လြန္းထားထား(ေဆးတကၠသိုလ္)
သမီးေလးနဲ႔အခ်စ္
(က)
အသက္ငါးႏွစ္ေက်ာ္လာၿပီျဖစ္တဲ့ သမီးကေလးက သူ႔ရဲ႕စာေရးစားပြဲမွာ စမတ္က်က်ထိုင္ၿပီး စာေရးေနတာမို႔ ကၽြန္မက စပ္စပ္စုစုနဲ႔လွမ္းေမးမိပါတယ္။
`သမီးကေလး ဘာေတြေရးေနတာလဲ´
ဆိုေတာ့ သူကေလးက ဣေႃႏၵတစ္ခြဲသားနဲ႔ ျပန္ေျဖတာက
`I am writing about Secret of Love’
တဲ့ေလ။ ကၽြန္မမွာ ၾကားၾကားခ်င္း မ်က္ခံုးေတြပင့္ မ်က္လံုးေတြျပဴးၿပီး အရမ္းလည္း စိတ္၀င္စားသြားမိပါတယ္။
`What is Secret of Love သမီးေလး´
လို႔ ရယ္ခ်င္တဲ့စိတ္ကို အသာၿမိဳသိပ္ၿပီး စိတ္၀င္တစားေမးမိလုိက္ေတာ့ သူကေလးက မွင္ေသေသမ်က္ႏွာေပးနဲ႔ ကၽြန္မကို သူ စာရွင္းျပရမယ့္ တပည့္ကေလးတစ္ေယာက္လို ၾကည့္ၿပီး မ်က္ခံုးကေလးပင့္ကာနဲ႔ `Secret of Love means A man loves a woman. But they didn’t marry, they love eachother. That is Secret of Love.’ လို႔ ကၽြန္မကို ရွင္းျပပါတယ္။ ကၽြန္မမွာ အံ့ၾသလြန္းလို႔ စကားေတာင္ ျပန္မေျပာႏိုင္ပါ။ အဲ့ဒါ သူေျပာတဲ့အတိုင္း ကၽြန္မေရးျပတာ။ ဘယ္သူေတြ ယံုႏိုင္ပါ့မလဲ။ အသက္ငါးႏွစ္အရြယ္ ကေလးတစ္ေယာက္ ဒီလိုအေတြးမ်ိဳး ရွိေနတယ္ဆိုတာ ကၽြန္မတို႔ ငါးႏွစ္သမီးအရြယ္တုန္းက ဘာေျပာမွန္းေတာင္ သိမွာမဟုတ္တဲ့ စကားတစ္ခြန္းကို သမီးေလးဆီက ၾကားေတာ့ ကၽြန္မမွာ အံ့လည္းၾသ ရင္သပ္႐ႈေမာစြာလည္း ခံစားရပါတယ္။ ဒီေခတ္ ကေလးေတြ တတ္သိလုိက္ပံုမ်ား မလြယ္ပါလား။
`ေနပါဦး… သမီးက အဲဒါကို ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး သိေနရတာလဲ´
လို႔ ထပ္ေမးေတာ့ ၿပံဳးစိစိမ်က္ႏွာေပးႏွင့္….
