျပီ။
သူ့အခိ်န္နဲ့သူ လုပ္သင့္လုပ္ထိုက္တဲ့အလုပ္ကို တိတိက်က် မလုပ္ျဖစ္သမွ်ေတာ့ စိတ္ေက်နပ္မႈလည္း မရႏိုင္သလို အလုပ္လည္း မတြင္က်ယ္ႏိုင္ပါဘူး။ အလုပ္ကို တန္ဖိုးထားသူတိုင္း သူ့အခိ်န္နဲ့ သူ့အလုပ္ အံ၀င္ခြင္က် ျဖစ္ေအာင္ စီမံခန့္ခဲြတတ္ဖို့ သိပ္အေရးၾကီးပါတယ္။ ျြခင္းခ်က္တခ်ိဳ့မွအပ သူ့အခိ်န္နဲ့သူ ကိုယ္သတ္မွတ္ထားတဲ့ အလုပ္ကို တိက်ျပတ္သားစြာ စိတ္ႏိုင္ ကိုယ္ႏိုင္ လုပ္ျဖစ္ေနရင္ စိတ္ေက်နပ္မႈလည္းရ၊ အလုပ္လည္း ကိုယ္ေမွ်ာ္မွန္းထားတာထက္ အမ်ားၾကီး ပိုျပီးေျမာက္ပါတယ္။ 'စိတ္ကို ႏိုင္နင္းသူ၊ အလုပ္ကို ႏိုင္နင္းသူ' ဆိုတဲ့ ဂုဏ္ပုဒ္ (သဘာ၀တရားက လိွု့်၀ွက္စြာ ေပးအပ္တဲ့ လူမသိ ရွင္မၾကား ဂုဏ္ပုဒ္) ေၾကာင့္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ၾကည္ညိုေလးစားစိတ္ ေလးနက္စြာ ျဖစ္ထြန္းေစႏိုင္ပါတယ္။ စိတ္မႏိုင္၊ အလုပ္မႏိုင္ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ရမယ့္ ေနာင္တတရားေတြနဲ့လည္း မပူေလာင္၊ မေနာက္ကု်ရေတာ့ပါဘူး။ ဘယ္အလုပ္ပဲ လုပ္လုပ္၊ လုပ္ေနဆဲကာလမွာ အရသာရိွေနရံုနဲ့ မျပီးေသးပါဘူး၊ လုပ္ျပီးကာလမွာလည္း အရသာ ရိွေနဖို့ လိုပါတယ္။ သူ့အခိ်န္နဲ့သူ၊ သူ့အလုပ္နဲ့သူ လိုက္ေလ်ာညီေထြျဖစ္ေနရင္ လုပ္ေနဆဲမွာလည္း အရသာရိွ၊ လုပ္ျပီးခိ်န္မွာလည္း အရသာရိွတဲ့အတြက္ ဘယ္အလုပ္ေၾကာင့္မွ ေနာင္တ မရရေတာ့ပါဘူး။
စာေရးသူ မၾကာခဏ နွလံုးသြင္းဆင္ျခင္ျဖစ္တဲ့ ဂါထာနွစ္ပုဒ္ရိွပါတယ္။ ဆႏ့္က်င္ဘက္အဓိပၸာယ္ကို ျပဆိုထားတဲ့ အတဲြလိုက္ဂါထာပါ။ စာေရးသူအႀကိဳက္ဆံုး ဂါထာေတြထဲက ထိပ္တန္းနွစ္ပုဒ္ပါပဲ။
တစ္ပုဒ္က ...
န တံ ကမၼံ ကတံ သာဓု၊ ယံ ကတြာ အနုတပၸတိ။
ယႆ အႆုမုေခါ ေရာဒံ၊ ၀ိပါကံ ပဋိေသ၀တိ။
[ဓမၼပဒဂါထာ - ၆၇]
အဓိပၸာယ္ကေတာ့ ...
'အလုပ္တစ္ခုကို လုပ္လိုက္လို့ လုပ္ျပီးတဲ့ေနာက္ပိုင္းမွာ သတိရတိုင္း သတိရတိုင္း ေနာင္တတရားေတြနဲ့ ပူေလာင္ပင္ပန္းရတယ္ဆိုရင္ အဲဒီ အလုပ္မ်ိဳးကို လံုး၀ မလုပ္တာဘဲ ေကာင္းပါတယ္။ အလုပ္တစ္ခုရဲ့ အက်ိဳးတရားကို မ်က္ရည္ရဲႊမ်က္နွာနဲ့ ငိုငိုေျြကးေျြကး ေဆြးေဆြးလ်လ် ဆင္းရဲစြာ ခံစားရတယ္ဆိုရင္ အဲဒီ အလုပ္မ်ိဳးဟာ လံုး၀ မလုပ္သင့္တဲ့အလုပ္ပါပဲ' ... တဲ့။
ေနာက္တစ္ပုဒ္ကေတာ့ ...
တဥၥ ကမၼံ ကတံ သာဓု၊ ယံ ကတြာ နာနုတပၸတိ။
ယႆ ပတီေတာ သုမေနာ၊ ၀ိပါကံ ပဋိေသ၀တိ။
[ဓမၼပဒဂါထာ - ၆၈]
အဓိပၸာယ္ကေတာ့ ...
