တမ္းတစိတ္

လူတခ်ဳိ႕ရဲ႕ မေႏြးေထြးတဲ့ ေအးစက္စက္ဆက္ဆံေရးနဲ႔သေရာ္ေမာ္ကား ထီမထင္ အျပဳအမူေတြကို ရင္ဆိုင္ရတဲ့အခါ ကိုယ့္မိသားစုရဲ႕ ရင္းႏွီးေႏြးေထြးတဲ့ ေလးစား တတ္တဲ့ ဓေလ့ကေလးကို လြမ္းမိတယ္။

အေရာင္ခြဲျခားခ်င္တဲ့ မ်က္ဝန္းေတြကို လက္ခံရတဲ့ အခါတိုင္း....
မိသားစုရဲ႕ က႐ုဏာမ်က္ဝန္းေတြကို တမ္းတမိတယ္။

သူစိမ္းတခ်ဳိ႕ရဲ႕ ေကာက္က်စ္လွည့္ျဖားတတ္တဲ့ ရက္စက္တဲ့မာယာေတြကို ႀကံဳရတဲ့ အခါတိုင္း..
မိသားစုရဲ႕ ႐ိုးရွင္းပြင့္လင္းတဲ့၊ မာယာကင္းတဲ့ ခ်စ္ျခင္းေတြကို ေတာင့္တမိ ျပန္ေရာ။

ရယ္ခ်င္ရင္ရယ္လိုက္ၾက၊ စိတ္အခန္႔မသင့္ရင္ ရန္ျဖစ္လိုက္ၾက၊ စိတ္ေကာက္လိုက္ၾက၊ ျပန္ခ်စ္ၾကနဲ႔ နာၾကည္းမႈေတြ၊ အၿငိဳးအမ်က္ေတြ၊ ေနာက္ေက်ာဓားနဲ႔ ထိုးမႈေတြ လံုးဝမရွိ။

ပကတိပီျပင္ၾကည္လင္တဲ့ မ်က္ဝန္းေတြထဲမွာ ေစတနာ အရိပ္အေယာင္ေတြသာ တဖ်ပ္ဖ်ပ္ေတာက္ပ ေနခဲ့ေပါ့။

ေဝးတဲ့အခါ လြမ္းတသသနဲ႔ မ်က္ဝန္းထဲမ်က္ရည္ေဝ့သီ ျပန္ေတြ႕ခ်င္ျပန္မိ။ ဒီမိသားစု ရင္ခြင္ထဲ တစ္ခါ ျပန္ခိုလံႈခြင့္ ရခ်င္မိ.......
ေတြ႕တဲ့အခါလည္း အလြမ္းတာရွည္မခံ တက်က္က်က္ တညံညံ စု႐ုံးစည္ကားလို႔ ေႏြးေထြးတဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ ေတြကို ဘာနဲ႔မွ လဲလွယ္လို႔မရႏိုင္ျပန္..။


တစ္ေန႔တျခား အသက္ေတြ တရိပ္ရိပ္ႀကီးလာေလ..
'မိသားစု' ရဲ႕အရိပ္အာဝါသကို ခံုမင္မက္ေမာမိေလ..

အေဖအေမရဲ႕ေမတၱာ..
ေမာင္ႏွမေတြရဲ႕ အကာအကြယ္ အၿခံအရံေတြနဲ႔
ကြၽန္မ လံုၿခံဳစြာေပ်ာ္ေမြ႕ခ်င္ေသးတယ္ေလ...

ေၾသာ္...ကြၽန္မသူငယ္ျပန္ခ်င္မိတယ္..။

လြန္းထားထား(ေဆးတကၠသိုလ္)