`I’m just thinking in my head.’ တဲ့…
`သမီးက စာေရးမလို႔လား´
`ဟုတ္တယ္ ေမေမ´ တဲ့။ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္မကို Secret ရဲ႕ စာလုံးေပါင္းေမးၿပီး သူ႔စာအုပ္ထဲ ခ်ေရးေနေတာ့တာ။ ဒီအေၾကာင္း ေမာင့္ကိုျပန္ေျပာျပေတာ့ ေမာင္က အမေလးဆိုၿပီး ရယ္လို႔မဆံုး။ ခုခ်ိန္ကတည္းက သမီးကေလးကို အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္ နဲ႔ သူဘာကို စိတ္၀င္စား အားသန္မလဲဆိုတာကို သိခ်င္ေနမိတဲ့ ကၽြန္မအတြက္ေတာ့ စိတ္လႈပ္ရွားစရာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္တစ္ခုေပါ့ေလ။ သမီးကေလးဟာ ကၽြန္မလိုပဲ စာေရးျခင္းကို မက္ေမာတြယ္တာလာမည့္သူလား။ အဲ့ဒါဆိုရင္ေတာ့ ကၽြန္မသူ႔ကို စနစ္တက် ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ေပးခ်င္မိပါတယ္။ သမီးေလးက အေတြးသမား၊ သူ႔ၾကည့္လိုက္ရင္ ေတြးေနတတ္တာက မ်ားပါတယ္။ ၿပီးရင္ ေမးခြန္းေတြ အၿမဲတမ္းေမးေလ့ရွိသူမို႔ သူနားလည္ေအာင္ ကၽြန္မမွာ ႀကိဳးစားၿပီး ေျဖေပးရပါတယ္။ စာအုပ္ေတြဖတ္တာ ႏွစ္သက္သူကေလးမို႔ အားရင္ စာအုပ္ကေလးေတြ အၿမဲတမ္းဖတ္ေနတတ္ပါတယ္။ အိမ္သာထိုင္ရင္ေတာင္ လက္ထဲမွာ စာအုပ္ကေလးနဲ႔မို႔ သူ႔ပံုစံကေလးၾကည့္ရတာ လူႀကီးေပါက္စကေလးလို အရင့္က်က္လြန္ေနပါတယ္။ ဒီအရြယ္ကေလးနဲ႔ ဘယ္သူက ဘယ္လိုစိတ္ထားမ်ိဳး ရွိတယ္ဆိုတာကို သူကိုယ္တိုင္ ဉာဏ္ကေလးနဲ႔ သံုးသပ္ျပတတ္ပါတယ္။ တစ္ရက္ေတာ့ သမီးကေလး ေက်ာင္းကအျပန္ သူ႔ကို ေမးၾကည့္မိပါတယ္။
`သမီးေလး ေက်ာင္းမွာ သူငယ္ခ်င္းေတြက သမီးေလးကို ခ်စ္ၾကရဲ႕လား Are they kind to you? ‘Yes, they are. But actually, they are pretending.’ တဲ့။ ၿပီးေတာ့ ေခါင္းကေလး တဆတ္ဆတ္ညိတ္ကာနဲ႔ ‘I know, I really know.’ လို႔ ဆက္ေျပာပါတယ္။ ကၽြန္မမွာ ဘာေျပာရမွန္းမသိ။ ကေလးေတြဟာ ဟန္ေဆာင္တတ္ပါ့မလား။ ကေလးခ်င္းေကာ ဟန္ေဆာင္ေနတာပါလို႔ သမီးေလးက ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ေသခ်ာေျပာႏိုင္ပါသလဲ။ အဲ့ဒါကေတာ့ ကၽြန္မအတြက္ ေတြးစရာပါ။ ကၽြန္မတို႔ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြအခ်င္းခ်င္း ဒီလိုပဲ ေပါင္းသင္းခဲ့ၾကတာ။ သူတို႔ ကၽြန္မကို ခင္မင္ဟန္ ၾကင္နာဟန္ေဆာင္ခဲ့ၾကသလားဆိုတာ။ ကၽြန္မ အမွန္တကယ္မသိခဲ့။ သမီးကေလးကေတာ့ သူ႔ကို ဘယ္ဆရာမက ဘာေျပာတာ ဘယ္လိုေျပာတာ ဘယ္သူငယ္ခ်င္းက ဘယ္လိုဆက္ဆံတာ စသျဖင့္ အေသးစိတ္ကို စံုစံုေစ့ေစ့ ျပန္ေျပာျပတတ္တာမို႔ ကၽြန္မမွာ သူ႔ေက်ာင္းက ဆရာမေတြ ဘယ္လိုစိတ္ထားမ်ိဳး ရွိတယ္ဆိုတာကအစ သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြအားလံုးရဲ႕နာမည္ေတြနဲ႔တကြ စိတ္ထားကေလးေတြကိုပါ သိခြင့္ရေနခဲ့ပါတယ္။ သမီးကေလးကို ကၽြန္မက သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္လို တရင္းတႏွီးေပါင္းၿပီး သူ႔ရင္ထဲမွာရွိေနတာ စိတ္ထဲမွာရွိေနတာေလးေတြကို အၿမဲတမ္း မ်က္ေျခမျပတ္ေလ့လာေနရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း သမီးေလးကေျပာတာပါ ‘May May, You’re my best friend. We will never ever break up.’ တဲ့ေလ။