'အလုပ္တစ္ခုကို လုပ္လိုက္လို့ လုပ္ျပီးတဲ့ေနာက္ပိုင္းမွာ သတိရတိုင္း သတိရတိုင္း ေနာင္တတရားေတြနဲ့ ပူေလာင္ပင္ပန္းရျခင္း လံုး၀မရိွဘူးဆိုရင္ အဲဒီအလုပ္မ်ိဳးကို လုပ္တာဟာ သိပ္ေကာင္းပါတယ္။ အလုပ္တစ္ခုရဲ့ အက်ိဳးတရားကို နွစ္သက္ရႊင္လန္းစြာ၊ ၀မ္းေျမာက္ၾကည္နူးစြာ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ ခံစားရတယ္ဆိုရင္ အဲဒီအလုပ္မ်ိဳးဟာ မလုပ္မျဖစ္ လုပ္သင့္တဲ့အလုပ္ပါပဲ' ... တဲ့။
သူ့အခိ်န္နဲ့သူ လုပ္သင့္လုပ္ထိုက္တဲ့ အလုပ္ကို တိတိက်က်လုပ္ျဖစ္တဲ့ေန့ဆိုရင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ 'အရွင္ဆႏၵာဓိက အသစ္' လို့ သတ္မွတ္ပါမယ္။ မလုပ္ျဖစ္တဲ့ေန့ဆိုရင္ေတာ့ အရွင္ဆႏၵာဓိက အေဟာင္းေပါ့။ မနက္ပိုင္းအခိ်န္မွာ စာေရးျဖစ္တဲ့ေန့ဆိုရင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ 'အရွင္ဆႏၵာဓိက အသစ္' လို့ သတ္မွတ္ပါမယ္။ မေရးျဖစ္တဲ့ေန့ဆိုရင္ေတာ့ အရွင္ဆႏၵာဓိက အေဟာင္းေပါ့။ အရွင္ဆႏၵာဓိကအသစ္ ေန့တိုင္းျဖစ္ဖို့ အားသစ္ရႊင္လန္း ႀကိဳးစားစမ္းပါ ၀မ္းသာပါရေစ အရွင္ဆႏၵာဓိကေရ ...။
[ ၄ ]
'အရွင္ဆႏၵာဓိကအသစ္' ဆိုတဲ့ စကားလံုးေလးကို ေသျခင္းတရားနဲ့ ဆက္စပ္ျပီး ဒုတိယအၾကိမ္ ေျပာျဖစ္တာက ၂၀၀၉ ခုနွစ္၊ ဇြန္လ (၄)ရက္ေန့ ညကပါ။ အဲဒီေန့က ... ညေန ၅နာရီခဲြမွာ မံုရြာ၊ ေဗာဓိတစ္ေထာင္၊ ကမၻာ့အၾကီးဆံုး ရပ္ေတာ္မူဘုရားၾကီးရဲ့ ခနၶာကိုယ္ေတာ္အတြင္းပိုင္း အေဆာက္အအံုထဲက စာေရးသူတို့ စီးနင္းလိုက္ပါလာတဲ့ လုပ္ငန္းခြင္သံုး ၀န္ခီ်စက္ မေတာ္တဆ ျပဳတ္က်ခဲ့ပါတယ္။ စီးေဖာ္စီးဖက္ (၈)ဦးလံုး ခါးနဲ့ ေျခေထာက္အသီးသီး ထိခိုက္ဒဏ္ရာရၾကတဲ့ေနရာမွာ စာေရးသူလည္း ခါးနာ၊ ေျခက်ိဳး ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။ ဒူးျပဲတာကေတာ့ အဆစ္ေပါ့။ မံုရြာ၊ ျပည္သူ့ေဆးရံုနဲ့ ျမင့္ျမတ္ေဆးခန္းမွာ အၾကမ္းဖ်င္း ေဆး ကုသမႈ ခံယူျပီးတာနဲ့ မနၱေလး၊ အရိုးအထူးကု ေဆးရံုၾကီးဆီကို စစ္ကိုင္းတိုင္းမွူးစီစဥ္ေပးတဲ့ ယာဥ္တန္းရွည္ၾကီးနဲ့ ညတြင္းခ်င္း တျဖည္းျဖည္း ေမာင္းလာလိုက္တာ ည (၁၂)နာရီေက်ာ္မွပဲ မနၱေလးကို ေရာက္ပါေတာ့တယ္။ အားလံုး က်ိဳးပဲ့ပ်က္စီးေနၾကလို့ ျဖည္းျဖည္း လိမ့္လိမ့္ပဲ ေမာင္းရတာပါ။ မနၱေလးေရာက္ေရာက္ခ်င္း စိုးရိမ္တၾကီးမ်က္နွာေတြနဲ့ အသင့္ေစာင့္ႀကိဳေနၾကတဲ့ ဒကာ ဒကာမေတြက 'အံမယ္ေလး ... ကံေကာင္းလိုက္တာ အရွင္ဘုရားရယ္ ...၊ တကယ္ဆို ေသရမွာ' လို့ ဆီးျပီး အားေပးၾကပါတယ္။ 'တကယ္ဆို ေသရမွာ' လို့ ၀ိုင္းျပီး အားေပးလိုက္ၾကေတာ့ စာေရးသူလည္း ေတာ္ေတာ္ အားရိွသြားတာေပါ့။
ဟုတ္တယ္ေလ ... ၊ ဘုရားၾကီးရဲ့ ကိုယ္ထည္ အတြင္းပိုင္း (၃၁)ထပ္မွာ (၂၇)ထပ္ကေန (၁၈)ထပ္ထိ တပ္ဆင္ထားတဲ့ ၀န္ခီ်စက္နဲ့ ျပန္အဆင္း၊ (၂၅)ထပ္ေလာက္အေရာက္ကေန (၁၈)ထပ္ သမံတလင္းအထိ ၂စကၠန့္၊ ၃စကၠန့္အခိ်န္ေလာက္နဲ့ တစ္ရိွန္ထိုး ျပဳတ္က်၊ သမံတလင္းေပၚမွာ ဘာရာဘာအခံမွ် မရိွ၊ သမံတလင္းနဲ့ လူေတြရဲ့အၾကား ပ်ဥ္ခ်ပ္တစ္ခ်ပ္ပဲ ျခား၊ ၀န္ခီ်စက္ပတ္ပတ္လည္မွာလည္း ဘာအကာအရံမွ မရိွ၊ အထပ္တိုင္းမွာလည္း ေလးဖက္ေလးတန္ ကြန္ကရစ္ေဘာင္ေတြ၊ တစ္ထပ္ကို အျမင့္(၁၂) ေပ၊ (၇)ထပ္စာ ျပဳတ္က်တာဆိုေတာ့ အျမင့္ (၈၄)ေပ၊ ဒီေတာ့ 'တကယ္ဆိုေသရမွာ' ဆိုတဲ့ သူတို့ အားေပးစကားက ျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ (ျပဳတ္က်တာ မဟုတ္ဘဲ ျပတ္က်တာဆိုရင္ေတာ့ ျဖစ္ဖို့မ်ားပါတယ္။ အခုကေတာ့ ႀကိဳးရစ္ဘီးမွာ မူလီျပဳတ္ထြက္သြားလို့ ႀကိဳးမထိန္းႏိုင္ဘဲ ျပဳတ္က် ခဲ့ရံုမို့ပါ)
ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ... သူတို့ အားေပးသလို ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ 'ေသရြာျပန္' လို့ပဲ သေဘာထားလိုက္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ည (၁၂)နာရီခဲြေက်ာ္ေက်ာ္ ခဲြစိတ္ခန္းထဲ ၀င္ခါနီးေလးမွာ တစ္ခဲနက္ လာေရာက္အားေပးၾကတဲ့ ေရႊမန္းပရိသတ္ကို 'ဦးဇင္းေတာ့ အရွင္ဆႏၵာဓိကအသစ္ျဖစ္သြားျပီ' လို့ ၿပံဳးၿပံဳးၾကီး နႈတ္ဆက္ရင္း ခဲြစိတ္ခန္းထဲ ၀င္ခဲ့လိုက္ပါေတာ့တယ္။
ည (၂)နာရီခဲြေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ ခဲြစိတ္ခန္းထဲက ထြက္လာတဲ့ အခိ်န္မွာေတာ့ တကယ္ကို အရွင္ဆႏၵာဓိကအသစ္ ျဖစ္သြားပါတယ္။ ဘယ္ေျခေရာ၊ ညာေျခေရာ၊ ေျခေထာက္နွစ္ဖက္လံုး ေက်ာက္ပတ္တီး အေဖြးသားနဲ့၊ ညာဘက္လက္မွာ ေဆးသြင္းပိုက္တန္းလန္းနဲ့ ပုလင္းၾကီး ခိ်တ္လို့၊ လကမၻာေပၚတက္တဲ့ အာကာသယာဥ္မွူးပံုစံ၊ ဒီဇိုင္းက လန္းမွ လန္း ...။ နာက်င္မႈ၊ ေလးလံမႈေတြေၾကာင့္ လႈပ္လည္း မရ၊ ေစာင္းလည္း မရ၊ အိုင္စီယူ (အထူးၾကပ္မတ္ကုသခန္း)ထဲက လူနာခုတင္ေပၚမွာ ပက္လက္ကေလး ... ။ ဒါမွ အရွင္ဆႏၵာဓိကအသစ္ ...။ ေျခေထာက္က်ိဳးျပီးေနာက္ပိုင္း ကိုယ္နဲ့ ေသျခင္းတရားနဲ့ အရမ္းနီးကပ္ေနသလို ပိုခံစားရတဲ့အတြက္ မေသခင္အခိ်န္ပိုင္းေလးမွာ အမ်ားအက်ိဳးကို သယ္ပိုးႏိုင္သေလာက္ သယ္ပိုးသြားခ်င္တာရယ္၊ နည္းလမ္းေပါင္းစံုနဲ့ အားေပးေစာင့္ေရွာက္ခဲ့ၾကတဲ့ စာဖတ္ပရိသတ္နဲ့ တိုင္းသူျပည္သားေတြရဲ့ ေမတၱာတရားကို အေကာင္းဆံုး တံု့ျပန္ခ်င္တာရယ္ေၾကာင့္ ေျခေထာက္ဒဏ္ရာနဲ့ နာက်င္ကိုက္ခဲ ဆင္းရဲပင္ပန္းေနတဲ့ၾကားကပဲ စာအုပ္နွစ္အုပ္ ေရးျဖစ္သြားပါတယ္။ ေျခေထာက္နွစ္ဖက္လံုး မေလွ်ာက္ႏိုင္ေသးတဲ့အခိ်န္ (ေအာက္ေျခလြတ္ေနတဲ့အခိ်န္)ေတြမွာ လူနာခုတင္ေပၚထိုင္ရင္း ေရးျဖစ္ခဲ့တဲ့ စာအုပ္က'တို့လည္း လိုက္မယ္ ခ်န္မထားနဲ့' စာအုပ္ ...။ ေျခေထာက္ တစ္ဖက္တည္း ေလွ်ာက္ႏိုင္ေသးတဲ့အခိ်န္ (ေျခတစ္ေပါင္က်ိဳးျပိုင္ပဲြ၀င္ေနတဲ့အခိ်န္)ေတြမွာ စာေရးကုလားထိုင္ေပၚ ေျခေထာက္တစ္ဖက္ တန္းတန္းၾကီး တင္ထားရင္း ေရးျဖစ္ခဲ့တဲ့စာအုပ္က 'တစ္ပြင့္ပန္လည္း လွပါတယ္' စာအုပ္ ...။ စေနအစ စေနအဆံုး စာအုပ္နွစ္အုပ္ ...။ အရွင္ဆႏၵာဓိက အသစ္ရဲ့ သေကၤတနွစ္ခု ...။ တစ္ဘ၀လံုးအတြက္ အမွတ္တရျဖစ္ခဲ့လို့ ... ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေက်နပ္ပါတယ္။
[ ၅ ]
'အရွင္ဆႏၵာဓိကအသစ္' ဆိုတဲ့ စကားလံုးေလးကို ေခါင္းစဥ္တင္ျပီး 'ျပဳတ္က်ဘ၀ရဲ့ ဒုကၡအလွ' အေတြ့အၾကံုေလးေတြကို ေဆာင္းပါးရွည္ စာအုပ္တစ္အုပ္ မွတ္တမ္းတင္ေရးသားဖို့ စိတ္ကူးမိေပမယ့္ အေၾကာင္း မညီညြတ္လို့ မေရးျဖစ္ေတာ့ပါဘူး။ ျပဳတ္က်ေဖာ္ ျပဳတ္က်ဖက္၊ က်ိဳးေဖာ္က်ိဳးဖက္ ဆရာေတာ္ ရေ၀ႏြယ္ကေတာ့ 'ရေ၀ႏြယ္အသစ္' ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ေလးနဲ့ ေဆာင္းပါးရွည္ ေရးျဖစ္သြားပါတယ္။ 'တပည့္ေတာ္က အရွင္ဘုရား ေျခေထာက္က်ိဳးတဲ့ အေတြ့အၾကံုေလးေတြ ပါမယ္မွတ္ေနတာ ... ၊ 'ရေ၀ႏြယ္ အသစ္' ဆိုေတာ့ ရေ၀ႏြယ္ရဲ့ ဘ၀ဇာတ္ေၾကာင္းေလးေတြ၊ ကိုယ္ေတြ့အျဖစ္အပ်က္ေလးေတြ၊ ရင္တြင္း ခံစားခ်က္ေလးေတြ ပါမယ္ ေအာက္ေမ့လို့ ... ၊ ပါမလာဘူးေနာ္' လို့ စာေရးသူက ေျပာေတာ့ ဆရာေတာ္ရေ၀ႏြယ္က ... 'တပည့္ေတာ္ ကိုယ့္အေၾကာင္းကိုယ္ မေရးရဲလို့ပါ' ...တဲ့။ ရိုးသားလိုက္တဲ့အေျဖ ... ၊ ၾကည္ညိုပါတယ္ ဘုရား ...။ မေရးရဲလို့ မေရးျဖစ္ေပမယ့္ ဘာသာေတြးျပီး ဘာသာဆံုးျဖတ္ထားတဲ့  ရင္တြင္းျဖစ္ေလးေတြ တသီတတန္းၾကီး ရိွလိမ့္မယ္လို့ေတာ့ မွန္းဆရပါတယ္။ 'ဘယ္သူျမင္ ဘယ္သူသိမွာလဲ၊ သူရိွတယ္ ကိုယ့္ရင္ထဲ၊ အျမဲျငိတြယ္' ေပါ့ေနာ ...။ 'သူ' ဆိုတာ အျဖစ္အပ်က္ေတြ၊ ခံစားခ်က္ေတြ၊ သင္ခန္းစာေတြ၊ သံုးသပ္ဆံုးျဖတ္မႈေတြကို ေျပာတာပါ။ စာဖတ္သူတိုင္းကေတာ့ စာေရးသူေတြရဲ့ ကိုယ္ေတြ့အျဖစ္အပ်က္ ခံစားခ်က္ေတြကို ဖတ္ခ်င္ၾကတာ ဓမၼတာပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ သေဘာတရားသက္သက္ ဖတ္ရရင္လည္း ကိုယ္ေတြ့နဲ့ နိႈင္းယွဥ္ျပီး ခံစားသံုးသပ္ႏိုင္တဲ့ အတြက္ ေက်နပ္ပါတယ္။ စာေရးသူရဲ့ 'အေတြးအၾကံ' ကို စာဖတ္သူရဲ့ 'အေတြ့အၾကံဳ' နဲ့ ေပါင္းစပ္ျပီး လက္ေတြ့ဘဝ အံ၀င္ခြင္က် အသံုးခ် ျဖစ္ဖို့က စာဖတ္သူတိုင္းရဲ့ တာ၀န္ပဲ မဟုတ္ပါလား ...။