(ခ)
တစ္ေန႔ကေတာ့ ဘာစိတ္ကူးေပါက္တယ္မသိပါ။ ျပတင္းေပါက္ကေန သူ႔ေဖေဖ အလုပ္သြားတာကို ေငးၾကည့္ရင္း သမီးေလးက စကားတစ္ခြန္းဆုိလာပါတယ္။
‘May May, You’ve got a wonderful husband.’ တဲ့။ ကၽြန္မက အံ့ၾသလည္းၾသ၊ ရယ္လည္း ရယ္ခ်င္စြာနဲ႔…
`သမီးက ဘယ္လုိလုပ္ၿပီး သိတာလဲ´လို႔ ျပန္ေမးမိပါတယ္။
‘Phay Phay always plays with me and he always helps you.’ ေလ။
`ေအး… ဟုတ္တာေပါ့ သမီးရယ္။ ေမေမ ကံေကာင္းတာေပါ့ေနာ္´ လို႔ ကၽြန္မျပန္ေျပာေတာ့ သူက သေဘာေတြက်လို႔ေလ။ သမီးက ကၽြန္မနဲ႔သူ႔ေဖေဖမွာ သူ႔ေဖေဖဘက္က ပိုလိုက္ေပးတတ္ပါတယ္။ တစ္ရက္ေတာ့ ကၽြန္မက ေမာင့္ကို စိတ္ေကာက္ၿပီး စကားမေျပာဘဲ ေနမိပါတယ္။ ေမာင္ေဆးခန္းကေန ဖုန္းဆက္ရင္လည္း ကၽြန္မမေျဖဘဲ သမီးကိုသာ ကိုင္ေစပါတယ္။ အဲ့ဒါကိုပဲ သူကေလးခမ်ာ သူ႔ေဖေဖကိုယ္စား မခံမရပ္ႏိုင္ေတြ ျဖစ္ေနေတာ့တာ။ မ်က္ခံုးကေလး ပင့္ကာ ပင့္ကာနဲ႔ ကၽြန္မကို ၾကည့္ပံု႐ႈပံုက အျပစ္ရွိတဲ့ေက်ာင္းသူကေလးကို ၾကည့္တဲ့ ေက်ာင္းဆရာမ စတိုင္လ္မ်ိဳးနဲ႔ပါ။
`ေမေမ… Why don’t you speak my Phay Phay?’ တဲ့ စေမးပါတယ္။
`ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ေမေမသူ႔ကို စိတ္ဆိုးေနလို႔ေပါ့ သမီးရဲ႕´
`Why? Phay Phay is your husband. ေလ… You should say sorry to him and hug him when he comes back ေနာ္´ လို႔ လူႀကီးသူမ ေလသံနဲ႔ ကၽြန္မကို သြန္သင္ဆံုးမေနတာမို႔ ကၽြန္မမွာ ရယ္ခ်င္မိပါတယ္။
`အို… ေတာင္းပန္ႏိုင္ပါဘူးေအ… သမီးေဖေဖက တစ္ခါတေလ naughty ျဖစ္တယ္။ ေမေမ စိတ္တိုေနပါတယ္ဆိုေနမွ´
‘Although he might be naughty sometimes, but he is so kind. You shouldn’t mad at Phay Phay.’ တဲ့။ သူကလည္း အေလွ်ာ့ကို မေပးတာ။ ဖုန္းလာလို႔ ကၽြန္မမကိုင္ဘဲေနတာကိုပဲ သူ႔မွာ အသည္းေတြယားေနတဲ့ပံု။ ကၽြန္မမွာ စိတ္ေကာက္တာေတာင္ စိမ္ေျပနေျပ မေကာက္ႏိုင္အားပါဘူး။ သူ ၾကား၀င္ျဖန္ေျဖေနတာနဲ႔ပဲ ရယ္ခ်င္မိေတာ့တာ။ ဖုန္းဆက္လာတဲ့ သူ႔ေဖေဖကိုလည္း
`ေဖေဖ… ေမေမ doesn’t want to tell you at the moment. She’s still allergic to you.’ လို႔ ျပန္ေျပာရင္း ‘Oh! Poor ေဖေဖ´ လို႔လည္း ညည္းပါေသးတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ ကၽြန္မရဲ႕ စိတ္ေကာက္ျခင္းက သက္တမ္းမရွည္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ ရယ္ေမာျခင္းနဲ႔အတူ ျပယ္လြင့္ရေတာ့တာပါေလ။
(ဂ)
တစ္ေန႔ကေတာ့ ၿခံထဲမွာ ကၽြန္မက စာဖတ္ေနရင္း သမီးေလးက သူ႔ဘာသာသူ ဒန္းကေလးစီးရင္း သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ေကာက္ဆိုေနသံကို အမွတ္တမဲ့ ကၽြန္မနားေထာင္လိုက္မိပါတယ္။ စာသားေလးေတြက ခ်စ္စရာ…
‘This is me. This is you. I’m the only one who hold your hands.