'ရေ၀ႏြယ္အသစ္' ထဲမွာပါတဲ့ သေဘာတရားေတြဟာ ရေ၀ႏြယ္ အသစ္ျဖစ္ေအာင္ ထုဆစ္ ပံုေဖာ္မယ့္ ကိရိယာတန္ဆာပလာေတြပါ။ ကိရိယာတန္ဆာပလာေတြအတိုင္း စာဖတ္သူက စာဖတ္သူရဲ့ဘ၀ကို ထုဆစ္ပံုေဖာ္ရင္ စာဖတ္သူလည္း 'စာဖတ္သူအသစ္' ျဖစ္သြားမွာေပါ့။
[ ၆ ]
'အရွင္ဆႏၵာဓိကအသစ္' ဆိုတဲ့ စကားလံုးေလးကို 'စိတ္ဓာတ္အသစ္၊ လုပ္ရပ္အသစ္' ဆိုတဲ့ စကားလံုးေလးနဲ့ တဲြျပီး ျမင္ပါတယ္။ စိတ္ဓာတ္နဲ့လုပ္ရပ္ ေဟာင္းေနရင္ လူအေဟာင္း၊ စိတ္ဓာတ္နဲ့လုပ္ရပ္ သစ္ေနရင္ လူအသစ္ ...။ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ (အတိုခု်ပ္ေျပာေတာ့ ေလာ ေဒါ ေမာ) ဆိုတာ သံသရာတစ္ေလွ်ာက္လံုး အျမဲတမ္း ေပါင္းသင္းခဲ့တဲ့ အေဟာင္းတရား ...။ စိတ္ဓာတ္နဲ့ လုပ္ရပ္မွာ ေလာ ေဒါ ေမာ တဲြေနရင္ စိတ္ဓာတ္အေဟာင္း၊ လုပ္ရပ္အေဟာင္း ...၊ လူလည္း အေဟာင္း။ စိတ္ဓာတ္နဲ့လုပ္ရပ္မွာ ေလာ ေဒါ ေမာ တဲြမေနရင္ စိတ္ဓာတ္ အသစ္၊ လုပ္ရပ္ အသစ္ ...၊ လူလည္း အသစ္။ 'အေဟာင္းေပ်ာက္လို့ အသစ္ေရာက္' တဲ့ 'လူ အသစ္' ျဖစ္ခ်င္ရင္ ေလာဘ ေခါင္းပါးရမယ္၊ ေဒါသ ေလ်ာ့ပါးရမယ္၊ ေမာဟ လြင့္ပါးရမယ္။ 'ပါးသံုးပါး' ေပါ့ ...။ ေခါင္းပါး၊ ေလ်ာ့ပါး၊ လြင့္ပါး ...။ သာသနာတြင္း သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာ ဆိုတာ သာသနာနဲ့ ၾကံုမွ ျဖည့္က်င့္ခြင့္ရတဲ့ အသစ္တရား ...။ စိတ္ဓာတ္နဲ့ လုပ္ရပ္မွာ သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာ တဲြေနရင္ စိတ္ဓာတ္ အသစ္၊ လုပ္ရပ္ အသစ္ ...၊ လူလည္း အသစ္။ စိတ္ဓာတ္နဲ့ လုပ္ရပ္မွာ သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာ တဲြမေနရင္ စိတ္ဓာတ္အေဟာင္း၊ လုပ္ရပ္ အေဟာင္း ...၊ လူလည္း အေဟာင္း။ 'အသစ္ေရာက္လို့ အေဟာင္းေပ်ာက္' တဲ့ 'လူအသစ္' ျဖစ္ခ်င္ရင္သီလ ေျဖာင့္မတ္ရမယ္၊ သမာဓိ ခိုင္မတ္ရမယ္၊ ပညာ ျမင့္မတ္ရမယ္။ 'မတ္သံုးမတ္' ေပါ့ ...။ ေျဖာင့္မတ္၊ ခိုင္မတ္၊ ျမင့္မတ္ ..။ အေဟာင္းေပ်ာက္လို့ အသစ္ေရာက္ရင္လည္း အသစ္၊ အသစ္ေရာက္လို့ အေဟာင္းေပ်ာက္ရင္လည္း အသစ္ ...။ အေဟာင္းေပၚလာတိုင္း ေဖ်ာက္ဖ်က္ပစ္သြားမယ္ဆိုရင္လည္း အသစ္ျဖစ္၊ အသစ္ေပၚလာတိုင္း ျဖည့္ဆည္းျဖစ္သြားမယ္ဆိုရင္လည္း အသစ္ျဖစ္ ... ။ အသစ္ျဖစ္ခ်င္ရင္ အေဟာင္းေတြ ကုန္ေအာင္ထုတ္။ အသစ္ျဖစ္ခ်င္ရင္ အသစ္ေတြ ျပည့္ေအာင္ျဖည့္။ အေဟာင္း လံုး၀ကုန္ရင္ လံုး၀အသစ္ျဖစ္ျပီ၊ အသစ္လံုး၀ျပည့္ရင္ လံုး၀ အသစ္ျဖစ္ျပီ ...။ အေဟာင္းကုန္မွေတာ့ အသစ္ျဖစ္ျပီေပါ့၊ အသစ္ျပည့္ေနမွေတာ့ အေဟာင္းအတြက္ ေနရာ ဘယ္ရိွပါေတာ့မလဲ ...။ အေဟာင္းကုန္ဖို့ အဓိကလား၊ အသစ္ျပည့္ဖို့ အဓိကလား ...။ အေဟာင္းကုန္မွ အသစ္ျပည့္မယ္၊ အသစ္ျပည့္မွ အေဟာင္းကုန္မယ္ ...။ အေမွာင္ေပ်ာက္ရင္လည္း အလင္းေရာက္ပါတယ္၊ အလင္းေရာက္ရင္လည္း အေမွာင္ေပ်ာက္ပါတယ္။ တစ္ျပိဳင္တည္းပါပဲ။
'ေသြးသားေတြ ေျပာင္းျပီး လွလာလိုက္တာ' ဆိုတဲ့ ေနရာမွာ ေသြးသားအေဟာင္းေတြ ေပ်ာက္သြားလို့လည္း ေသြးသားအသစ္ေတြ ေရာက္လာတာပါ။ ေသြးသား အသစ္ေတြ ေရာက္လာလို့လည္း ေသြးသားအေဟာင္းေတြ ေပ်ာက္သြားတာပါ။ တစ္ျပိုင္တည္းပါပဲ။ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ အေဟာင္းအေဟာင္းေတြ ေပ်ာက္သြားရင္လည္း သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာ အသစ္အသစ္ေတြ ေရာက္လာပါလိမ့္မယ္။ သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာ အသစ္အသစ္ေတြ ေရာက္လာရင္လည္း ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ အေဟာင္းအေဟာင္းေတြ ေပ်ာက္သြားပါလိမ့္မယ္။ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ ကင္းစင္ေလ ... သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာ ျပည့္စံုေလ၊ သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာ ျပည့္စံုေလ ... ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ ကင္းစင္ေလ။ တစ္ျပိုင္တည္းပါပဲ။