This is me. This is you. I’m the only one who touch your heart.’ တဲ့။ ဒီသီခ်င္းကို ကၽြန္မ တစ္ခါမွ မၾကားဖူးတာမို႔ `ဟဲ့ သမီး အဲဒါ ဘယ္သူ႔သီခ်င္းလဲ။ ေမေမလည္း တစ္ခါမွ မၾကားဖူးပါလား´ လို႔ ေမးလုိက္ေတာ့ သူကေလးက ၿပံဳးစိစိမ်က္ႏွာကေလးနဲ႔ ကၽြန္မကို ျပန္ေျပာပါတယ္။
`အဲ့ဒါ မီးေလး Song ေလ´
`ဘာရယ္… မီးေလးရဲ႕ သီခ်င္းလား။ မီးေလး ဘာသာ စပ္လုိက္တာလား´
`အင္း… ဟုတ္တယ္ မီးေလးဘာသာ ဒီအတိုင္းပဲ ဆိုလိုက္တာ´ တဲ့။
ျဖစ္ႏိုင္တာက သူ႔ေခါင္းထဲေပၚလာတဲ့ စာသားကေလးကို လက္တန္းစပ္ဆိုလုိက္တာ ျဖစ္မွာပါ။ ကၽြန္မမွာေတာ့ မ်က္ခံုးေတြပင့္ မ်က္လံုးျပဴးလို႔။ ဒီေခတ္ကေလးေတြ အတတ္ျမန္ပံုမ်ား အံ့ၾသစရာႀကီးပါလားေပါ့။ ကၽြန္မတို႔ ငါးႏွစ္သမီးအရြယ္တုန္းက သီခ်င္းစပ္ဖို႔ မေျပာပါနဲ႔၊ သီခ်င္းေတာင္ သိပ္နားေထာင္တတ္လွတာ မဟုတ္။ အခုေတာ့ ကၽြန္မရဲ႕ ငါးႏွစ္အရြယ္သမီးကေလးက အခ်စ္သီခ်င္းေတြ ဘာေတြ စပ္လို႔ပါလား။ သူကေလးက သီခ်င္းေတြလည္း အရမ္းႀကိဳက္တာ။ ေသေသခ်ာခ်ာ နားေထာင္ေလ့ရွိတာမို႔ သီခ်င္းစပ္ဖို႔ စိတ္ကူးေပၚလာတာလည္း ျဖစ္မွာပါ။
`သမီးရယ္… သမီးက ငါးႏွစ္ပဲရွိေသးတယ္။ သီခ်င္းေတာင္ စပ္တတ္ေနၿပီလား။ ကဲ ဆက္ဆိုပါဦး။ ေမေမ ဗြီဒီယို ႐ိုက္ထားေပးမယ္´
ဆိုၿပီး ကၽြန္မက iphone ကေလးနဲ႔ ဗြီဒီယို႐ိုက္ယူထားေတာ့ သူက ဟန္ပါပါ မာန္ပါပါနဲ႔ သီခ်င္းကို စိတ္ကူးေပါက္သလို လက္တန္းဆက္ဆိုေနပါေတာ့တယ္။ အာေခါင္ျခစ္ၿပီး… ‘This is me. This is you.’ ဆိုတာကိုလည္း ဆိုေသးရဲ႕။ သူ႔ကို ၾကည့္ၿပီး ကၽြန္မ လႈပ္လႈပ္ခတ္ခတ္ ၿပံဳးမိပါတယ္။ အင္း ေနာက္ဆယ္ႏွစ္ဆိုရင္ျဖင့္ သမီးေလးကို ကၽြန္မလိုက္လို႔မ်ား မီႏိုင္ပါေတာ့မလား မသိပါဘူးေလ။
ႏို၀င္ဘာ ၂၀၁၁ People Magazine
လြန္းထားထား(ေဆးတကၠသိုလ္)
''ကြၽန္မရဲ ့ သူရဲေကာင္း..''