အရွင္ဆႏၵာဓိကအေဟာင္း ေပ်ာက္သြားရင္ အရွင္ဆႏၵာဓိကအသစ္ ျဖစ္လာပါလိမ့္မယ္၊ အရွင္ဆႏၵာဓိက အသစ္ ျဖစ္လာရင္ အရွင္ ဆႏၵာဓိကအေဟာင္း ေပ်ာက္သြားပါလိမ့္မယ္။ တစ္ျပိုင္တည္းပါပဲ။
 [ ၇ ]
'အရွင္ဆႏၵာဓိကအသစ္' ဆိုတဲ့ စကားလံုးေလးကို စာေရးတဲ့အလုပ္နဲ့ တဲြတဲြျပီး သတိရတတ္ပါတယ္။ လိုအပ္ခ်က္နဲ့ ေစတနာအရ တျခားပရဟိတ အလုပ္ေတြကို မလဲႊမေရွာင္သာ လုပ္ေနရေပမယ့္ ကိုယ့္ရဲ့ အဓိက ပရဟိတအလုပ္က စာေရးတဲ့အလုပ္ဆိုတာကို ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ပါဘူး။ တျခား ဘာ ပရဟိတအလုပ္ပဲ လုပ္ေနလုပ္ေန 'ဒါ ငါ့ရဲ့ အဓိကအလုပ္ မဟုတ္ဘူး၊ ပရဟိတနဲ့ ပတ္သက္ရင္ ငါ့ရဲ့ အဓိကအလုပ္က စာေရးတဲ့ အလုပ္ပဲ' လို့ အျမဲနွလံုးသြင္းပါတယ္။ 'တျခားအလုပ္ေတြေၾကာင့္ အဓိကအလုပ္ မထိခိုက္ပါေစနဲ့' လို့လည္း အျမဲသတိေပးေနပါတယ္။ ပရဟိတနဲ့ ပတ္သက္ျပီး စာေရးတဲ့အလုပ္ တစ္ခုတည္းကိုပဲ ေဇာက္ခ်လုပ္ျဖစ္သြားတဲ့ တစ္ေန့ဟာ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ တကယ္ေက်နပ္ အားရတဲ့ 'အရွင္ဆႏၵာဓိက အသစ္' ျဖစ္လာတဲ့ေန့ပါပဲ။
[ ၈ ]
'အရွင္ဆႏၵာဓိကအသစ္' ဆိုတဲ့ စကားလံုးေလးကို ခရီးသြားစရာကိစၥ ၾကံုလာတိုင္း အားမလိုအားမရ ေရရြတ္ေနမိတတ္ပါတယ္။ အေျခအေန၊ အခိ်န္အခါအရ မလဲႊမေရွာင္သာ ခရီးေတြ သြားသြားေနရေပမယ့္ ျပည္တြင္းခရီးလည္း ဘယ္ကိုမွ မသြားခ်င္ေတာ့ပါဘူး၊ ျပည္ပခရီးလည္း ဘယ္ကိုမွ မသြားခ်င္ေတာ့ပါဘူး။ ကိုယ့္ေတာရေက်ာင္းမွာပဲ အျမဲေနခ်င္လွပါျပီ။ ေတာရေက်ာင္းမွာ ေနခိ်န္မ်ားေလ၊ စာလည္း ပိုေရးျဖစ္ေလပါ။ စာေရးတဲ့အလုပ္ကို ရည္ရြယ္ျပီး 'မင္း အခု ဘာလုပ္ေနလဲ' လို့ အျမဲ ေမးျဖစ္သလို... ခရီးသြားတဲ့ကိစၥကို ရည္ရြယ္ျပီး 'မင္း အခု ဘယ္ေရာက္ေနလဲ'လို့လည္း အျမဲ ေမးျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေမးခြန္းနွစ္ခုက ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အျမဲ ေမးျဖစ္ေနတဲ့ ေမးခြန္းနွစ္ခုပါ။ စိတ္တိုင္းက်တဲ့ အေျဖကေတာ့ မရတစ္ခ်က္ ရတစ္ခ်က္ ျဖစ္ေနဆဲပါပဲ။
[ ၉ ]
'အရွင္ဆႏၵာဓိကအသစ္' ဆိုတဲ့ စကားလံုးေလးကို စာရြက္ေပၚမွာနဲ့ နႈတ္ခမ္းဖ်ားမွာပဲ ကပ္ျငိ မေနေစခ်င္ပါဘူး။ နွလံုးသားေပၚမွာနဲ့ လက္ေတြ့ဘ၀ပါ စဲြထင္ေနေစခ်င္ပါတယ္။ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ႀကိဳးစားလ်က္ပါ။ တျဖည္းျဖည္းေတာ့ ျဖစ္လာပါလိမ့္မယ္။
[ ၁၀ ]
'အရွင္ဆႏၵာဓိကအသစ္'ဆိုတဲ့ စကားလံုးေလးကို ............................။
ထာ၀ရေအးခ်မ္းၾကပါေစ ...။
ေမတၱာျဖင့္
အရွင္ဆႏၵာဓိက(ေရႊပါရမီေတာရ)


လြန္းထားထား(ေဆးတကၠသိုလ္)ရဲ႕ 'လြန္းထားထားအသစ္' အမွာစာ



'အသစ္' ဆိုတဲ့အရာကို လူတိုင္းမက္ေမာ သေဘာက်တတ္ၾကတာ သဘာ၀ပါ။ နွစ္ေဟာင္းတစ္နွစ္ ကုန္ဆံုးလို့ 'နွစ္သစ္'တစ္နွစ္ စတင္ျပီဆိုတိုင္း လူတိုင္း ရင္ထဲမွာ တူညီတဲ့ စိတ္ခံစားမႈတစ္မ်ိဳးက မတိုင္ပင္ရပါဘဲ အလိုအေလ်ာက္ ကိန္းပီတိကေလး ျဖာလို့ပါ။ အ၀တ္အစား အသစ္ကေလးေတြ၊ အသံုးအေဆာင္အသစ္ကေလးေတြ ဆိုလည္း တယုတယနဲ့ တန္ဖိုးထား တြယ္တာျမတ္ႏိုးလိုက္ရတာ အေမာပါ။ စာေရးရင္လည္း စာရြက္အသစ္ ျဖူျဖူစင္စင္ကေလးနဲ့ေရးရမွ စိတ္ခ်မ္းသာ ေက်နပ္တတ္သူပါ။ အဲဒီလို အသစ္မွ မက္ေမာတန္ဖိုးထားမိတတ္တဲ့ ကြ်န္မက ကိုယ့္ရဲ့ စိတ္ကေလးကိုေရာ ေန့တိုင္းအသစ္ ျဖစ္ေနေအာင္ တတ္ႏိုင္သေရြ့ ႀကိဳးစားအားထုတ္ေနမိတတ္ျပန္ပါတယ္။ စိတ္ကေလး အျမဲ သစ္ေနဖို့ သတိကေလးေတာ့ အျမဲမျပတ္ ရိွေနရပါတယ္။ သတိကေလး လြတ္သြားမိျပီဆိုတာနဲ့ ကိုယ့္ရဲ့ ျဖူစင္ၾကည္လင္ေနတဲ့ စိတ္အသစ္ကေလးဆီမွာ မာနအေရာင္၊ ေလာဘ အေရာင္၊ ေဒါသအစြန္း၊ ေမာဟ အညစ္ေတြ ခ်က္ခ်င္းကပ္ျငိတာခံရျပီး စိတ္အသစ္ကေလးက ခ်က္ခ်င္းပဲ ေဟာင္းႏြမ္း ညစ္ေထးသြားတတ္ပါတယ္။ သတိရတိုင္းသတိကေလးနဲ့ ျပန္ေဆးေၾကာသန့္စင္ဖို့ ႀကိဳးစားရပါတယ္။ သန့္စင္သြားတဲ့အခါလည္းရိွသလို အေမ့ေမ့အေလ်ာ့ေလ်ာ့နဲ့ ညစ္ႏြမ္းညိွုးေလ်ာ္သြားခဲ့သမွ်ကို အခိ်န္လြန္မွ ျပန္ဆင္ျခင္ သတိထားမိတာလည္း ရိွခဲ့ပါတယ္။
Ä Ä Ä
မွတ္မွတ္ရရ ဆရာေတာ္ဦးေဇာတိက၊ ဆရာေတာ္ အရွင္ဆႏၵာဓိကနဲ့ ဆရာေတာ္ ရေ၀ႏြယ္(အင္းမ) တို့ရဲ့ ဓမၼစာေပမ်ားက ကြ်န္မကို ဘ၀ေနနည္းမ်ားစြာ သင္ၾကားညႊန္ျပေပးခဲ့ပါတယ္။ ကြ်န္မရဲ့ စိတ္ကေလးေတြ ညစ္ႏြမ္း ေဟာင္းႏြမ္းသြားေတာ့မယ္ၾကံတိုင္း ဆရာေတာ္တို့ရဲ့ ဆံုးမ သတိေပး စာကေလးေတြနဲ့ ကြ်န္မရဲ့ စိတ္ကေလးကိုအသစ္ ျပန္ျဖစ္ေအာင္ ျပန္လည္ေဆးေၾကာသန့္စင္ရစျမဲပါ။ ျပီးေတာ့ ကြ်န္မရဲ့ ဘ၀ေနနည္းက တစ္ရက္ခ်င္းပဲ ေနထိုင္ၾကည့္တဲ့ နည္းပါ။ ဒီေန့အတြက္ မ်က္လံုးနွစ္လံုးပြင့္လို့ အိပ္ရာကေနႏိုးထျပီ ဆိုတာနဲ့ ဒီေန့အတြက္ လြန္းထားထားအသစ္ ေမြးဖြားခဲ့ျပီလို့ ခံယူလိုက္ပါတယ္။ မေန့က
လြန္းထားထားက ေဟာင္းႏြမ္းသြားခဲ့ျပီ၊ ေသဆံုးသြားခဲ့ျပီ။ ဒါေၾကာင့္ မေန့က ညစ္ႏြမ္းခဲ့တာေတြကို ျပန္လို့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ကတိက၀တ္အသစ္ေတြ ေပးေနမိတာပါပဲ။ ကြ်န္မ ကိုယ္တိုင္လည္း 'အသစ္... အသစ္' ဆိုတဲ့ အရာေတြကို မက္ေမာ တန္ဖိုးထားတတ္ပါတယ္။ ပိုက္ဆံကေလးေတြ ကိုင္ရင္ေတာင္မွ အသစ္က်ပ္ခြ်တ္ကေလး ၀တလာတတ္စျမဲပါ။ အဲဒီခံစားမႈက နွစ္သစ္မွာ လူအသစ္ စိတ္အသစ္နဲ့ ဘ၀အသစ္တစ္ခု ျပန္စမယ္ရယ္ေတြဆိုရင္ စိတ္ကေလး မေတြးမိေအာင္ တတ္ႏိုင္သေရြ့ သတိကေလးနဲ့ ဆင္ျခင္ျပီး ေမ့ပစ္ဖို့ ႀကိဳးစားရပါတယ္။ ဒီေန့ အသစ္ ေမြးဖြားလိုက္တဲ့ လြန္းထားထား အသစ္ကေလးဟာ ျဖူျဖူစင္စင္ အသစ္ က်ပ္ခြ်တ္ကေလးပါ။ အဲဒီ အသစ္စက္စက္ကေလးမွာ ဒါနရယ္၊ သီလရယ္၊ ဘာ၀နာရယ္ ၀ိပႆနာကေလးေတြ တတ္ႏိုင္သေရြ့ ျဖည့္စြက္ တည္ေဆာက္ရင္း တစ္ေန့တာကို အဓိပၸာယ္ရိွရိွ ရွင္သန္ဖို့ ႀကိဳးစားတတ္ပါတယ္။ စိတ္အေနွာင့္အယွက္ျဖစ္စရာ ကိေလသာ အညစ္ကေလးေတြ မစြန္းေပေသးသေရြ့ လြန္းထားထား အသစ္ကေလးေပါ့။ ဒါေပမဲ့လည္း တစ္ေယာက္တည္း ေနထိုင္ရတာ မဟုတ္တဲ့ လူ့ဘ၀ အရႈပ္အေထြးေတြ ၾကားထဲမွာ ေနေနရသေရြ့ေတာ့ စြန္းထင္းစရာ၊ ေပကံ်စရာ၊ ညစ္ေပစရာ မာန ေဒါသ ေလာဘ စတဲ့ ကိေလသာ အညစ္အေၾကးေတြက သတိတစ္ခ်က္ ကင္းလြတ္သြားတာနဲ့ ျဗန္းခနဲ ပက္လိုက္ဖို့ ... ေနရာေပါင္းစံု ... ေထာင့္ေပါင္းစံုကေန ပံုသဏၭာန္မ်ိဳးစံုနဲ့ကို ေစာင့္ဆိုင္းေနၾကတာပါ။ အဲဒီကိေလသာေတြနဲ့ အပက္ခံလိုက္ရျပီဆိုတာနဲ့ စိတ္ကေလးက ခ်က္ခ်င္း ရုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ ညစ္ႏြမ္းသြားေတာ့မွာပါ။ သတိကေလးနဲ့ ျပန္ေဆးေၾကာႏိုင္ရင္ေတာ့ သတိ အင္အားေကာင္းရင္ ေကာင္းသလို ခ်က္ခ်င္း ျပန္ေဆးေၾကာ သန့္စင္ႏိုင္ရင္ေတာ့ စိတ္အသစ္က်ပ္ခြ်တ္ ျဖူျဖူစင္စင္ကေလး မညစ္ႏြမ္းႏိုင္ေတာ့ဘူးေပါ့ေနာ္။ ဒီလိုနဲ့ပဲ တစ္ေန့တာ ကုန္ဆံုးသြားတဲ့အခါ အိပ္စက္ျခင္းနဲ့အတူ လြန္းထားထား အေဟာင္းကေလးလည္း တစ္ေန့တာ စာအတြက္ ခု်ပ္ျငိမ္း ေသဆံုးသြားခဲ့ျပီလို့ မွတ္ယူလိုက္ပါတယ္။ မနက္ျဖန္ေမြးဖြားလာမယ့္ လြန္းထားထား အသစ္ကေလးကို ဒီေန့ထက္ ပိုျပီး စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ ထားမယ္လို့လည္း တစ္ခါတစ္ရံ ေတြးမိလိုက္ပါေသးတယ္။
Ä Ä Ä
ဆရာေတာ္ ရေ၀ႏြယ္ဆီက စာအုပ္အသစ္ရဲ့ နာမည္ကေလး ''ရေ၀ႏြယ္အသစ္'' ဆိုတဲ့ နာမည္ကေလးကို ၾကားၾကားခ်င္းပဲ စိတ္ထဲမွာ အလြန္ နွစ္သက္ ဘ၀င္ခိုက္သြားခဲ့မိတာပါ။ လူငယ္စကားနဲ့ ေျပာရရင္ တကယ္ကို ဟာ့(ထ္)ထိသြားခဲ့တာပါ။ အသစ္ကို နွစ္သက္ျမတ္ႏိုးတတ္သူ မို့ ဆရာေတာ္ရဲ့ ''ရေ၀ႏြယ္အသစ္'' က ကြ်န္မအတြက္ စဲြေဆာင္မႈ ရိွလြန္းလွပါတယ္။ အထဲက စာသားေတြကို ဖတ္မိျပီးခိ်န္မွာေတာ့ ကြ်န္မ ရင္ထဲမွာ တကယ့္ကို အသည္းခိုက္ နွစ္သက္သြားခဲ့မိတာပါ။ လူတစ္ေယာက္အတြက္ အသစ္ျပုျပင္ တည္ေဆာက္ဖို့ နည္းလမ္းေတြကို ဆရာေတာ္က ရိုးရိုးရွင္းရွင္းနဲ့ လိုက္နာရလည္း လြယ္ကူေအာင္ ညႊန္ျပ သြန္သင္ထားခဲ့တာမို့ အသစ္ႀကိဳက္သူ ကြ်န္မအတြက္ မၾကာခဏ ညစ္ေပေဟာင္းႏြမ္း သြားတတ္တဲ့ လြန္းထားထား အေဟာင္းကို လြန္းထားထား အသစ္ျဖစ္ေအာင္ ဘယ္လိုျပန္ျပီး အသစ္တည္ေဆာက္ရမယ္ဆိုတဲ့ ဘ၀ေနနည္းတစ္ခုကို ရွင္းရွင္းထင္းထင္း သိခြင့္ရလိုက္ျပန္ပါတယ္။ အဲဒီအတြက္ ဆရာေတာ္ကို ဆတက္ထမ္းပိုး ပိုလို့ ေက်းဇူးတင္ ၾကည္ညိုသဒၶါပြားရျပန္ပါတယ္။