ေဖေဖ..
ကြၽန္မက..''ေဖေဖ'' လို ့ေခၚလိုက္တိုင္း.
ေလာကအလယ္ .အႏၲရာယ္ၾကား..
မားမားကာရံ..မဟာရံတံတိုင္းသဖြယ္.
ကာကြယ္တတ္သူ..
သူဟာ.ကြၽန္မရဲ ့သူရဲေကာင္း..။
ေဖေဖ..
ကြၽန္မက..'''.ေဖေဖ'' လို ့ေခၚလိုက္တိုင္း..
ေဝဒနာေတြကို..အၾကင္နာျဖင့္..
ေဆးေၾကာေပးလွ်က္..
ပခုန္းတစ္ဖက္..အဆင္သင့္ရွိသူ..
သူဟာ..ကြၽန္မရဲ ့ သူရဲေကာင္း..'။
''ေဖေဖ..''
ကြၽန္မက ေဖေဖလို ့ ေခၚလိုက္တိုင္း..
လမ္းေပ်ာက္လွ်င္..လမ္းျပၾကယ္စင္..
ငိုေႂကြးလွ်င္...မ်က္ရည္စကို ေသြ႕ေျခာက္ေစသူ..
ႏွလုံးသားေတြ ေအးစက္သြားတိုင္း..
ပူေႏြးလာေအာင္..ေႏႊးေပးတတ္သူ..
သူဟာ..ကြၽန္မရဲ ့ သူရဲေကာင္း.။
.
''ေဖေဖ..''
ကြၽန္မက ေဖေဖလို ့ ေခၚလိုက္တိုင္း..
ဆုံးျဖတ္ရခက္..ေဝခြဲမရ ရွိခဲ့လွ်င္.
မွားမွန္ပိုင္းျခား.သုံးသပ္ဆင္ျခင္.
သြန္သင္ညြန္ျပေပးတတ္သူ..
အားငယ္မိလွ်င္..ရင္ခ်င္းကူးစက္..
စိတ္ဓာတ္ျမႇင့္တင္ေပးတတ္သူ..
ကမၻာေပၚမွာ..
ကြၽန္မသာလွ်င္ အေတာ္ဆုံးဟု..
က်ိဳးေၾကာင္းစီကုံး..ပုံေျပာတတ္သူ..
သူဟာ..ကြၽန္မရဲ ့ သူရဲေကာင္း.
''11.11.11.'' ထူးဆန္းအံ့ဖြယ္..
ဒီေန႕ေလးသည္..
ကြၽန္မခ်စ္ေသာ သူရဲေကာင္း၏..
ေမြးေန႕ရက္ျမတ္ ျဖစ္ပါသည္..
ဒီေန႕..ဒီလ..ဒီႏွစ္မွသည္..
ေနာင္ႏွစ္တစ္ရာတိုင္..
အသက္ရွည္စြာ..အနာမဲ ့ကာ..
သာသနာ့အက်ိဳး..သယ္ပိုးႏိႈင္ပါေစ..
ဆုမြန္ေျခြပါသည္..
႐ႉမျငီးသည့္..ခ်စ္သမီး..။
.
လြန္းထားထား
Subscribe to:
Posts (Atom)