ဆရာေတာ္ရဲ့ စာကို ဖတ္ျပီးခိ်န္ကစျပီး ကိုယ့္စိတ္ကေလးကို သတိကေလးနဲ့ ေစာင့္ၾကည့္လာမိပါတယ္။ တစ္ေန့တာ အသစ္စလို့ ႏိုးထလာရင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ လြန္းထားထား အသစ္ကေလးအျဖစ္ မိတ္ဆက္မိတယ္။ တစ္ခါတစ္ရံ ၀င္လာတတ္တဲ့ ကိေလသာ အညစ္အေၾကးေတေၾကာင့္ လြန္းထားထားကေလး ေဟာင္းညစ္မယ္ၾကံရင္ ခ်က္ခ်င္း သတိထားမိလာပါတယ္။ အကုသိုလ္ျဖစ္ေၾကာ မရွည္ေတာ့ပါဘူး။ ဒီအတိုင္းကေလးပဲ သတိကေလးနဲ့ အျမဲထိန္းသိမ္းေနသြားမယ္ဆိုရင္ လြန္းထားထားအသစ္ကေလး အျမဲသစ္လြင္ ျငိမ္းခ်မ္းေနေတာ့မွာပါ။ ဆရာေတာ္ ရေ၀ႏြယ္အသစ္နဲ့တကြ စာဖတ္ပရိသတ္အသစ္ေတြ အားလံုး အျမဲထာ၀ရ စိတ္ခ်မ္းသာ၊ ကိုယ္က်န္းမာစြာနဲ့ သစ္လြင္ ျငိမ္းခ်မ္းႏိုင္ၾကပါေစ။
ဆရာေတာ္အား ရိုေသ ေလးျမတ္စြာ ပူေဇာ္ရိွခိုးလ်က္ ...
ေမတၱာအားျဖင့့္္ ...
လြန္းထားထား
(၂၅-၁-၂၀၁၂)

စာေရးသူရဲ႕ အမွာစာ



'စိတ္ညစ္ရင္ ေရခ်ိဳးပါ' ထြက္ျပီးစမွာပဲ ဦးဇင္းအရွင္ဆႏၵာဓိက က ''ေနာက္ ဘာေခါင္းစဥ္နဲ့ ေရးမလဲ'' လို့ ေမးလာပါတယ္။ စာေရးသူက ခ်က္ခ်င္းပါပဲ ''ရေ၀ႏြယ္(အင္းမ)အသစ္''လို့ ေျဖလိုက္ပါတယ္။ ေရးမယ့္ အေၾကာင္းအရာကိုလည္း ေျပာျပလိုက္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ ဦးဇင္းအရွင္ဆႏၵာဓိက က ''အင္းမ ကို ျဖုတ္လိုက္
ပါလား၊ 'ရေ၀ႏြယ္အသစ္'ဆို ပိုမေကာင္းဘူးလား''လို့ အၾကံျပုေပးပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ''ရေ၀ႏြယ္အသစ္'' လို့ပဲ အမည္ေပး လိုက္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့လည္း နွစ္နွစ္သာေက်ာ္သြားတယ္၊ စာတစ္ေၾကာင္းေတာင္ မေရးႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။ ေက်ာင္းတိုက္တည္ေထာင္စရဲ့ အလုပ္ေတြျဖစ္တဲ့ အေဆာက္အအံု, လမ္း, သစ္ပင္, ေရေျမာင္း စသည္ေတြကို မကြ်မ္းက်င္ဘဲနဲ့ ကိုယ္တိုင္ စီမံေနရလို့ပါ။ ၂၉ . ၆ . ၂၀၁၁ ေန့မွာေတာ့ ဓမၼရေ၀ေတာရရဲ့ ေက်ာင္းဒကာမၾကီးလည္းျဖစ္, စာေရးသူရဲ့ ရဟန္းဒကာမၾကီးလည္းျဖစ္တဲ့ ဒကာမၾကီးေဒၚျမသိန္းက အေမရိကားကို ေဆးျပဖို့ ပင့္သြားပါတယ္။ ေရာက္စတစ္လခဲြေလာက္မွာေတာ့ ေဆးျပေနရလို့
စာမေရးျဖစ္ပါဘူး။ တစ္လခဲြ ေနာက္ပိုင္းမွပဲ ေနမေကာင္းတဲ့ၾကားက ေရးျဖစ္သြားပါတယ္။ တကယ္ ခ်ေရးလိုက္ေတာ့လည္း စာေတြက ေ၀ါကနဲေ၀ါကနဲနဲ့ မထင္မွတ္ဘဲ ထြက္လာခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ခက္တာက စာေရးသူရဲ့ လက္ေရးေတြက ေတာ္ေတာ္ဆိုးပါတယ္။ လူတိုင္း မဖတ္ႏိုင္ပါဘူး။ ျမန္မာျပည္မွာဆို ဗဂီ်လင္း၀ဏၰရဲ့ ညီအငယ္ေလးကေတာ့ ဖတ္ေနက်မို့ စာမူေပးလိုက္တာနဲ့ ေကာင္းေကာင္း စီေပးႏိုင္ပါတယ္။ ပထမစိတ္ကူးက အေမရိကားမွာ ေရးခဲ့ျပီး ျမန္မာျပည္ျပန္ေရာက္မွပဲ အငယ္ေလးကို စာစီခိုင္းေတာ့မယ္လို့ စိတ္ကူးထားတာပါ။ ဒါကို အေမရိကားမွာရိွတဲ့ ဘုန္းၾကီးဦးသိရိနၵ (www.ashinsirinda.com) က သိသြားျပီး သူဓမၼဒါန ပါရမီျဖည့္ခ်င္ပါတယ္လို့ အမိန့္ရိွလာပါတယ္။ စာေရးသူရဲ့ လက္ေရးကို ဖတ္လို့မရမွန္းသိေတာ့ အသံသြင္းျပီး ဘုန္းၾကီးဦးသိရိနၵ သီတင္းသံုးရာ ေပါ့တလန္ျမို့ကို အင္တာနက္ကပဲ လွမ္းပို့လိုက္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သတ္ပံုတို့၊ မ်က္ေတာင္အဖြင့္အပိတ္တို့၊ ေကာ္မာတို့၊ ပုဒ္ထီး ပုဒ္မတို့၊ စာပိုဒ္ခဲြတာတို့က်ေတာ့ ခက္ေနျပန္ေရာ။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဓမၼရေ၀ေတာရရဲ့ ေက်ာင္းအမၾကီး ဒကာမၾကီးေဒၚျမသိန္းက သူ လက္ေရးနဲ့ အေခ်ာကူးမယ္လို့ ဆိုလာပါတယ္။ ဒီေတာ့ စာေရးသူအတြက္ အေတာ္ေလး အဆင္ေျပသြားပါတယ္။ ေက်ာင္း ဒကာမၾကီး အေခ်ာကူးျပီးတဲ့ စာမူေတြကို Email နဲ့ Scan ဖတ္ျပီး ဘုန္းၾကီး ဦးသိရိန္ဆီ ပို့လိုက္ပါတယ္။ ဘုန္းၾကီးဦးသိရိန္ကလည္း ဘယ္ေလာက္ျမန္သလဲဆို စာမူတစ္ပုဒ္ကို တစ္နာရီပါပဲ။ စာမူအမွားအမွန္ကိုေတာ့ ဖုန္းကို စပီကာဖြင့္ျပီး ျပင္ၾကပါတယ္။ ဖုန္းကလည္း အင္တာနက္နဲ့တဲြထားတာဆိုေတာ့ ၁ လမွ ႀကိဳက္သေလာက္ေျပာ ၂ က်ပ္ ၉၉ ျပားရယ္ပါ။ Email နဲ့ဆိုရင္ ဟိုက ဒီက ၀င္လာရင္ Hi လုပ္ေနရမွာစိုးလို့ပါတဲ့။ အလုပ္လည္း မတြင္က်ယ္ေတာ့ပါဘူး။ အားလံုးေခ်ာျပီဆိုမွ နာေငူ နဲ့ ျမန္မာျပည္မွာရိွတဲ့ ဂ်ာနယ္တိုက္ကို ပို့လိုက္တာပါ။ ဂ်ာနယ္ေတြကလည္းၤ အင္တာနက္ကေန ဖတ္လို့ရေနတာဆိုေတာ့ အဆင္ကိုေျပေနတာပါပဲ။ ဓမၼရေ၀ေတာရေက်ာင္းအမၾကီး ဒကာမၾကီး ေဒၚျမသိန္းကေတာ့ ဒီတစ္ေခါက္ အေမရိကားပင့္ရတာ ''ရေ၀ႏြယ္အသစ္'' ေရးျဖစ္တာရယ္၊ တစ္အုပ္လံုး စာကူးေပးရတဲ့ကုသိုလ္ရယ္ကို အျမတ္ႏိုးဆံုး၊ အေက်နပ္ဆံုးလို့ဆိုပါတယ္။ တစ္အုပ္လံုး စာကူးေပးတဲ့ပါရမီကို ျဖည့္ေပးခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းဒကာမၾကီးကိုလည္း ေက်းဇူးတင္လို့ မဆံုးပါဘူး။ ဒီလိုပါပဲ။ တစ္အုပ္လံုး စာစီကုသိုလ္ ပါရမီျဖည့္ေပးခဲ့တဲ့ ေနာင္ေတာ္ၾကီး ဘုန္းၾကီးဦးသိရိန္ကိုလည္း ရင္ထဲမွာ ေက်းဇူးကမၸည္းထိုးပါတယ္။ တကယ္လို့သာ ဓမၼရေ၀ေတာရေက်ာင္းအမၾကီးက စာမူေခ်ာ ကူးမေပးႏိုင္ခဲ့ရင္၊ ဘုန္းၾကီးဦးသိရိန္ကသာ စာစီမေပးႏိုင္ခဲ့ရင္ ျမန္မာျပည္ျပန္ေရာက္မွပဲ 'ရေ၀ႏြယ္အသစ္'ကို စာဖတ္သူေတြဆီ ပို့ႏိုင္ေတာ့မွာပါ။ ဒါေပမဲ့ အေမရိကားမွာရိွစဥ္အတြင္းမွာပဲ ျမန္မာျပည္မွာရိွတဲ့ ပရိသတ္ေတြ ေစာေစာစီးစီး ဖတ္ခြင့္ရေအာင္ စာစီေပးခဲ့တဲ့ ဘုန္းၾကီးဦးသိရိန္နဲ့ ေက်ာင္းဒကာမၾကီးကို ထပ္မံေက်းဇူးစကားဆိုပါရေစ။ အေမရိကားမွာရိွေနစဥ္အတြင္း ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း စာေရးႏိုင္ေအာင္ ေက်ာင္းဒကာမၾကီးနဲ့ လက္တဲြျပီး ဆြမ္းကြမ္းေ၀ယ်ာ၀စၥ ခ်က္ျပဳတ္ေပးခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းဒကာမၾကီးရဲ့ညီမ မၾကီး (နာမည္ေက်ာ္ပဲကုလားဟင္း) ကိုလည္း ထပ္တူထပ္မွ် ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ စာမူထည့္ေပးတဲ့ဂ်ာနယ္မ်ားကိုလည္း ေက်းဇူး အထူးတင္ပါတယ္။ ''အရွင္ဆႏၵာဓိကအသစ္'' အမွာစာ ကို ေရးေပးရံုမက ''တရားေတြ သိပ္မေဟာနဲ့၊ စာပဲ ဖိေရးပါ''လို့ တိုက္တြန္းရင္း ဖုန္းေျပာျပီးတဲ့အခါ ''စာေတြ အမ်ားၾကီးေရးႏိုင္ေသာ'' စသည္ျဖင့္ ဆုေတြ တစ္ေလွၾကီးေပးတတ္တဲ့ ဦးဇင္း အရွင္ဆႏၵာဓိကကိုေတာ့ အထူး ေျပာစရာ မလိုေတာ့ပါဘူး။ တရားက မေဟာခ်င္ပါဘူး။ စာပဲေရးခ်င္တာပါ။ တရားပဲြ လက္ခံထားရင္ စိတ္သိပ္ဖိစီးတာပါ။ တစ္ခါတေလဆို ဦးဇင္းအရွင္ဆႏၵာဓိက က ''တရားမေဟာဘဲေနႏိုင္ေသာ'' ဆိုျပီး ေမတၱာပို့ေပးတတ္ပါတယ္။ ဘ၀မွာ ဘယ္လိုမြန္းၾကပ္မႈမ်ိဳးေတြ ရိွေနရိွေန စာေရးေနရရင္ ေပ်ာ္ေနတာပါ။ ဒီလိုပါပဲ။ အဂၤလန္ကေန Email နဲ့ အမွာစာေရးေပးရင္း ဦးဇင္း အရွင္ဆႏၵာဓိကဆုေပးအတိုင္း ''စာေတြ အမ်ားၾကီးေရးႏိုင္ေသာ'' ေမတၱာပို့ေပးတဲ့ ဆရာမလြန္းထားထား (ေဆးတကၠသိုလ္) ကိုလည္း ေက်းဇူးမွတ္တမ္းတင္ပါတယ္။
တစ္ေန့ေသာအခါမွာေတာ့ ''တရားမေဟာဘဲေနႏိုင္ေသာ စာကို ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း ေရးႏိုင္ရပါလို၏'' လို့ပဲ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဆုေတာင္းလိုက္ရပါေတာ့တယ္။
ေမတၱာျဖင့္ . . . .
အရွင္ရာဇိနိႏၶ(ရေ၀ႏြယ္-အင္းမ)
ဓမၼရေ၀ေတာရ
၁၄ . ၁ . ၂၀၁၂
yawainwe18@gmail.com

0 comments:

Post a Comment

ေဝဖန္ခ်က္ေလးတစ္ခုခုေပါ့....

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
Free Image Hosting Upload Photos Animation Pics